18 Bragi kan dá möjligen blifva en öfversáttning af noirjTrjg, och bragr af' nohjua. Se Sáves Intrádes-förelásning: Om de Nor- diska Gudanamnens Betydelse, s. 84. Skiöldr, m., sköld, heter pá got. skildus, hvilket enl. Grimm möjligen ár en omkastning af skidlus, skidilus, hvarvid man kan jámnföra lat. scutum och scutulum. Ursprungligen samma ord ár det sv. skylt. Glumra eller glamra, larma, klinga. Jfr. sv. glam, fn. glam, glumr. Glymhringar, torde betyda: ringbrynjor, och komma af glymja, klinga, ljuda, och hringr, m., ring. En annan tolkning finnes dock, enligt hvilken glymhringar skulle betyda svárd. Gotna, g. pl. af antingen gotnar, subst. m., eller ock gotnir, n. pl. m. af gotinn, báda af gióta, gjuta, skapa. Hauss, m., hufvudskál, landskapsmálens hös. Jfr. vidare Sáve YS. s. 42. VI. Första meningen sammantages sálunda: Norftmanna törgur ok hausar tröddust fyrir bauga-týs hialta harÖfótum. Tröddust, af Troba (treð; tróð, trað, tradda; troðinn), sv. tráda, troda, trampa, got. trudan, fransk. trotter. Targa, f., sköld, fe. targ, e. targe, o. s. v., tyckes komma af got. gatairan, förstöra, upplösa, fht. zeran, mht. zera, nht. zehren, fe. terian, e. tear, sv. tara; och landskapsmálen hafva targa, targla, tjárga, tjárgla, sönderbryta, sönderbita. Targa har alltsá trol. fátt sitt namn deraf, att dess ándamál ár att tillintetgöra huggen, sönderbryta pilarne. Baugatjr, ringars ty, d. v. s. den ringar utdelande, gif- milde konungen. Till ringar hopsmáltes fordom i Norden nástan all ádel metall. Derom vittna jordfynden och skrifterna. Dá nágon prisas för sin gifmildhet, ságes det, att han ”högg sönder ringar”, och dá Grágás faststáller böter, áro dessa ringar af 24, 20, 16, 12, o. s. v. örens várde. Baugr, m., = fransk. bague. Hialt, n., svárdsknapp. Hvarje svárd bestod af hiált hit efra, meðalkafli, hialt hit neðra och brandr, klingan, eller, sásom den hár kallas: svárdsknappens hárda fot. Róma, f., rop, buller, borde troligen skrifvas hróma; jfr. fht. hruom, ruom, m., rop, ára, nht. ruhm, fht. ruomjan, skryta, biruomjan, nht. beruhmen, berömma, samt fe. hreman, hrymán, (e. cry?) ropa. I gutamálet lár ánnu finnas ett roma, vn., fora sig stolt, skráfla med stark och befallande röst, predika med skallande stamma. Hruom, hruomj/an har dessutom blifvit jámn- fört med hruof, hruofan, fn. hróp, hr.ópa, sv. 'rop, ropa.

(1) Band
(2) Band
(3) Blaðsíða [1]
(4) Blaðsíða [2]
(5) Blaðsíða 1
(6) Blaðsíða 2
(7) Blaðsíða 3
(8) Blaðsíða 4
(9) Blaðsíða 5
(10) Blaðsíða 6
(11) Blaðsíða 7
(12) Blaðsíða 8
(13) Blaðsíða 9
(14) Blaðsíða 10
(15) Blaðsíða 11
(16) Blaðsíða 12
(17) Blaðsíða 13
(18) Blaðsíða 14
(19) Blaðsíða 15
(20) Blaðsíða 16
(21) Blaðsíða 17
(22) Blaðsíða 18
(23) Blaðsíða 19
(24) Blaðsíða 20
(25) Blaðsíða 21
(26) Blaðsíða 22
(27) Blaðsíða 23
(28) Blaðsíða 24
(29) Blaðsíða 25
(30) Blaðsíða 26
(31) Band
(32) Band
(33) Kjölur
(34) Framsnið
(35) Kvarði
(36) Litaspjald