taðsvelli“ (þar sem nú er knattspyrnuvöllur- inn). Var þar háður fyrsti kappleikurinn, sem einn liður á skemmtiskrá þjóðminning- ardags Isfirðinga, þann 3. júlí. Foringjar kappliðanna vorn þeir Kristján Björnsson kaupmanns og Stefán Scheving héraðslækn- is hér. Næsta ár, þann 6. ágúst 1906, var kapp- leikur meðal skemmtiatriða þj óðminningar- dagsins, og voru þá foringjar kappliðanna þeir Arngrímur Fr. Bjarnason, nú kaup- maður, og Guðmundur Björnsson kaupmað- ur. Áhorfendur að þeim kappleik voru m. a. dönsku ríkisþingmennirnir 40 eða 46, sem heimsóttu ísland á því ári. Voru þeir á eigin skipi og fóru kring um land og höfðu við- komu á helztu stöðunum. Á þessum árum var vaknaður þó nokkur áhugi fyrir knattspyrnunni. Samt hafði ekl:- ert félag verið stofnað enn. Voru þá oftsinnis háðir kappleikir við sjóliða af dönsku strand- varnarskipunum „Beskytteren“, „Islands Falk“ og „Fylla“, einnig við sjóliða af ensk- um og frönskum herskipum, sem hingað komu ekki ósjaldan. Voru þessir kappleikir vel sóttir af bæjarbúum, enda ókeypis, og þótti góð skemmtun. Einnig var keppt við Færeyinga áf fiskiskipum, sem oft lágu hér. Mikils þótti vert í þessum kappleikjum að geta „burstað“ útlendu sjóliðana — sem og tókst oft. Voru þá að sjálfsögðu tilkvaddir beztu „spilararnir“, en ef einhverjir þeirra voru við vinnu og gátu af þeim orsökum ekki mætt — voru fengnir aðrir til að vinna þeirra störf (auðvitað ókeypis), meðan lcappleikur- ínn fór fram. I slíkum íilfellum, þegar mikið þótti í húfi, sýndu menn mjög góðan vilja og þegnskap. Hér vil ég geta eins þessháttar atviks: Leika átti kapplcik við sjóliða af „Is- lands Falk“, en einn af heztu knattspyrnu- mönnum okkar, Kristján Albertsson, var þá inni í Djúpi. Hans var þó von með póstbátn- um „Ásgeiri litla“ seint um kvöldið þenn- an dag, en „Ásgeir litli“ hafði viðkomu í Bol- ungavík og Hnífsdal á heimleið til Isafjarðar. Það var því sýnt, að Kristján kæmi of seint til að „spila með“, en það mátli ekki verða. Því var hrynt fram báti með fjórum áhuga- mönnum til að sækja hann. Þeir reru kná- lega norður í Djúp og lágu fyrir „Ásgeiri litla“, tólui þar Kristján, og hann „spilaði með“. Ef svona áhugi og vilji væri með æsku- mönnunum nú, værum við betur á vegí staddir með íþróttamál okkar. Árið 1913 er stol'nað hér fyrsta knatt- spyrnufélagið, „Fótboltafélag Isfirðinga“. Að- alhvatamaður að félagsstofnuninni var Einar O. Kristjánsson gullsmiður. Hanri lét og setja upp fyrstu markstengurnar á íþróttavöllinn. Með stofnun félags þessa færðist nýtt líf í knattspyrnuíþróttina hér. Var nú æft reglu- lega og af áhuga fyrstu árin, en þar sem fé- lagsmenn höfðu enga að keppa við og fengu ekki hollt mat á hæfni sína með því að keppa við aðra en sjálfa sig, dofnaði að vonum á- huginn. Á fyrstu árum íélagsins var byrjað að kenna knattspyrnulögin og æfa samkvæmt þeim. Var það Einar 0. Kristjánsson, sem þann vanda tókst á hendur. Heldur þunglega sóttist kennsían, því menn voru mest vanir að spila eftir eigin höfði — og fyrir gat kom- ið, þegar kennarinn með myndugleik sagði þeim tii syndanna og hampaði lögunum, sem hann vitnaði ávallt í, að þeim leiddust skammirnar, svo að virðingin fyrir fræðaran- um varð þá stundum ekki meiri en það, að þeir vildu grípa hann og hirta. — En hann varð að bjarga sér á flótta. Einar íét þó ekki slíka smámuni á sig fá, en hélt ótrauður á- fram kennslunni. Árið 1919 er stofnað knatt- spyrnufélagið „FIörður“. Stofnendur voru menn, sem æfí höfðu með „Fótboltafélagi Is- firðinga“, svo og félagar úr því. Færðist nú enn fjör í íþróttina, þegar félögin voru orð- in tvö starfandi. Heimsókn fyrstu knattspyrnufélaganna til Isafjarðar, „Víkings“ 1921, og „Fram“ 1922, var stórviðburður lijá knattspyrnumönnum hér. Þær heimsóknir efldu stórum áhuga og kunnáttu í íþró'ttinni, og hjó hún lengi að því. „Fótboltafélag lsfirðinga“ átti sér þó skamman áldur hér eftir. Orsökin var eink- um sú, að félögin voru svo ójöfn að styrk- leika. — Til „Harðar“höfðu runnið svo að segja allir beztu kraftarnir, og vann hann því nær alla kappleiki, er félögin háðu. Þetta, svo og það, að í „Fótboltafélagi lsfirðinga“ voru mestmegnis rosknir menn, olli þvi, að félagið liætti störfum árið 1923. Aftur var þá aðeins eitt félag starfandir „Hörður“, og voru æfingar vel sóttar. Þó kom að því, að deyfð færðist yfir félagið af sömu orsökum og fyrr, en árið 1926 er stofnað Knattspyrnufélagið „Vestri“. — Aðalhvata- 23

(1) Band
(2) Band
(3) Saurblað
(4) Saurblað
(5) Kápa
(6) Kápa
(7) Blaðsíða 1
(8) Blaðsíða 2
(9) Blaðsíða 3
(10) Blaðsíða 4
(11) Blaðsíða 5
(12) Blaðsíða 6
(13) Blaðsíða 7
(14) Blaðsíða 8
(15) Blaðsíða 9
(16) Blaðsíða 10
(17) Blaðsíða 11
(18) Blaðsíða 12
(19) Blaðsíða 13
(20) Blaðsíða 14
(21) Blaðsíða 15
(22) Blaðsíða 16
(23) Blaðsíða 17
(24) Blaðsíða 18
(25) Blaðsíða 19
(26) Blaðsíða 20
(27) Blaðsíða 21
(28) Blaðsíða 22
(29) Blaðsíða 23
(30) Blaðsíða 24
(31) Blaðsíða 25
(32) Blaðsíða 26
(33) Blaðsíða 27
(34) Blaðsíða 28
(35) Blaðsíða 29
(36) Blaðsíða 30
(37) Blaðsíða 31
(38) Blaðsíða 32
(39) Blaðsíða 33
(40) Blaðsíða 34
(41) Blaðsíða 35
(42) Blaðsíða 36
(43) Blaðsíða 37
(44) Blaðsíða 38
(45) Blaðsíða 39
(46) Blaðsíða 40
(47) Kápa
(48) Kápa
(49) Saurblað
(50) Saurblað
(51) Band
(52) Band
(53) Kjölur
(54) Framsnið
(55) Kvarði
(56) Litaspjald