Heiðhsmönnum i Repp enum Ytha okEystba, á Skeiðum ok í Fuóa ok Ölvesi, í Bisk- upstungum, Grímsnesi , Grafn/ngi, JjÍngvallasveit ok SelvÁgi ok ölluÁrness^íngi SENDIR J)ORLEIFR GuÐMUNDSSON ÚR REPP ENUMYtRA KVEÐJU GuÐS OK sÍNA MEÐ J?EIM TILMÆLUM, EH IIÉr FYLGJA. Frelsi fat, erForfeðr vorir tyridn á þrettándu öld, hefir nú guðlig forsjón eptir 600 ára fært oss aptr, sér til dýrðar, en oss til hamíngju. Vart Jryckir mér at kalla megi, at mannligr kraptr eigi lut i endr- burði Frelsis á Islandi; f»at hefir komit ókallat, svo sem dagr fvlgir heimboðslaust gaungu sólar; en væri f)ó vel, at vér veitfim viðtökur sem beztar svo göl'gum ok ágætuin höfðíngja sem Frelsit er; ok nú fysir mik mjök, góðir Bræðr, eptir þrjátigi ok sex ára útivist, at I'ylla Yðvarn flokk, er j)ér fagnit höfð- íngja þessum, ok sjá yfirbragð Islands ens aldna við atkomu hans, ok berr mér svo fyri sálarskjáinn, f)ótt ek sé í fjarska staddr, sem heldr birti yfir Ingólfsfell ok Hestfjall, en niðr sé raddfegri ok glað- værri í jjjórsá ok Ölfusá, enn verit hefir um sex aldirnar seinni. Nú þótt ek vænta þess af Yðvarri mannúð ok bróðurdygð, at þér vildit láta þat eptir méf at vera íYðrum flocki á slíkum hamingju degi, þá kemr mér eigi á óvart, at margir spyrji: „Hvat selr þú fram i sumblit, cr Frelsi skal fagnn?” ok or einsætt at svara þeirri spurníngu með athygli ok einurð. En til þess at ek mega vera með í sumblinu, vilda ek beiðaz þess af Yðr, Arnessþíngsmönn- um, at þér vísit mér til Sætis, ok eru þat aðal-tilgaung þessa bréfs, at beiðaz Yðvarra atkvæða til þess at ek mega fá Sæti á þjóðfundi enum næsla fyrir Yðra hönd. Eigi berr til beiðni minnar þessarar ein saman einþyckni mín, með því nockrir landar vorir hér í Höfn hafa farit því á llot, at ek skylda beiðaz fulitrúa sælis, er þeir vænta þess af mér, at, ek muna í nockrum greinum efia rétt mál ok sönn. Ok bið ek Yðr nú fyrst hugleiða þat með mér, at meira þarf, ef vel skal lýða, til endrlífgunar Frelsisins, þar sem því hefir verit niðrdrepit um rið, enn at skrásetja ok leiða í lög, at nú sé menn, eða skuli vera, frjálsir. fjess er at gæta, at Frelsit er sú íþrótt eða kunnátta, at landslýðr sjálfr stýri sjálfum sér, ok mundi þá frelsit þvckja litlu nýtt ok verða til lítils frama, ef af engu ma:tti sjá, at sú væri stjórn betri enn hin var, er illþýði þat, sem á vora túngu heitir konúngsþrælar, stýrði landi sér í hag ok sér til ávinnings. En nú er landsstjórn, hvort sem er á meira landi eða minna, íþrótt allmiki! ok mjök vandhæf. jþví marga krapta ok margbreytta skal leiða at einu takmarki; cn þat er farsæid ok blómgun lýðs ok lands. Flest allt þat, er fyrr var gjört at boði útlendra manna, hvort sem var at samna fé í lands sjóð, bæta vegu, eða hafnir, eða grasrækt eða kvikfjár, eða hegna illþýði ok setja lögin gjörvöll, skal nú gjöra af sjálfdáðum, með ráði ok framkvæmd erma beztu Islendínga, ok skal nú . engan leyfis biðja til at efia gott ok hafna illu, nema sjálfa sik. En er íhugat er, at vér hölum verit slíkum ráðagjörðum óvanir um ríð, ok at illa mæltiz lyrir þeim, ok at þær voru með spellvirkjum taldar — þvi sú fylgir náttúra ofbeldis stjórn ok hennar þrælum, at þau vilja, at allir menn trúi því, at þau ein viti allt — þá er mjök hætt við, at oss skjopliz í mörgu um enar fyrstu tilraunir, ok má þat eigi kalla undarligt. Ef vér rennum augum á dæmi annarra þjóða, þá er þat auðsætt, at þær eru

(1) Band
(2) Band
(3) Blaðsíða 1
(4) Blaðsíða 2
(5) Blaðsíða 3
(6) Blaðsíða 4
(7) Band
(8) Band
(9) Kjölur
(10) Framsnið
(11) Kvarði
(12) Litaspjald