(7) Blaðsíða 7
þær upp í liáls. Vér segjum hins vegar: Rússland og
Bandaríkin — og síðan heimurinn allur — eru í þeim
mun geigvænlegri hættu sem vopn þeirra verða skæðari.
Hver ný sprengja þýðir aukinn háska, hver ný eldflaug
er skref í áttina til þess staðar, þar sem dauðinn bíður.
Þeim, sem trúa á vopn, þykir þetta að sjálfsögðu mót-
sagnakennd fullyrðing. Hún er samt sem áður ein af stað-
reyndum mannkynssögunnar á líðandi árum.
★ ★ ★
Herstöðin á Miðnesheiði er lífsháski, sem gróðursettur
hefur verið í landi voru. En það segir ekki allan sann-
leikann um herseluna og hernámsstefnuna. Herstöðvarn-
ar skerða einnig fullveldi vort. Vér höfum látið hluta af
landi voru undir herstöðvar, þar sem erlendir menn
utan íslenzkrar Íöigsögu fara því fram sem þeim sýnist.
Öllu hernaðarvafstri fylgir ævinlega mikil leynd, enda
vitum vér ekki einusinni hvaða vopn eru geymd í land-
inu. Þótt ráðherrar vorir lýsi því yfir, að herinn aðhaf-
isl ekkert án samþykkis þeirra, þá er það samþyklci í
fyrsta lagi aðeins formlegs eðlis, þar sem þeir játa ævin-
lega öllu sem eflir er leitað við þá — og í öðru lagi láta
þeir þjóðina ekki vila Iivað þeir samþykkja, framar en
þeim sjálfum gotl þykir. Ósannindi og hlekkingar eru
vís fylgifiskur hernaðarumsvifa, livar á landi sem þau
eru höfð.
Hitt varðar þó ekki minna máli, að islenzk utanrikis-
pólitik hel'ur frá stofnun Atlantshafsbandalagsins verið
gersamlega ósjálfstætt grey. Bandaríkin liafa mótað alla
stefnu Atlantshafsbandalagsins, og stcfna íslands hefur
verið sú að gera það eitt sem þetta handalag vildi vera
láta. Vér erum sjálfir óvopnuð ]ijóð og höfum aldrei bor-
ið vopn út fyrir landsteinana. Samkvæmt sögu vorri og
háttum á líðandi stund værum vér sjálfkjörnir í sveil
með þjóðum, sem hafna átrúnaði á vopn og leitast við
að bera sættarorð milli hinna vígtenntu risa í vestri og
austi'i. Þar hefðum vér getað komið sjálfstæðunx hug-
myndum á framfæri, átt frumkvæði að nytsamlegum
málum — og ]xað því fremur sem hinar hlutlausu þjóðir
eru laustengdari og fjær því að lúta forustu nokkurs ein-
staks ríkis. Þelta látum vér undir höfuð leggjast, en skip-
um oss i staðinn i fylkingu sem lýtur harðsvíraðri og
einræðiskcundri forustu alvopnaðs stói’veldis. Enda höf-
Hernaðar-
leynd
7
(1) Blaðsíða 1
(2) Blaðsíða 2
(3) Blaðsíða 3
(4) Blaðsíða 4
(5) Blaðsíða 5
(6) Blaðsíða 6
(7) Blaðsíða 7
(8) Blaðsíða 8
(9) Blaðsíða 9
(10) Blaðsíða 10
(11) Blaðsíða 11
(12) Blaðsíða 12
(13) Blaðsíða 13
(14) Blaðsíða 14
(15) Blaðsíða 15
(16) Blaðsíða 16
(17) Blaðsíða 17
(18) Blaðsíða 18
(19) Blaðsíða 19
(20) Blaðsíða 20
(21) Blaðsíða 21
(22) Blaðsíða 22
(23) Blaðsíða 23
(24) Blaðsíða 24
(25) Blaðsíða 25
(26) Blaðsíða 26
(27) Blaðsíða 27
(28) Blaðsíða 28
(2) Blaðsíða 2
(3) Blaðsíða 3
(4) Blaðsíða 4
(5) Blaðsíða 5
(6) Blaðsíða 6
(7) Blaðsíða 7
(8) Blaðsíða 8
(9) Blaðsíða 9
(10) Blaðsíða 10
(11) Blaðsíða 11
(12) Blaðsíða 12
(13) Blaðsíða 13
(14) Blaðsíða 14
(15) Blaðsíða 15
(16) Blaðsíða 16
(17) Blaðsíða 17
(18) Blaðsíða 18
(19) Blaðsíða 19
(20) Blaðsíða 20
(21) Blaðsíða 21
(22) Blaðsíða 22
(23) Blaðsíða 23
(24) Blaðsíða 24
(25) Blaðsíða 25
(26) Blaðsíða 26
(27) Blaðsíða 27
(28) Blaðsíða 28