inn eftir var hafið að skipuleggja fundahöld i öllum hér- uðum landsins — í því skyni að koma herstöðvamálinu á dagskrá sem raunhlítu og aðkallandi viðfangsefni. Um liaustið voru síðan Samtök hernámsandstæðinga stofnuð á Þingvöllum, samtök manna úr öllum flokkum um að vinna að brottför hersins, hlutleysi Islands í hernaðar- átökum, gegn allri erlendri ásælni. Hingað til höfðu tveir stjórnmálaflokkar haft eins konar einkaleyfi á andófi gegn hersetunni og hermanginu — og ekki komið mál- um sinum fram. Nú var gerð tilraun til að fylkja mönn- um saman um þessi mál á breiðari grundvelli, handan við stjórnmálaflokkana, ef þannig kynni að finnast opin Icið úr sjálfheldunni —- auk ])ess sem fjölmargir menn, er ella sluddu hersetuflokkana tvo, fengu á þennan hátt færi á að leggja ])essu sérstaka máli lið. Þau rök gegn liersetunni og fylginautum liennar, sem vikið hefur verið á hér að framan, liafa Samtök hernáms- andstæðinga lúlkað jafnt og þétl síðaslliðin tvö ár. En málsvarar ])ess í ræðu og riti hafa ekki síður lagt áherzlu á siðferðilegan og andlegan þátt hersetunnar, á áhrif hernámsstefnunnar á menningu og siðgæði þjóðarinnar. Samtök hernámsandstæðingá hafa viíjað vekja þjóðina lil alvarlegrar íliugunar um ])essi efni á sem víðustnm grundvelli, fá hana lil að meta stöðu sína af hlutlægni, minna hana á forn og ný verðmæti sem væru í hættu. Þessi bæklingur um viðhorf i islenzkum sjálfstæðismál- um árið 1962 getur ekki heldur sniðgengið með öllu and- ann í landinu. Það er að vísu hægl að svipla þjóð ytra sjálfstæði, þólt hún sé vaxin því, verðskuldi það og unni því af allri sálu; til þess þarf ekki annað en þyngri hnefa, fjölmennari hersveitir. En hún má standa upprétt allt um það. Ilins vegar þarf ekki að taka fullveldið af þeirri þjóð, sem líl- ilsvirðir það, heygir kné sín fyrir skurðgoðum og lætur sig farnað þess litlu skipta; hún missir það af sjálfu sér — ellegar það deyr í lijarta hennar, þótt ])að haldist í orði kveðnu. Á fyrri öld, þegar vér íslendingar áttum undir högg að sækja i öllum greinum, vorum vér stórir i smæð vorri og máttugir í veikleika vorum — af þvi að hugsjón frelsisins brann oss í blóði og hugur vor var stæltur af sýn þess sem í vændum var. Vér sönnuðum á þeirri tíð, að kjarni mannsins er liugurinn í hrjósti hans. Nú er oss hrugðið frá þeim dögum. Sjálfstæði vort var Samtök um þjóðfrelsi Hinn and- legi þáttur Stæling hugans 9

(1) Blaðsíða 1
(2) Blaðsíða 2
(3) Blaðsíða 3
(4) Blaðsíða 4
(5) Blaðsíða 5
(6) Blaðsíða 6
(7) Blaðsíða 7
(8) Blaðsíða 8
(9) Blaðsíða 9
(10) Blaðsíða 10
(11) Blaðsíða 11
(12) Blaðsíða 12
(13) Blaðsíða 13
(14) Blaðsíða 14
(15) Blaðsíða 15
(16) Blaðsíða 16
(17) Blaðsíða 17
(18) Blaðsíða 18
(19) Blaðsíða 19
(20) Blaðsíða 20
(21) Blaðsíða 21
(22) Blaðsíða 22
(23) Blaðsíða 23
(24) Blaðsíða 24
(25) Blaðsíða 25
(26) Blaðsíða 26
(27) Blaðsíða 27
(28) Blaðsíða 28