24 Lyrical Poems, LXXXII. Their poet, a sad trimmer, but no less In company a very pleasant fellow, Had been, the favourite of full many a mess Of men, and made them speeches when half mellow; And though his meaning they could rarely guess Yet still they deign’d to hiccup or to bellow The glorious meed of popular applause, Of which the first ne’er knows the second cause. LXXXIII. But now being lifted into high society, And having pick’d up several odds and ends Of free thoughts in his travels for variety, He deem'd being in a lone isle among friends, That without any danger of a riot, he Might for long lying make himself amends; And singing as he sung in his W'arm youth, Agree to a short armistice with truth. LXXXIV. He had travell’d 'mongst the Arabs, Turks, and Franks, And knew the self-loves of the dif- ferent nations; And havinglived with people of all ranks Had something ready upon most oc- casions — Which got him a few presents and some thanks. He varied W'ith some skill his adula- tions ; To „do at Rome as Romans do”, a piece Of conduct was which he observed in Greece. LXXXV. Thus, usually, when he was ask’d to sing, He gave the different nations some- thing national; ’T was all the same to him — „God save the king”, Or „Qa ira” according to the fashion all: His muse made increment of any thing, From the high lyric down to the low rational; If Pindar sang horse-races, what should hinder | Himself from being as pliable asPindar? Deres Dieter, en stem Yejrhane, [cller Vende- kaabe] men ikke desmindre || 1 Selskab en meget behageligKrabbat, || Havde vieret Yndlings- gjeest ved ret marigt et Lag || Af Mtend, og holdt Taler for dem naar de vare blevne halv- fugtige. |i Og skjont de sjaelden kunde gjatte sig til harts Mening, || Saa vajrdigedes de dog at frem-hikke, eller frembrole j| Folke-Bifaldets herlige Belonning || Hvis forste Aarssg aldrig kjender den anden.*) Men nu da han var oploftet i hojt Selskab || Og havde samlet sig adskillige Stumper og Stykker, || Af frie Tanker paa sine Rejser; for Atvexlings Skyld || Troede han, at da han var paa en eensom 0, ibiandt Yeuner, || Han kunde uden at befrygte Opror || For la;nge fortsat Lbgn tage sig selv Erstatning; || Og svngende som han sang i sin varme Ungdom, || Give sitSaintykke til en kort Vaaben- stilsland med Sandhedcn. Han havde reist blandt Araberne Tyrkerne og Frankerne, || Og kjendte de forskjailiige Na- tioners Egenkjsrligheder: || Og da han havde levet med Folk af alle Klasser, || Havde han noget paa rede Haand ved de fleste Lejlig- heder — || Hvilket forskaffede ham nogle faae Foran-inger og nogen Tak. || Han varierede sine Smigrerier med nogen Klogt;||At ,,handle i Rom som Rommere handle” var et Stykke || Af Fremgangsmaade som han iagttog i Groiken- land. Saaledes , saidvanligen, naar man bad ham om at synge || Gav han de forskjaillige Natio- ner noget Nationalt; || Det var ham altsam- men det Samme — ,,God save the king” || Eller ,,$a ira”, alt eftcr som Moden var til; || Hans Muse kunde udbrede sig over hvad det skulde vairc || Fra det Hoje Lyriske til det Lave For- standige: || Dersom Pindar sang om Heste- Yeddelob, hvad kunde hindre || Ham fra at vajre lige saa smidig som Pindar? *) Den Forste Aarsag til den ,,popular ap- plause” som Digteren erholder erDigteren selv: den anden Digtets virkelige eller indbildte Fortjeneste. Nu inener Lord Byron at i Forholdet mellem en Forfatter og Publieum er der saa lidet klart og selvbevidst, at f. E. Dig- teren aldrig veed Hvad det er i bans Digt som Publicum egentlig liljubler sit Bifald; ligesom han strax oven for har antydet at Publicum heller ikke veed Hvad det egentlig er som det jubler over, thi i Regelen forstaaer det ikke Digtet. Saaledes angiver den aidle Lord i et modereret Coriolanus’s Sprog den sande Vcerdi af ,,popular applause”. Det er den falske Mynt som curserer mellem to falske Spillere.

