" / 13 kljádar. I voninni fagna foreldrar og for- eldra vinir, þegar afkvæmid er fædt. I trúnni géta náúngar hins framlidna, og þeirra vinir fagnad, og skyldi einlivörjum til hugar koma, ad trúin gæti ei verid nógu viss og sterk til ad gledja vid J>etta atridi, J)á gét eg fullyrdt, og J)ad af reynslunni, ad bili trúin, })á bregdst líka vonin foreldrisins tídum. þennan samjöfnnd mætti leingra leida, en eg vil ekki vidbæta ödru enn Jiessu, ad })ó menn væru án trúar á ödru lííi, svo er J)ad vanda- söm spurning úr ad leysa: hvört meira til- efni sé til ad gledjast, })egar madurinn fæd- ist, heldurenn })egar liann deyr. Sá sem fædist, á í vændum bædi fögnud og sorg, og nóga armædu, hinn sem deyr, skyldi ei vera von á lííi eptir þetta, sem mínu viti gétur |)ó aldrei skilist, ad eg ekki tali um ástædur vorrar trúar fyrir von eilífs lífs, hann á hvorugs von, í })ess stad hvíldar, og gæti vÖl haft stad, kémur þad mest uppá livörs eins lundarlag, livad hann vildi heldur kjósa. En þad sjá allir ad fyrir hinn há- aldrada, sein Iííid er ordid ad byrdi, svo er

(1) Band
(2) Band
(3) Saurblað
(4) Saurblað
(5) Blaðsíða 1
(6) Blaðsíða 2
(7) Blaðsíða 3
(8) Blaðsíða 4
(9) Blaðsíða 5
(10) Blaðsíða 6
(11) Blaðsíða 7
(12) Blaðsíða 8
(13) Blaðsíða 9
(14) Blaðsíða 10
(15) Blaðsíða 11
(16) Blaðsíða 12
(17) Blaðsíða 13
(18) Blaðsíða 14
(19) Blaðsíða 15
(20) Blaðsíða 16
(21) Saurblað
(22) Saurblað
(23) Band
(24) Band
(25) Kjölur
(26) Framsnið
(27) Kvarði
(28) Litaspjald