36 menniskorna tala uti höga ámnen och om djupa liemlig- heter, samt liuru af dem de följande ráden utdelas. — Borttager man áter deu áfven i afseende pá versarten all- deles förvirrade strofen, som enligt nágras förmodan blif- vit inílickad för att derigenom látta runsángens tillkny- tande till den öfriga dikten, faller sig meningen vida kla- rare ocla ledigare, dá man námnligen fattar Oden sjelf sásom uttalande de válsignelse bringande ráden till en ung, oerfaren yngling. 113. Föreskrift om att nattetid iakttaga försigtighet. 114—115. En varning för umgánge med trollkunniga qvinnor, af hvilkas inakt att bedára mánnens hjertan skal- den gör en liflig skildring. 116. Man hör ej hafva en annans hustru till förtrogen. 117. Om man begifver sig ut pá en fárd till lands eller sjös, bör man förut rikligen förse sig med resekost. Jfr str. 73, «quæ huc revera pertinere videtur, sed rhapso- dorum culpa loco incongruo intrusa esse.« A. M. III. s. 64. 118. En olycka bör man aldrig förtro át dáliga men- niskor, tv af dem har man ingen lön att vánta för sin uppriktighet. 119. En fruktansvárd makt ligger i en ond qvinnas 8vekfulla tunga. Mángen har, utan egen förskyllan, ge- nom henne blifvit bragt oin lifvet. 120. Genom att ofta söka trogna vánners saintal och uingánge, bibeliáller man deras vánskap. 121. Man bör bemöda sig om, att vinna andras yn- nest och ingá vánskapsförbindelser, men blott med goda menniskor. — Dietrich anser strofen stá sásom motsats mot den 116:de: «nur mit guten inánnern séi vertraut.» 122 Várda troget vánskapens heliga eld, ty kánslan af att icke ega nágon, át hvilken man med full visshet kan förtro sig, ár en sorg, som fráter hjertat. 123. Man bör ej inláta sig i samtal med en dáre: ty, heter det hos Dietrich, hvarken kan det. för honom vara till nágon nytta, eller nágon ára för en sjelf. Dietrich vill námnligen ej erkánna den följande strofen sásom grund till denna, ehuru hon i sin nárvarande stállning framstár sásom sádan, utan anser henne rubbad ur sitt rátta sammanhang, sásom snarare innehállande grunden till en uppfordran att umgás med goda menniskor, án till ett afrádande frán umgánge med dárar.

(1) Band
(2) Band
(3) Saurblað
(4) Saurblað
(5) Blaðsíða [1]
(6) Blaðsíða [2]
(7) Blaðsíða [3]
(8) Blaðsíða [4]
(9) Blaðsíða [5]
(10) Blaðsíða [6]
(11) Blaðsíða 1
(12) Blaðsíða 2
(13) Blaðsíða 3
(14) Blaðsíða 4
(15) Blaðsíða 5
(16) Blaðsíða 6
(17) Blaðsíða 7
(18) Blaðsíða 8
(19) Blaðsíða 9
(20) Blaðsíða 10
(21) Blaðsíða 11
(22) Blaðsíða 12
(23) Blaðsíða 13
(24) Blaðsíða 14
(25) Blaðsíða 15
(26) Blaðsíða 16
(27) Blaðsíða 17
(28) Blaðsíða 18
(29) Blaðsíða 19
(30) Blaðsíða 20
(31) Blaðsíða 21
(32) Blaðsíða 22
(33) Blaðsíða 23
(34) Blaðsíða 24
(35) Blaðsíða 25
(36) Blaðsíða 26
(37) Blaðsíða 27
(38) Blaðsíða 28
(39) Blaðsíða 29
(40) Blaðsíða 30
(41) Blaðsíða 31
(42) Blaðsíða 32
(43) Blaðsíða 33
(44) Blaðsíða 34
(45) Blaðsíða 35
(46) Blaðsíða 36
(47) Blaðsíða 37
(48) Blaðsíða 38
(49) Blaðsíða 39
(50) Blaðsíða 40
(51) Saurblað
(52) Saurblað
(53) Band
(54) Band
(55) Kjölur
(56) Framsnið
(57) Kvarði
(58) Litaspjald