49 ritníngin ekki eitt einasta or%, þar fyrir má hyer kafa sína meiníngu frjálsa þar um. J>essi síibari gjúld hljóta a'5 ske, ef alheinisáformiþ skal eilíft vera; því rettlætife er eilíft og miskunsemin eilíf, en þetta ieiíiir til alfullkomnunarinnar, (245., 246. er.). Hegníng fyrir þessa heims ódygþ og laun fyrir annars heims dygþ geta vel geingiþ samsííia um alla eilít'5, (250. er.) Eilíf hegníng og eilíf útskúfun er sitt hvaí). Sú fyrri getur varnaíb eiiífum daufta, en hin sííiari er sá eilífl dau5i sjáifur, (252. er.). Eilíf útskúfun er ómöguleg, (253. er.); því aí>: a) einginu getur verií) skapaW einúngis til hegníngar, e5a kegníngin er einginn höfuþtilgángur heldur mecai. Bitníngin staþfestir þetta margfaidlega1, (254. er.). r) Alt geingur þráþbeint eptir gu5s ákvaAaíia ráþi, og líf vort byrjar á heimskunni, (257., 259. er.). c) Sá sýnilegi himinhnatta grúi sýnir, aí) gu5 vill hafa þær lifandi verur sem flestar, og hann ætli ser því aþ full- komna þær allar, en aungva aþ ónýta, (260., 261. er.). d) Vondir menn máttu ekki missast úr heiminum vegna viíivörunarinnar; mega því ekki gjalda þess, aí> þeir eru eptir skildir í önáþinni. An þeirra gæti rettlætiþ ekki sýnt mismun gó tis og ílls, (262. — 279. er.). e) Öll vor dygþ og verþskuldan er einúugis undir gu5s ná5 komin og hans ráþstiifun, Róm. 9, 16. Bidtlætií) er því einginn verþ- ugléika-roikníngur, heldur hrein nppörvun, hrein náu, (289. — 342. er.). Iler af er ein grein: f) Öll betrunartilraun er ekki gjörí) í þessu líli, (312. —314. er.); og önnur: g) Ver erum alveg ekkert annaþ en afskömtu?) gu5s öfl, og mun hann þá ekki vilja útskúfa sínum eigin öflum, (318. — 323.). n) Rettlætisins viíileitni, a5 lagfæra, sýnir, aí) iagfæríngin se. mögulcg, (349. — 351. er.). i) Alvizkan gjörir stjórn giÆs óhulta fyrir öllum slisum. Stjórn gu5s þýfeir, afe hann ekki láti alt gánga, eins og gánga vill, keldur stjórni heiminum, svo ai) hann gángi eptir sem bezt er. Forsjónin og fyrirhyggjan gánga a'b öllu vísu fyrir fram, og framkvæma alt sitt áform án nokkurrar hindrunar eíia hnekkis, (350. — 363. er.). 37. Eigin kjara ábyrgþ undir guþs forsjón er áþekkust því, þegar góíiur failir lætur böru sín ráíla, og sjá um sig sjálf í búskapar byrjun, en lieiir þó yftr- *) þegar t. a. m. Ritníngin segir, aí) guí) hegni í 4. lih, en launi í þúsund li5u. þá hendir hún til, a% guþi se ekki jáfnkær hegníngin sem launin, og at þar söu þess vcgna ekki tveir höfutitiigáiigar, heldur einn einasti. 4

(1) Band
(2) Band
(3) Saurblað
(4) Saurblað
(5) Blaðsíða [1]
(6) Blaðsíða [2]
(7) Blaðsíða [3]
(8) Blaðsíða [4]
(9) Blaðsíða 1
(10) Blaðsíða 2
(11) Blaðsíða 3
(12) Blaðsíða 4
(13) Blaðsíða 5
(14) Blaðsíða 6
(15) Blaðsíða 7
(16) Blaðsíða 8
(17) Blaðsíða 9
(18) Blaðsíða 10
(19) Blaðsíða 11
(20) Blaðsíða 12
(21) Blaðsíða 13
(22) Blaðsíða 14
(23) Blaðsíða 15
(24) Blaðsíða 16
(25) Blaðsíða 17
(26) Blaðsíða 18
(27) Blaðsíða 19
(28) Blaðsíða 20
(29) Blaðsíða 21
(30) Blaðsíða 22
(31) Blaðsíða 23
(32) Blaðsíða 24
(33) Blaðsíða 25
(34) Blaðsíða 26
(35) Blaðsíða 27
(36) Blaðsíða 28
(37) Blaðsíða 29
(38) Blaðsíða 30
(39) Blaðsíða 31
(40) Blaðsíða 32
(41) Blaðsíða 33
(42) Blaðsíða 34
(43) Blaðsíða 35
(44) Blaðsíða 36
(45) Blaðsíða 37
(46) Blaðsíða 38
(47) Blaðsíða 39
(48) Blaðsíða 40
(49) Blaðsíða 41
(50) Blaðsíða 42
(51) Blaðsíða 43
(52) Blaðsíða 44
(53) Blaðsíða 45
(54) Blaðsíða 46
(55) Blaðsíða 47
(56) Blaðsíða 48
(57) Blaðsíða 49
(58) Blaðsíða 50
(59) Blaðsíða 51
(60) Blaðsíða 52
(61) Blaðsíða 53
(62) Blaðsíða 54
(63) Blaðsíða 55
(64) Blaðsíða 56
(65) Blaðsíða 57
(66) Blaðsíða 58
(67) Blaðsíða 59
(68) Blaðsíða 60
(69) Blaðsíða 61
(70) Blaðsíða 62
(71) Blaðsíða 63
(72) Blaðsíða 64
(73) Blaðsíða 65
(74) Blaðsíða 66
(75) Blaðsíða 67
(76) Blaðsíða 68
(77) Saurblað
(78) Saurblað
(79) Band
(80) Band
(81) Kjölur
(82) Framsnið
(83) Kvarði
(84) Litaspjald