1D förestálles nedsváfva öfver de berusade, kallas en háger, har man pá olika sátt sökt förklara. Johnsonius (A. M. sid. 74) yttrar: «similitudo taliuin effectuum, ab ardea sumta, inde forsan petita sit, quod ardea lacuum oris insidere fertur (ad pisciculos captandos). Forte etiam ad- lusio hic facta sit ad avem lianc, propter vapores potio- num fortiuin in cerebrum adscendentes aut quasi evolan- tes». Dietricli hárleder orsaken frán fogelns susande flygt och rofgiriga natur. Griinm l) hyser en lielt annan ásigt om detta stálle: Oden, som hos Gunnlad i fulla drag njutit den lierrliga, mjöden, flyger derifrán sásom örn; óminnis hegri ár blott en omskrifning för den guddomliga fogein, oeh fornnordiska skaldespráket tilláter. att (len ene store fogeln sáttes i den andras stálle. Nár nu Oden liade vunnit den efterlángtade drycken och skördat prof af Gunnlads kárlek, fjáttrades han af örnvingar, d á. syn- tes i örnhainn,— en beráttelse, som röjer omisskánnelig likhet ined mythen om Zeus, som, förvandlad till örn, bortröfvar Ganymedes och af honom láter iskánka sig nektar. «Und aus jenen vvorten Hávamáls», utbrister han, «in vvelchen der erhabenste rauscli der unsterblichkeit uud zugleich dichtkunst geschildert wird, maclien die nordi- selien ausleger eine beschreibung gemeiner trunkenheit, vor deren folgen ein isl. unter dem titel óminnis liegri abgefasstes gedicht warnt». Simrock anmárker dock hár- vid med skál, att sávál den inledande 11 :te strofen var- nar för dryckenskap, soin till och med den 13:de ej synes fri frán en sádan afsigt, och Liining ságer, att icke blott senare nordiske utgifvare liár funnit en dylik be- skrifning pá rusets följder lemnad, utan till och med sjelfve samlaren af Hávainál. — Petersen anser liela be- ráttelsen sásoin en allegorisk skildring af skaldskapens verkningar och en erinran att med mátta begagna den dyrbara gáfvan, tillággande en önskan, att hvarje skald ocksá ville hafva denua erinrán för ögonen. Nordisk Mythologie, Kobenhavn 1849, s. 200. 14. En fri mans básta egenskaper áro t\ stlátenhet, hetánksamhet, mod ocli ett gladt sinne. — Pióðans harn öfversáttes af B. Haldorsen med inquilinus. I got. bety- der denna afledning af pióð (folk) konuiig, men i íorn- nordiskan, ságer Dietricli, synes lion beteckna blott den frie, som har stámma á tiuget. Med Dietrich anse vi 1) Deutsche mythologie, Göttingen 1841, s. 108(5.

(1) Band
(2) Band
(3) Saurblað
(4) Saurblað
(5) Blaðsíða [1]
(6) Blaðsíða [2]
(7) Blaðsíða [3]
(8) Blaðsíða [4]
(9) Blaðsíða [5]
(10) Blaðsíða [6]
(11) Blaðsíða 1
(12) Blaðsíða 2
(13) Blaðsíða 3
(14) Blaðsíða 4
(15) Blaðsíða 5
(16) Blaðsíða 6
(17) Blaðsíða 7
(18) Blaðsíða 8
(19) Blaðsíða 9
(20) Blaðsíða 10
(21) Blaðsíða 11
(22) Blaðsíða 12
(23) Blaðsíða 13
(24) Blaðsíða 14
(25) Blaðsíða 15
(26) Blaðsíða 16
(27) Blaðsíða 17
(28) Blaðsíða 18
(29) Blaðsíða 19
(30) Blaðsíða 20
(31) Blaðsíða 21
(32) Blaðsíða 22
(33) Blaðsíða 23
(34) Blaðsíða 24
(35) Blaðsíða 25
(36) Blaðsíða 26
(37) Blaðsíða 27
(38) Blaðsíða 28
(39) Blaðsíða 29
(40) Blaðsíða 30
(41) Blaðsíða 31
(42) Blaðsíða 32
(43) Blaðsíða 33
(44) Blaðsíða 34
(45) Blaðsíða 35
(46) Blaðsíða 36
(47) Blaðsíða 37
(48) Blaðsíða 38
(49) Blaðsíða 39
(50) Blaðsíða 40
(51) Saurblað
(52) Saurblað
(53) Band
(54) Band
(55) Kjölur
(56) Framsnið
(57) Kvarði
(58) Litaspjald