firjú fast ákveðin alþingi samþykkja, þó kon- ungur neiti undirskript. 17. gr. I stað amtmanna og landfógeta, sem hafa verið, skulu þrír sfjórnarherrar kon- ungs vera i landinu, og skulu þeir hafa aö- setur sitt í Reykjavik. 5e'r hafa á hendi alla aðalstjórn landsins; og standa aliir aðr- ir embættismenn í sama sanibandi vift þá, og þeir staftið hafa við amtmenn ogbiskup, sem ætið skaí vera einn af stjómarherrunum; og hafa þeir 3 menn ölí þau málefni á hendi, sern stiptamtmaður, biskup, amtmenn og landfó- geti hafa haft, og skipta þeir stjórnarmálefn- um landsins þannig með sjer, að einn hefur lögstjórnina, annar kirkjustjórnina, og hinn þriðji fjárhagsstjórnina; en í sameíningu skulu þeir hafa skólastjórnina og brauðaveitingar þær, sem konungur þeim í hendur fær. 18. gr. Stjórnarherrar landsins bera mál- efni þjóöarinnar fyrir konungfyrir milligöngu fulltrúa Islendinga í Ðanmörku og skal hann vera ráðgjafi konungs í öllum máléfnum Is- lands; og reka Sljórriarherrarnir þá aptur eyr- indi konungs við þjóðina á alþingi, hverfyr- ir sig í þeim máiefnum, setn þeim eru á liend- ur falin. 19. gr. Embættismenn og stjórnarherrar all- ir mega ákærast fyrir embættiSstörf sín, og ákærir þá alþingi, en landsdómurinn dæmir. Skal fulltrúa þjóðarinnar, sem í Danmörku er, sendast ákæra, sem honum er gjörð; og sje honum x sjálfsvakli hvort mæta villsjálf- úr fyrir landsdómi, eða senda málsvarnir sín- ar skriílegar. 20. gr. Konungur útbýtir émbættum með sama valdi og verið hefur, og má alþingi eigi skerða það vrald í nokkru. Til embætta í landinu má eirxungis tslendinga kjósa, eöur þá af þegnuni Danakonurigs, sent tala og skrifa íslenzka tungu og hafa áunrrið sjer jáfnrjetti með innlendum. 21. gr. Konungur víkur úr ernbættum þeim. sem sjálfur hanu setur ; en löggjafarvaldið ákveður eptirlaun allra einbættisinanna. 22. gr. Verzlunarsarnninga gjörir konung- ur með ráöi og samþykki alþingis; og eigi má hann án samþykkis þess láta af hendi nokkurn hluta laridsins í hverju skýni sem vera skal; eigi skal hann heldur ráða yfir neinu af landsins sjóði, nja ákveða útgjöld. 23. gr. Konungurskal láta sainankalla alþing annaðhvort ár, og má það eigi setu hafa án sjerlegra nauðsvnja 6 daga yfir mánuð. 24. gr. Konungur lætur einnig samankalla annaðhvort ár helft þeirra þingmanna, er al- þing hefur áður kosið og auglýst. Einnig má konungur samankalla til aukasetu hvort held- ur alþingi eða lielftarþing. 25. gr. Eigi niá konungur láta alþingis eða helftarþingsstörf hvíla yfir viku eina, þegar það er saman komið; og hvorugu þessu þingi má hann upphleypa. 26. gr. Konungur leggur fyriralþingi frum- vörp til laga og tilskipana, og annast hann um birtingu laganna og framkvæmd þeirra. 27. gr. jiegar nauðsyn krefur, má konung- ur án samjiykkis alþingis gefa bráðabyrgðar- lög, sem þó eigi mega vera gegn grundvali- arlögum landsins, og skulu þau, þegar hið næsta alþingi keinur saman, afhendast því til meðferðar. 28. gr. Náðað getur konungur hvern, sem hann vill, en stjórnarherra meö samþykki al- þingis, þá er landsdómur hefur þá seka gjört. 29. gr. Leyfi og undanþágur frá nú gild- andi lögum, má konungnr annaðhvort sjálfur, eða fyrir hönd embættismanna gefa eins og verið hefur að forngildu. m. Um löggjafarvaldið og þjóðpingið. 30. gr. Löggjafarvaldið er í höndum þjóð- arinnar, sem kýs fulltrúa sína til þings; en þing það er tvennslags: Alþingi og Helftar- þing* 31. gr. Til þinga hefur sá kjörgengi og kosningarrjett, sem kosningarlög vor af 28. sept. 1849 tii greina; og sjeu æ eiafaldar kosningar við hafðar. 32. gr. Tala alþirigismanna skal vera tveir merin úr sýslu hverri, sent nú eru, og e>nn úr Reykjavikurbæ, og 6 konungkjöruir; og skulu þessir til tveggja þinga kosnir, oghafa 2 rbdl. daglegt ígjald fyrir, auk ákveðins ferðakosínaðar. 33. gr. Tala heíftarþingsmanna ska! eigi rninni en helmingur alþingismanna, og kýs alþingi þá tir egin flokki í hvert sinn, áður þingi er slitið. 34. gr. Alþingi kernur sanian snnaðhvort

(1) Blaðsíða [1]
(2) Blaðsíða [2]
(3) Blaðsíða [3]
(4) Blaðsíða [4]
(5) Kvarði
(6) Litaspjald