33 Den Nordiske Atle år den Tyske Etzel. Man har ve- lat låta den sednare båntyda på Hunnernas Konung At- tila * *). Vi lemua oafgjordt buru sig bårmed kan forhåita, (såkcrt år dock alt han i sin nårvarande gestalt har hdgsf ringa^ som om denne påminner) ocb foga endast några an- mårkningar betråffande det olika sått, hvarpå Eddan och d. Nib. Not låta bonom upptråda. Atle år en rå och grym barbar; som for att komma åt Niflungarnes skatt 2) inbjuder Gjukungarne, Gudruns bro- der, och på det omenskligaste sått tager dem af daga. (Forebårandet att håmnas Brynhilda; hvars dod han tillvitade dem, år blott ett svepskål, då ban redan tagit bot for henne, genom att åkta Gudrun)*). — Forut såges han jemfk- vål dodat Grimhild for att såmedelst erhålla hennes skaf- ter 4). Hans grymhet biir dock på ett forfårligt sått straf- fad af Gudrun, som med egen band mordar honom, efter att hafva låtit honom fortåra den spis, hvarom talas i Atl'a- mål, Str. 82, 83. Forofrigt vinner han sin egenliga bety- delse derigenom, att han var beståmd att af Gjukungarne uf- kråfva håmnd for deras svek emot Sigurd *); och det ligger en djup mening deruti, att detta skulle ske just genom Bry»- bildas broder. Etzel år Atles fullkomliga motsats. Han har blifvit en gammal svag, beskedlig gubbe, som, sedan hans forstå gemal Helke do tt, friar till Chriemhild, hvilken han naturligen ej kan fordra såsom blodsbot for Brynhild, dels emedan denaå léfde och mådde vål, dels emedan han med henne hade in- tet att bestålla. Någon sårdeles snikenhet efter Nibelungar- nes skatt rojer han icke heller. Det år på Chriemhilds en- trågna boner, som han bifaller hennes broders inbjudand'e; och det såges uttryckligen, att han ej anade något derunder liggande svek 6). Han visar också all upptånklig artighet emot sina gaster, och soker stådse afvårja all strid och split1. 1) Die Deutsche Heldensage v. W. Grimra. Goltingcn 1829. g. 67—71. *) A. St. siil. 8 såges: Auch Scheint es in der Edda noch nicht die Eust nach Fafnes Gold zu sein, welche den Atle zum Verrat an den Gjukungen treibt, sondern gleichfalls die Pflicht, den Tod d«jr Schwester Briinhild, den er ihnen zur Tast legt, zu råehen. Vi håu; visa till Sig. Qv. II: 8, Godrun. Ilefna 22, 28, 29 såsom^ bevisande motsatsen. *5 Nifflunga-lok. 45 Atla-mål. Str. 86. ») Sigurd. Qv. III: Str. 18. «) D. Nib. Not. Str. 1692—2. 3

(1) Band
(2) Band
(3) Saurblað
(4) Saurblað
(5) Blaðsíða [1]
(6) Blaðsíða [2]
(7) Blaðsíða [3]
(8) Blaðsíða [4]
(9) Blaðsíða 1
(10) Blaðsíða 2
(11) Blaðsíða 3
(12) Blaðsíða 4
(13) Blaðsíða 5
(14) Blaðsíða 6
(15) Blaðsíða 7
(16) Blaðsíða 8
(17) Blaðsíða 9
(18) Blaðsíða 10
(19) Blaðsíða 11
(20) Blaðsíða 12
(21) Blaðsíða 13
(22) Blaðsíða 14
(23) Blaðsíða 15
(24) Blaðsíða 16
(25) Blaðsíða [1]
(26) Blaðsíða [2]
(27) Blaðsíða [3]
(28) Blaðsíða [4]
(29) Blaðsíða 17
(30) Blaðsíða 18
(31) Blaðsíða 19
(32) Blaðsíða 20
(33) Blaðsíða 21
(34) Blaðsíða 22
(35) Blaðsíða 23
(36) Blaðsíða 24
(37) Blaðsíða 25
(38) Blaðsíða 26
(39) Blaðsíða 27
(40) Blaðsíða 28
(41) Blaðsíða 29
(42) Blaðsíða 30
(43) Blaðsíða 31
(44) Blaðsíða 32
(45) Blaðsíða 33
(46) Blaðsíða 34
(47) Blaðsíða 35
(48) Blaðsíða 36
(49) Saurblað
(50) Saurblað
(51) Band
(52) Band
(53) Kjölur
(54) Framsnið
(55) Kvarði
(56) Litaspjald