
(20) Blaðsíða 16
16
í>eim, er hnnn þungu heims af starfi,
þeim, er sorgum, skorti mæddur af,
þeim, er sjúkdóms-þjáning, syndar arfi,
þreyttur lausnar beií), er drottinn gaf,
veitir daubinn hvíld og huggun sæta
himins aub og lækning sérhvers meins.
Ekkert böl má anda sæla græta,
ei þeir kenna heimsins sorga-kveins.
Fögnum því meb frelstum hennar anda,
fró og sælu, henni veitt sem er;
glebjumst, því ab gubs á milli handa
geymt er vel þab sjónum hverfur hér.
Æ, þá vissu unabsfulla, blífta!
Æ, þá svölun hinnsta viimr blund!
Æ, þá huggun, harma þeini er iíöa!
— Hjarta, vertu rótt, þín kemur stund! —
Jiannig minntist hinnar framlÆnu
P. G.
(1) Band
(2) Band
(3) Saurblað
(4) Saurblað
(5) Blaðsíða 1
(6) Blaðsíða 2
(7) Blaðsíða 3
(8) Blaðsíða 4
(9) Blaðsíða 5
(10) Blaðsíða 6
(11) Blaðsíða 7
(12) Blaðsíða 8
(13) Blaðsíða 9
(14) Blaðsíða 10
(15) Blaðsíða 11
(16) Blaðsíða 12
(17) Blaðsíða 13
(18) Blaðsíða 14
(19) Blaðsíða 15
(20) Blaðsíða 16
(21) Saurblað
(22) Saurblað
(23) Band
(24) Band
(25) Kjölur
(26) Framsnið
(27) Kvarði
(28) Litaspjald
(2) Band
(3) Saurblað
(4) Saurblað
(5) Blaðsíða 1
(6) Blaðsíða 2
(7) Blaðsíða 3
(8) Blaðsíða 4
(9) Blaðsíða 5
(10) Blaðsíða 6
(11) Blaðsíða 7
(12) Blaðsíða 8
(13) Blaðsíða 9
(14) Blaðsíða 10
(15) Blaðsíða 11
(16) Blaðsíða 12
(17) Blaðsíða 13
(18) Blaðsíða 14
(19) Blaðsíða 15
(20) Blaðsíða 16
(21) Saurblað
(22) Saurblað
(23) Band
(24) Band
(25) Kjölur
(26) Framsnið
(27) Kvarði
(28) Litaspjald