HANNES PÉTURSSON - Er myndlistin nú, eins og stundum er látið í veðri vaka, klofin í tvær ósættanlegar andstæður: hlutstæða og óhlutstæða list? - Sé skyggnzt undir yfirborðið, eru allar myndir óhlut- stæðar, abstrakt, í eðli sínu, að mála er að abstrahera viðfangsefni, og af þeim sökum er ekki um eðlis- heldur stigsmun að ræða milli hlutstæðra og óhlut- stæðra mynda. Og grunnfærnislegt er það tal manna, að óhlutstæð list komi öll og einungis innan frá, það sem kemur innan frá, hefur auðvitað fyrst komið utan frá, ef við þægjum ekki öll áhrif utan frá, værum við ekki neitt. Krakki sem sæti lokaður inni frá blautu barnsbeini og fengi aldrei að sjá fólk eða mun dags og nætur, hann yrði fáviti. í málaralist skiptir engu hvort stuðzt er við fyrirmyndir í umhverfinu eða ekki, listræn lausn viðfangsefnanna ræður þar ein úrslitum. Eins er það algjört aukaatriði hvaða fyrirmynda er leitað, þú getur málað slæma mynd af fallegu landslagi, en góða mynd af ónýtum kartöflum. Kjarni málaralistarinnar er ávallt hinn sami, hvaða aðferð sem valin er: samleikur lita og línu. Svo koma fram ýmsar stefnur, ismar, en það er barnaskapur að meta list einvörðungu með hliðsjón af þeim, segja að einn isminn sé öðrum betri. Við skulum fletta þessari listsögu sem liggur hér á borðinu. Þarna hefurðu sýnishorn af ótal ismum liðinna tíma, hér er frans- maður, þarna spánverji, hér gler frá Feneyjum, og svo 24 ÞRJÁR KVÖLDSTUNDIR MEÐ SIGURÐI SIGURÐSSYNI Blóm rétt við veginn kemur hollendingur, sem sagt mjög ólíkar stíltegundir, en maður horfir á allar þessar myndir með sömu vel- þóknun, af því málararnir ná fram því sem er kjarninn í allri sannri myndgerð. Og þeir eru ekki að herma eftir, verk þeirra eru ekki eftirhermur fremur en góðar landslagsmyndir nú á tímum, þótt svo sé fullyrt um þær af vissum mönnum. Enginn málari sem ber skyn á list, reynir - svo við tökum dæmi - að búa til fjall á léreftinu, heldur túlkar hann hugmyndir sínar í gervi þess. Eftirhermur yrðu aldrei annað en blóðlaus skuggi tilverunnar sjálfrar, sem náttúrlega tekur öllu öðru fram, því þegar á allt er litið erum við ekki eins merkilegir og við höldum, eða kristnir menn halda, að við séum króna sköpunarverksins. Þar er áreiðanlega eitthvað málum blandið, við erum smákríli í alheimin- um og ættum ekki að líta jafn stórt á okkur og við gerum. - Þú minntist á landslagsmyndir. Þá er ekki úrleiðis að spyrja: Hvernig kemur ísland þér fyrir sjónir sem málara? - Sumir, líklega fyrir áhrif frá expressionismanum, halda að ísland sé mjög litsterkt land. Það er það hreint ekki, nema að haustlagi. Mikil litauðgi heyrir ekki norðrinu til. í íslenzkri náttúru eru hins vegar mörg litbrigði, en fínleg, alls konar blátónar og jarðlitatónar. Eins er um fugla landsins, þeir eru ekki litsterkir, þeir eru allir í jarðlitaskala. Hægt er að túlka landið í sterkum litum og ná með því áhrifum, en það er önnur saga og freistar mín ekki sérlega. Ég kýs heldur að ná

(1) Kápa
(2) Kápa
(3) Blaðsíða 1
(4) Blaðsíða 2
(5) Blaðsíða 3
(6) Blaðsíða 4
(7) Blaðsíða 5
(8) Blaðsíða 6
(9) Blaðsíða 7
(10) Blaðsíða 8
(11) Blaðsíða 9
(12) Blaðsíða 10
(13) Blaðsíða 11
(14) Blaðsíða 12
(15) Blaðsíða 13
(16) Blaðsíða 14
(17) Blaðsíða 15
(18) Blaðsíða 16
(19) Blaðsíða 17
(20) Blaðsíða 18
(21) Blaðsíða 19
(22) Blaðsíða 20
(23) Blaðsíða 21
(24) Blaðsíða 22
(25) Blaðsíða 23
(26) Blaðsíða 24
(27) Blaðsíða 25
(28) Blaðsíða 26
(29) Blaðsíða 27
(30) Blaðsíða 28
(31) Blaðsíða 29
(32) Blaðsíða 30
(33) Blaðsíða 31
(34) Blaðsíða 32
(35) Blaðsíða 33
(36) Blaðsíða 34
(37) Blaðsíða 35
(38) Blaðsíða 36
(39) Blaðsíða 37
(40) Blaðsíða 38
(41) Blaðsíða 39
(42) Blaðsíða 40
(43) Blaðsíða 41
(44) Blaðsíða 42
(45) Kápa
(46) Kápa
(47) Kvarði
(48) Litaspjald