12 dvergarnir, og litu hver á sitt rúm og sögíiu liver fyrir sig: «Sho, einliver hefur farií) upp f initt rúm og hælt paí) niíiur !» En pegar hinn sjöundi gætti í sitt rúm, sá liann Mjallhvít liggja par og sofa. Hann hallaöi pá á lagsmenn sína, og er peir sáu hvaí) um var aí) vera, pá hljóí)ubu peir upp yfii* sig af undran og gleöi. Jíeir homu meb öll sjö litlu Ijósin, og shoöuöu Mjallhvít í hróh og í hring. «Nei, nei,» — sögöu peir — «en livaö paö er fallegt harniÖ aö tarna J» Og litlu dvergarnir hoppuöu upp af gleöi, en vöruÖust Jjó aÖ vehja Mjaílhvít, og ljetu hana sofa í næöi í litla rúminu. Ifinn sjöundi dvergur svaf um nóltina hjá lags- mönnum sínum, eina slund hjá hverjum — og J)á var nóttin á enda. Jíegar Mjallhvít vahnaöi morguninn eptir, Jiá varö henni hynlega viö, pegar hún sá alla sjö litlu dvergana. En peir voru óshöp góöir viö hana og sögöu: «Hvaö heitír J)ú?» — «Jeg heiti MjaIIhvít.»—J)á spuröu dvergarnir hana aö, hvcrnig hún heföi pangaö homizt, en Mjallhvít sagöi peim allt eins og var, um vondu sljúpuna, og veiÖimanninn, sem gaf henni líliö.

(1) Kápa
(2) Kápa
(3) Blaðsíða 1
(4) Blaðsíða 2
(5) Blaðsíða 3
(6) Blaðsíða 4
(7) Blaðsíða 5
(8) Blaðsíða 6
(9) Blaðsíða 7
(10) Blaðsíða 8
(11) Blaðsíða 9
(12) Blaðsíða 10
(13) Blaðsíða 11
(14) Blaðsíða 12
(15) Blaðsíða 13
(16) Blaðsíða 14
(17) Blaðsíða 15
(18) Blaðsíða 16
(19) Blaðsíða 17
(20) Blaðsíða 18
(21) Blaðsíða 19
(22) Blaðsíða 20
(23) Blaðsíða 21
(24) Blaðsíða 22
(25) Blaðsíða 23
(26) Blaðsíða 24
(27) Blaðsíða 25
(28) Blaðsíða 26
(29) Blaðsíða 27
(30) Blaðsíða 28
(31) Blaðsíða 29
(32) Blaðsíða 30
(33) Blaðsíða 31
(34) Blaðsíða 32
(35) Kápa
(36) Kápa
(37) Kvarði
(38) Litaspjald