(1) Band
(2) Band
(3) Blaðsíða I
(4) Blaðsíða II
(5) Blaðsíða III
(6) Blaðsíða IV
(7) Blaðsíða V
(8) Blaðsíða VI
(9) Blaðsíða VII
(10) Blaðsíða VIII
(11) Blaðsíða 1
(12) Blaðsíða 2
(13) Blaðsíða 3
(14) Blaðsíða 4
(15) Blaðsíða 5
(16) Blaðsíða 6
(17) Blaðsíða 7
(18) Blaðsíða 8
(19) Blaðsíða 9
(20) Blaðsíða 10
(21) Blaðsíða 11
(22) Blaðsíða 12
(23) Blaðsíða 13
(24) Blaðsíða 14
(25) Blaðsíða 15
(26) Blaðsíða 16
(27) Blaðsíða 17
(28) Blaðsíða 18
(29) Blaðsíða 19
(30) Blaðsíða 20
(31) Blaðsíða 21
(32) Blaðsíða 22
(33) Blaðsíða 23
(34) Blaðsíða 24
(35) Blaðsíða 25
(36) Blaðsíða 26
(37) Blaðsíða 27
(38) Blaðsíða 28
(39) Blaðsíða 29
(40) Blaðsíða 30
(41) Blaðsíða 31
(42) Blaðsíða 32
(43) Blaðsíða 33
(44) Blaðsíða 34
(45) Blaðsíða 35
(46) Blaðsíða 36
(47) Blaðsíða 37
(48) Blaðsíða 38
(49) Blaðsíða 39
(50) Blaðsíða 40
(51) Blaðsíða 41
(52) Blaðsíða 42
(53) Blaðsíða 43
(54) Blaðsíða 44
(55) Blaðsíða 45
(56) Blaðsíða 46
(57) Blaðsíða 47
(58) Blaðsíða 48
(59) Blaðsíða 49
(60) Blaðsíða 50
(61) Blaðsíða 51
(62) Blaðsíða 52
(63) Blaðsíða 53
(64) Blaðsíða 54
(65) Blaðsíða 55
(66) Blaðsíða 56
(67) Blaðsíða 57
(68) Blaðsíða 58
(69) Blaðsíða 59
(70) Blaðsíða 60
(71) Blaðsíða 61
(72) Blaðsíða 62
(73) Blaðsíða 63
(74) Blaðsíða 64
(75) Blaðsíða 65
(76) Blaðsíða 66
(77) Blaðsíða 67
(78) Blaðsíða 68
(79) Blaðsíða 69
(80) Blaðsíða 70
(81) Blaðsíða 71
(82) Blaðsíða 72
(83) Blaðsíða 73
(84) Blaðsíða 74
(85) Blaðsíða 75
(86) Blaðsíða 76
(87) Blaðsíða 77
(88) Blaðsíða 78
(89) Blaðsíða 79
(90) Blaðsíða 80
(91) Blaðsíða 81
(92) Blaðsíða 82
(93) Blaðsíða 83
(94) Blaðsíða 84
(95) Blaðsíða 85
(96) Blaðsíða 86
(97) Blaðsíða 87
(98) Blaðsíða 88
(99) Blaðsíða 89
(100) Blaðsíða 90
(101) Blaðsíða 91
(102) Blaðsíða 92
(103) Blaðsíða 93
(104) Blaðsíða 94
(105) Blaðsíða 95
(106) Blaðsíða 96
(107) Blaðsíða 97
(108) Blaðsíða 98
(109) Blaðsíða 99
(110) Blaðsíða 100
(111) Blaðsíða 101
(112) Blaðsíða 102
(113) Blaðsíða 103
(114) Blaðsíða 104
(115) Blaðsíða 105
(116) Blaðsíða 106
(117) Blaðsíða 107
(118) Blaðsíða 108
(119) Blaðsíða 109
(120) Blaðsíða 110
(121) Blaðsíða 111
(122) Blaðsíða 112
(123) Blaðsíða 113
(124) Blaðsíða 114
(125) Blaðsíða 115
(126) Blaðsíða 116
(127) Band
(128) Band
(129) Kjölur
(130) Framsnið
(131) Kvarði
(132) Litaspjald