(5) Page 1
Um barnaveikina
og meðöl þau er við lienni eiga.
Köfnunarhóstinn kallast almennt rní á (lögum lijá oss,
annabhvort kyrkíngur eha barnaveihi, og kemur seinna
nafnií) af því, ab veiki þessi hefur nú í undanfarin ár
veriS svo almenn hjá oss um allt land, á fjölda af
börnum.
Veiki þessi byrjar og heldur áfram meö ýmsum
hætti, en abaleinkenni hennar er þó þab, ab börnin fá
andarteppu þá er fram lí&ur, og deyja úr henni. Stund-
um byrjar veiki þessi allt í einu, eins og upp úr þurru,
meb miklum og áköfum hósta, hæsi og andþrengslum;
börnin verfea þá strax hás, og hrökkva almennt upp úr
svefni vib hóstann, og andköfin. þessa art barnaveik-
innar kalla menn almennt kyrkíng með lerampa (sina-
tegjum). Ekki kvarta þessi börn yfir neinum verki í
barkakýlinu efca hálsinum, og ekki sjá menn nein mis-
smíbi, hvorki á barkakýlinu ab utanverbu, ne heldur inn-
an í munninum eba í kokinu. þessi veiki er „hrampa-
hennd“ og getur, ef illa vill, ortji'5 brábdrepandi.
Hinönnur tegnd barnaveikinnar er hyrkíngur með bólgu
íbarhahýlinu eða sjálfum barkanum. Hún byrjar met)
sleni, sóttarumleitun (Feber) nokkurskonar deyft) og hæsi,
líkt og í kvefi; þau börn, er fá þessa tegund veikinnar,
kvarta um verki í barkakýlinu og sjálfum barkanum;
þau eru mjög hás, ákaflega þorstlát, og brennandi heit á
líkamanum. þegar veikin magnast, en þah verbur opt á
fáum tímum, fá þau hörfe og mikib áköf hóstaköst, og
PDF all-in-one
Text files as ZIP file
InternetArchive
