3 hiálminn af höfdi fér, ok föckr nidr í kiól- inn, ok (tók) þriá drycki mikla. Eptir þat vendir hann heim aptr ferd finni med figri, okkémrat haufti heim í Danmörk, ok fer fídan til Borgundarhólms. Skortir nú eigi fé um vetrinn til framflutníngs mönnum hans. þetta fpyrft vída, ok kom þat fyrir Knút konong, Iofar hann fem ad- rir menn afrek Egills ok figur, enn talar fátt um þat er honum var fagt frá dryck- iunni Egills. Af þeina atburd féck Egill kenníngarnafn, ok var kalladr BIód-EgilI. Cap. III. Enn erEgilI hafdiíkamma ftund heima verit, þá fór hann á fund Knúts kon- ongs. Knútr konongr tók sæmiliga vid Egli, ok fpyr at ferdum hans. Egill fvar- ar ílíkt er hann fpyr, ok var honum létt- rætt um þetta. Sídan kalladi konongr hann á einmæíi, ok fpyr ef þat væri fiitt er hon- um væri fiagt at hann hefdi druckit manna blód. Egill fiegir at mikit væri til þefis haft, enn fagdizt þó-lítit til þefis huxat hafa fyrri. Hví vard fiva ílla, fiegir konongr? Egill fivarar: þorfti kom at mér fivamikill at ek þóttunzt ecki þola mega, enn dryckr var eingi annar nær. Konongr mælti: þesfi hlutr- er hardla þúngr vordínn ok nockut kriftnifipell, ok. er þatt kallat at vær íeum reffíngafamir um fimærri hlutí, enn med því at mér líkar vel þín þiónufta fyrir margs fiakir, þa munu vær því eigi fva ftríd- ann dóm áleggia at finni fem mörgum mun þyckia líkligt, vilium vær þó heilrædi tilleggia med þér at þú bætir vid gud, ok fieg fiem fyrft kénnímönnum, ok tak íkrift- ir fyrir, enn þat fiem vor r'éttr hefr brotinn verit í þesfu máli, þá vilium vær ydr upp- géfa; enn eigi íýnizt mér þetta minna vera enn þú hafir etit manna hold fodit er þú hefir druckit blód þeirra. Eigill heitir at hann íkal fva giöra. dvaldizt hann þar nockorar nætr med konongi, ok ádr þeír íkildu, b.ýdr Egill konongi til veizlu heiin til dem infientinam demergittriplicique hauftii potat. Dein victor domum tendens auc- tumno ad Daniam venit, indeque Bornhol- miæ redditus eft. Hieme opes ad fiocios bene habendos haud defuere. Sparfia hujus rei fama ad Regis quoque Canuti aures pervenit, Ille, ut cæteri, præclarum Egil- li facinus et victoriam magnis extollit lau- dibus, fied in eo, quod de ejus potu narra- batur, prædicando parcior erat. Ex hoc evento Egillus id cognominis accepit, ut Sangvineus appellaretur* Cap. III. Poftquam brevi tempore domi fuerat Egillus, ad vifendum Regem Canutum pro- fectus eft. Rexeum honorifice excipit, et de ejus expeditionibus percontatur, ad quæ Egillus difierte refipondet, lubenter quippe de his loquens. Dein Rex eum ad collo- quium fiecretius vocatum interrogat, veriim-r ne esfiet, quod fama ferret, ipsum fangvi- nem humanum bibisfie. Reíþondet Egillus, hunc quidetn rumorem magna ex parte ve- rum esfie, at fie iftam rem parum peníi habuis- fie. Quomodoin animum induxifti, aitRex,id malicommittere? Invafierat me, inquit, tan- ta fitis,ut eam ferre non posfie mihi viderer, nilque aliud, quod biberem, fiuppetebat. Sub- jicit Rex: grave id peccatum eft, magnum- que fidei chriftianæ detrimentum. Conftat me etiam inminoribusrebus ficveriorem ha- beri fiolere; verum cum tua opera multis no- minibus mihi comprobetur, nunc non tam duram fiententiam, quam multi exfipectant, de te feram, fed auctor tibi fium, ut a Deo tecum veniam expetas, reque clericis aper- ta abfiolutionem tibi dari cures. Quicquid mulctæ mihi in hac re dandum erat, eilu* bens renuncio, licet humanum fangvinem bibere haud minus mihi videatur facinus, quam elixam hominum carnem edere. Id Egillus fie facturum pollicetur. Die- bus aliquot apud Regem morabatur, et antequamdiscederent, Eum ad fe vifiendum m-

(1) Band
(2) Band
(3) Saurblað
(4) Saurblað
(5) Saurblað
(6) Saurblað
(7) Blaðsíða [1]
(8) Blaðsíða [2]
(9) Blaðsíða [3]
(10) Blaðsíða [4]
(11) Blaðsíða 1
(12) Blaðsíða 2
(13) Blaðsíða 3
(14) Blaðsíða 4
(15) Blaðsíða 5
(16) Blaðsíða 6
(17) Blaðsíða 7
(18) Blaðsíða 8
(19) Blaðsíða 9
(20) Blaðsíða 10
(21) Saurblað
(22) Saurblað
(23) Band
(24) Band
(25) Kjölur
(26) Framsnið
(27) Kvarði
(28) Litaspjald