(12) Blaðsíða 8
8
Jkiíí eni eiifrin hyggindi að vera ainnur í
dag, J)ó vjer kunnum að verða Jiað á morgun.
J)ú getur engnn hlut átt betri, en góða
konu, engan hlut heldur verri, cn vonda
konu.
Hræsnin spillir snemma hreinskilni æsk-
unnar, og afskræmir fegurstu blóm andans.
Vjer ættum aldrei að tala, til að þókkn-
ast sjálfum oss, heldur þeim, sem hlusta á oss.
Auðurinn ætti að látast inn í hús vor,
en ekki í hjörtu.
Hygginn vinur og hæglátur er meira verð-
ur, en allt of ör og ákafur.
J)ví meiri sem Jirautin er, Jiess meiri
frægðin að vinna hana; góðir stýrimenn fá
mestu frægð sína frá stormum og stórsjóum.
Dygðin er vissasti gæfuvegur, hún sykrar
alla nautn, og er hezta bót við öllu böli.
ÓJiakklátur maður fagnar ekki nema einu
sinni af velgjörningnuni, en þakklátur mað-
ur allajafna.
Ilafðu ckki tvennt undir í einu, J)ví J)að
spillir hvað fyrir öðru.
Sá, scm ekki kærir sig um litla yfirsjón,
drýgir aðra meiri.
Láttu ekki augað hlaupa yfir eyrað, nje
tunguna eins langt og fæturna.
J)að er hin mesta yfirsjón að hugsa, að
maður hafii sjálfur enga.
Sá, sem Jiiggur velgjörning, æltialdreiað
gleyma J)ví; sá, sem gjörir góðverk, ætti
aldrei að minnast Jiess.
Gamansemin er eins og eldglæring, sem
brýst í gegnurn skýflóka, ogblikar rjett í svip
Glaðlyndið viðheldur eins konar dags-
birtu í sálunni, og lætur hana njóta eins
og stöðugrar og ævarandi heiðrílsju.
Bið ekki annan um það, sem j)ú mundir
neita sjálfur um, værir þú beðinn.
Ef vjer rækjum kurteysina burt úr heim-
inum, J)á tæki hún með sjer helming allra
dygða, sem J)ar eru fyrir
Jþað hjarta, sem vináttan hefur vermt og
blíðkað, J)olir ekki iðuglegar ávítur.
Talaðu eliki meira við ókenndan mann
heimuglega, en J)ig gildir einu hvar fer.
Ef j>ú vilt lifa í friði og ró, J)á máttu ekki
heyra, nje sjá, nje segja annað, en gott eitt.
Hvað meinlausar sem glettur þínar eru,
J)á er samt ekki gottað gjöra vana af glcttum.
Sá hefur drjúg inngjöld, sem fáhefurtil-
efni til útgjalda.
Að Iauna illt rneð góðu, er höfuðprýði
kristilegrar breyttni.
Ekkert fjelag getur beðið mcira tjón, en
að glata grundvallarreglum sínum.
Varastu það stærilæti, er jiú missir fyrir
af gagnsmunum góðra ráða.
Ihugaðu, áður en þú talar. íhugaðu, við
hvern þú talar. Ihugaðu, hvernig þú talar.
Ihugaðu, uni hvað þú talar.
j)að»,er ckki nóg að taka að sjer gott
málcfni, vjer eigum líka að fram fylgja því
með þeirri hjartans alúð, scm gott mál á
ætíð skilið.
Vinn af alefli, meðan þú crt ungur, þú
munt vilja fá hvíld, þegar þú eldist.
Avítaðu aldrei vin þinn, án þess að tala
honum vel til um leið.
Flýtir er fátækleg afsökun; hafðu tíina
fyrir þjer, og gakk svo vel frá verki þínu.
Ilugsaðu eins og hyggnir menn, en talaðu
eins og almenningur.
Dulinn hugur og djarft útlit fer óhult leið-
ar sinnar gegnum Itfið.
Sjerhverjum manni ber að leita sjer heið-
urs, ekki með því að rífa aðra niður,
heldur með því að liefja sjálfan sig upp.
j>að er eyðslumanninum eins ógeðfelt, að
halda reikning yfir útgjöld sín, eins og
syndaranum, að rannsaka breyttni sína.
Enginn söngur er inndælli eyra þínu, en
rödd þess, sem kallar þig velgjörðamann
sinn.
Ilvers eins eigiðbrjóst er vissasti gcymslu-
staður leyndarmála hans.
Vinn svo á meðan þú ert ungur, að þú
hafir huggun af að minnast þess, þegar þú
verður gamall.
Óhófsmennirnir lifa til að eta og drekka,
en hygginda og hófsmenn eta og drekka til
að lifa.
Illýðið heilræði, Islendingar! Látiðbæn-
ina stíga upp, svo náðin komi niður, nú á
þessari hálfu öld, sem í hönd fer!