10 gang den dermed forenadc, hos den Skandinaviska Siingens heroer. inneboende, sjålshoghet ock storsinthet, under tide- hvarfvcns upptucktelse, for dem gått forlorad. Med cletta vilja vi val icke hafva sagdt, att ej utmårkande skonbcter på eharacterens vågnar åfyen har finnas t. ex. hos Rudiger; men anmarkningsvårdt ar, att af de personer, som den Ty- ska Uikten med Edda-Sångerna har gemensamma, knapt uå- gon enda i poetisk hållning på forrå stållet ar jemngod med sin Nordiska molbild. De Eddiska Sångcrna kunna hvar och en for sig be- traktas såsom ett sjelfståndigt helt. De åsyfta mindre att fullståndigt framstålla sagan, hvilken de snarare forutsåtta såsom bekant, ån fåsta sig vid, och foretrådesvis framhålla enskildta momenter deraf, på hvilka de låta falla strålar af Diktningens fulla glans. Blott hvad som fordras for att for- stå, dem blifver ur de ofriga Sagorna anfordt. En hånlyd- ning på det forflntna foljer ofta forst en hånsyftning på det tillkommande; det aflågsna ryekes genom djerfva ofvergån- gar nåra, och till lugn utveckling, eller likformigt episkt fortskridande' kommer denna poesie aldrig. Så snart den mojligen dermed borjar, blifver den omedelharligen stord genom en inneboende benågenhet till en lifligare, mera dramatisk, bållning. De skonast« Sångerna gå snart ofver i samtal, eller ock åro de belt och hållct deri affattade; de rent fortåljande Sti'opherna bevara endast sammanhanget. Afven i enskildtheter fornekar sig ej andan af det hela: ofta biir hufvudhåndelsen ensam framstålld for våra ogon, det andra lemnadt i dunkel. Så t. ex. skildras på elt stal- le *) Sigurds mord endast med dessa ord: ”lått var alt ågga den grymsinte; snart stod svårdet i Sigurds hjerta.” Huru olåmpligt for den episka utvecklingen, och dock hur poetiskt åskådligt! — Fullståndigt genomforda liknelser forekomma hår sål- lan. For att beskrifva Sigurds foretråden, sager val Gu- drun, att ban utraårker sig såsom lok framfor grås, hjorten framfor andra djur och guld framfor silfver *); men dylikt horer till undantagen. Deremot ålskar denna Poesie om- skrifningar, hvilka, i stållet for saken sjelf, for ogat fram- manar intryeket*), istållet for Personen, handlingen. Då 1) Brynhildar-Qvi<la, II: Str. 81. *) Godrunar-Harmr, Str. 2. S) Så besvarar Griper Sigurds forfrågan buruvida Gjubungarue skola fålja Brynhildas uppmaning till hans mord: Då biir morkt fBr Gudruns hjerta. Gripispå, Str. ol.

(1) Band
(2) Band
(3) Saurblað
(4) Saurblað
(5) Blaðsíða [1]
(6) Blaðsíða [2]
(7) Blaðsíða [3]
(8) Blaðsíða [4]
(9) Blaðsíða 1
(10) Blaðsíða 2
(11) Blaðsíða 3
(12) Blaðsíða 4
(13) Blaðsíða 5
(14) Blaðsíða 6
(15) Blaðsíða 7
(16) Blaðsíða 8
(17) Blaðsíða 9
(18) Blaðsíða 10
(19) Blaðsíða 11
(20) Blaðsíða 12
(21) Blaðsíða 13
(22) Blaðsíða 14
(23) Blaðsíða 15
(24) Blaðsíða 16
(25) Blaðsíða [1]
(26) Blaðsíða [2]
(27) Blaðsíða [3]
(28) Blaðsíða [4]
(29) Blaðsíða 17
(30) Blaðsíða 18
(31) Blaðsíða 19
(32) Blaðsíða 20
(33) Blaðsíða 21
(34) Blaðsíða 22
(35) Blaðsíða 23
(36) Blaðsíða 24
(37) Blaðsíða 25
(38) Blaðsíða 26
(39) Blaðsíða 27
(40) Blaðsíða 28
(41) Blaðsíða 29
(42) Blaðsíða 30
(43) Blaðsíða 31
(44) Blaðsíða 32
(45) Blaðsíða 33
(46) Blaðsíða 34
(47) Blaðsíða 35
(48) Blaðsíða 36
(49) Saurblað
(50) Saurblað
(51) Band
(52) Band
(53) Kjölur
(54) Framsnið
(55) Kvarði
(56) Litaspjald