27 af audrorn (i tredje raden) till af auðotn. Han hánvisar till Sólarlióð str. 34: margan hefir auðr a.pat. Med bibe- hállande af den gamla lásarten tolkas den förre delen af strofen pá olika sátt. Afzelius bar: «litet nog vet den, som intet vet; sá mángen blir af andra dárad». Dietricb: «dáren márker icke, nár andre bespotta lionom»; Liining ocli Sv. Egilsson: «inángen efterbármar andras dárskap». Sáve áter bar upptagit den i codex förekommande lás- arten aflavdrom, om hvilken det i A. M. lieter, att hon ditkommit «manifesto errore», hvilket domslut allt hitin- tills förblifvit utan genságelse. Lauðrom kommer dá af lauðr, löðr (lödder) af ett i Isl. försvunnet verb lióða, laud, váxa, hvaraf loðinn, luden, bvilket verb dock áterfinnes báde i Anglo-Sax. ocb Got. Hans öfversáttuing blir dá denna: «mángen varder dárad af skummet (tingens yta)«, hvarvid de báda halfstroferna komma i en ganska naturlig öfverensstámmelse med livarandra. 75 — 76. Rikedomens ocb lifvets förgángelse motsáttes ett godt ryktes oförgánglighet; domen öfver död man förblifver, om ock allt annat förgár. 77. Skalden skildrar lifligt den osákerbet, som át- följer alla jordiska egodelar. Pá dem bör ingen tro, ty de áro de opálitligaste bland vánner. 78. Medgáng och lycka bafva várde blott för den vise. Pá dáren öfva de ett bestámdt skadligt inflytande geuom att hos honom fostra stolthet och öfvermod, utan att befordra bans förstánds utbildning. 79. Detta finner man snart, om man frágar honom i sádana ámnen, livaruti en vis man kan ádagalágga sitt skarpsinne: dá gör han bást uti att tiga (jfr str. 26). 80. Ingenting bör man rosa för. tidigt, eller förr, án man till fullo pröfvat det, hvarken morgonen, som be- bádar en klar dag, eller svárdets prydliga utseende, eller brudens smekande ord, eller den förrádiska isen och den fradgande mjöden. 81—82. Allting har sin tid och sin bestámmelse. Sá ár stormen nyttig för ett ándamál, máttlig vind för ett annat; skölden anvánder man till skydd, svárdet till an- fall oc-h tnön till smekningar. 83. En varning emot qvinnans obestándighet. Sásom orsaken till denna anföres, att qvinnohjertat blef skapadt pá rullande hjul. — Finn Magnusen anmárker, att hár synes afsés en oss eljest obekant myth om menniskans eller

(1) Band
(2) Band
(3) Saurblað
(4) Saurblað
(5) Blaðsíða [1]
(6) Blaðsíða [2]
(7) Blaðsíða [3]
(8) Blaðsíða [4]
(9) Blaðsíða [5]
(10) Blaðsíða [6]
(11) Blaðsíða 1
(12) Blaðsíða 2
(13) Blaðsíða 3
(14) Blaðsíða 4
(15) Blaðsíða 5
(16) Blaðsíða 6
(17) Blaðsíða 7
(18) Blaðsíða 8
(19) Blaðsíða 9
(20) Blaðsíða 10
(21) Blaðsíða 11
(22) Blaðsíða 12
(23) Blaðsíða 13
(24) Blaðsíða 14
(25) Blaðsíða 15
(26) Blaðsíða 16
(27) Blaðsíða 17
(28) Blaðsíða 18
(29) Blaðsíða 19
(30) Blaðsíða 20
(31) Blaðsíða 21
(32) Blaðsíða 22
(33) Blaðsíða 23
(34) Blaðsíða 24
(35) Blaðsíða 25
(36) Blaðsíða 26
(37) Blaðsíða 27
(38) Blaðsíða 28
(39) Blaðsíða 29
(40) Blaðsíða 30
(41) Blaðsíða 31
(42) Blaðsíða 32
(43) Blaðsíða 33
(44) Blaðsíða 34
(45) Blaðsíða 35
(46) Blaðsíða 36
(47) Blaðsíða 37
(48) Blaðsíða 38
(49) Blaðsíða 39
(50) Blaðsíða 40
(51) Saurblað
(52) Saurblað
(53) Band
(54) Band
(55) Kjölur
(56) Framsnið
(57) Kvarði
(58) Litaspjald