4 om Brynhilds dåd skall utbreda sig ofver alla land. Detta bade man ej kunnat saga, utan att sagokretsen redan varigt vida bekant; ocb liartill åter fordrades, i en så aflågsen tid, då forbindelserna nationerna emellan voro få, ocb eommu- nicationerna tyoga, åtminstone århundraden. Denna stora sagokrets, sångernas grundval, stracker således sina trådar langt in i fo in tiden, ocb någfa af dem kan man fblja ånda lipp mof. de stora fo Jk vand ringarnes period, ja mojligen ånnu långie J). [Ivad sjelfva sångerna ifråga åter angår, kunna de i allmånhet ej antagas bafva tillkommit sednare ån årbundradet fore Harald Hårfager, d. v. s. åt tonde; men icke heller år det nådigt att, utan såkra bevis, fora dem långre tillbaka i tiden, ehuru man med visshet kan sluta, att åfven fore dem funnits andre, ånnu aldre sanger om samma åmne. Hvad nu angår den Tyska dikten, år benåmningen Der Nibelunge Not kvarken noggrann eller låmplig, emedan, åtminstone i forrå delen 2) deraf, Nibelungarne hogst obe- tydligt och blott i forbigående'omtalas; och i den sednare, der namnet visserligen oftare forekommer, år det ej ur- sprungligt for Burgunderna, utan på dem ofverfordt tillika med Nibelungarea skatt, som, efter Sigurds dod, kom i deras ego. De egentliga Nibelungarne — ett nordiskt fabel- folk — inverka ej afgorande på håndelsernas gang, pcb det år ej heller deras betryek ocb utrotånde, utan Burgundiska Konunga-busets, dikten skillrar. Laehmann bar doek antagit denna benåmning, efter de håndskrifter, på hvilka han grundat sin, år 1826 utgifna, upplaga af nåmndc dikt; och det år med stod håraf, som vi bihehållit den- samrna. Forofrigt må nåmnas att nåstan livarje forska- re, som sysselsatte sig hårmed, haft i beredskap sitt eget forslag till ny benåmning, och det skulle blifva lika onodigt som vidlyftigt att hår uppråkna dem alla. Vi vilja blott nåmna att ”Cbrimhilden Rache”, som Bod- mer kallat sednare delen , skulle vara ett ej opassande namn for det hela, åfvensom kanske ånnu mera låmplig den, af t) Om uppkomsten af denna sagokrets, jfr Prof. P. E. Mullers, i ofvan anforda Sagobibliotliek, D. II. s. 344—375, framstållda hypotbes. *} Den sonderfaller nemligen synbarligen i 2, till omfanget na- stan lika, delar. Den forre slutar med Stropb, 1229 och omfattar Sigfrieds ode; den sednare, begynnande med. Chriembilds resa till Etzel, behandlar dennas håmnd ofver Sigurds dod. I ■'

(1) Band
(2) Band
(3) Saurblað
(4) Saurblað
(5) Blaðsíða [1]
(6) Blaðsíða [2]
(7) Blaðsíða [3]
(8) Blaðsíða [4]
(9) Blaðsíða 1
(10) Blaðsíða 2
(11) Blaðsíða 3
(12) Blaðsíða 4
(13) Blaðsíða 5
(14) Blaðsíða 6
(15) Blaðsíða 7
(16) Blaðsíða 8
(17) Blaðsíða 9
(18) Blaðsíða 10
(19) Blaðsíða 11
(20) Blaðsíða 12
(21) Blaðsíða 13
(22) Blaðsíða 14
(23) Blaðsíða 15
(24) Blaðsíða 16
(25) Blaðsíða [1]
(26) Blaðsíða [2]
(27) Blaðsíða [3]
(28) Blaðsíða [4]
(29) Blaðsíða 17
(30) Blaðsíða 18
(31) Blaðsíða 19
(32) Blaðsíða 20
(33) Blaðsíða 21
(34) Blaðsíða 22
(35) Blaðsíða 23
(36) Blaðsíða 24
(37) Blaðsíða 25
(38) Blaðsíða 26
(39) Blaðsíða 27
(40) Blaðsíða 28
(41) Blaðsíða 29
(42) Blaðsíða 30
(43) Blaðsíða 31
(44) Blaðsíða 32
(45) Blaðsíða 33
(46) Blaðsíða 34
(47) Blaðsíða 35
(48) Blaðsíða 36
(49) Saurblað
(50) Saurblað
(51) Band
(52) Band
(53) Kjölur
(54) Framsnið
(55) Kvarði
(56) Litaspjald