25 ára afmælisrit Stómasamtakanna hugsað mér að geta lifað hjónalífi. Það hefði gengt öðru máli eftir að pokarnir komu til sögunnar. Ég hefi hins vegar unnið með börnum í áratugi eins og ég sagði áðan og alltaf haft gaman af því að vera innan um börn. Þau hafa gefið mér afskaplega mikið. Nú hefur þú ábyggilega verið ein á báti lengi vel? Það er rétt, ég hafði ekki samskipti við aðra stómaþega fyrstu árin. Ég fékk ekki heimahjúkrun en lærði fljótlega að bjarga mér sjálf. Ég átti hins vegar góða að. Það sem skiptir máli í þessu sambandi er að gefast ekki upp. Maður verður að geta tekið hverju sem er með jákvæðu hugarfari. Ég held líka að það hafi ráðið miklu hversu góða lund ég hef. Eg hef heimsótt margar konur um dagana sem lent hafa í stómaaðgerð og jafnan lagt áherslu á að þær temji sér jákvætt hugarfar. Ég er líka óspör á að segja þeim frá öllum aðstæðum þegar ég fór í aðgerð hafi þær kvartað yfir aðbúnaði eða kviðið fyrir aðgerð. Ég var reyndar byrjuð á því að heimsækja konur löngu áður en Stómasamtökin urðu til. Snorri Hallgrímsson bað mig um það fyrstur manna. Það hefur verið 2-3 árum eftir uppskurðinn. Ég get varla sagt að ég hafi hitt stómaþega fyrr en ég tók þátt í undir- búningi að stofnun Stómasamtakanna. Þá komum við saman 15-20 manns í húsnæði Krabbameinsfélagsins við Suðurgötu, fyrst árið 1977. Árið 1976 fór faðir minn í stóma- aðgerð vegna krabbameins. Hann var þá tæplega áttræður. Það þótti sjálfsagt að ég annaðist hann heima. Það gerði ég líka en hann andaðist tveimur árum síðar. Öll þessi ár hefur þú mætt samvisku- samlega á fundi félagsins og varla sleppt úr fundi. Hefurðu þá ekki einhvern tíma setið í stjórn Stóma- samtakanna? Nei, það hefi ég ekki gert og aldrei Ijáð máls á því. Mitt starf í þágu stómaþega hefur verið þessar heimsóknir til einstaklinga sem gengist hafa undir aðgerð og það hefi ég gert í liðlega fjörutíu ár. Cb LYFJA - Ufið hál V0 éðum þvi siálf hvernig okkur líðuUðan okkar veiturá pví hvað við gerum eða geaim ekki. Oft b uum við okkur til stóra r hindrani r þegar allt sem við þuHum i raun að ge'a e* að rísaá fetur og f'amk.'aema hlutina - og pa liðu' okkur lii a ótoilega vel á eftir. Velliðan er ve ðlaunin okka" f/rir að taka af skarið c-g koma okkir af stað. Npttu petsað fcreyta um ífsstil a pinn hátt. Það er ekk.i spuming um kostnað, heldu' ákvörðun um að nyta tækifaerin sem bióðast á Hverjum degi. Það e'til dxmis auðvett að gripa sunddötið með i vinnuna og npta þess að baeta tírra sinn, dag fa degi-cglifehei, 18

(1) Blaðsíða 1
(2) Blaðsíða 2
(3) Blaðsíða 3
(4) Blaðsíða 4
(5) Blaðsíða 5
(6) Blaðsíða 6
(7) Blaðsíða 7
(8) Blaðsíða 8
(9) Blaðsíða 9
(10) Blaðsíða 10
(11) Blaðsíða 11
(12) Blaðsíða 12
(13) Blaðsíða 13
(14) Blaðsíða 14
(15) Blaðsíða 15
(16) Blaðsíða 16
(17) Blaðsíða 17
(18) Blaðsíða 18
(19) Blaðsíða 19
(20) Blaðsíða 20
(21) Blaðsíða 21
(22) Blaðsíða 22
(23) Blaðsíða 23
(24) Blaðsíða 24
(25) Blaðsíða 25
(26) Blaðsíða 26
(27) Blaðsíða 27
(28) Blaðsíða 28
(29) Blaðsíða 29
(30) Blaðsíða 30
(31) Blaðsíða 31
(32) Blaðsíða 32
(33) Blaðsíða 33
(34) Blaðsíða 34
(35) Blaðsíða 35
(36) Blaðsíða 36
(37) Blaðsíða 37
(38) Blaðsíða 38
(39) Blaðsíða 39
(40) Blaðsíða 40
(41) Blaðsíða 41
(42) Blaðsíða 42
(43) Blaðsíða 43
(44) Blaðsíða 44