
(7) Blaðsíða 3
3
bólurnar öndverfclega í henni dökkleitar efca jafnvel svart-
ar, fylgir þeim þá og dökkleit illa lyktandi vilsa, sem
rennur fram úr vitunum, og er veikin þá fjarskalega iil-
örtufc, sem svnir sig á því, afc börnin verfca domm og
magnlaus, og deyja í rænuleysi og móki.
þessi tegund barnaveikinnar hefurverifc mjög algeng
í Danaveldi á seinni árum, og er mér eigi grunlaust um,
afc hún muni og hafa gengifc liér á landi almennt; og
víst er um þafc, afc barnaveiki sú, er eg hefi séfc hér, í
hin seinustu 2 undanfarin ár, liefur verifc þessarar teg-
undar; eg vil því bifcja alla, afc taka vel eptir kenni-
merkjum þeim, sein hér eru talin, bæfci vifcvíkjandi þess-
ari tegund barnaveikinnar, og líka hinum, er fyr eru tald-
ar, því læknistilraunin verfcur nokkufc á ýmsa vegu, eptir
því sem veikin hagar sér í hvert skiptifc.
Um tilefni veiki þessarar er þafc afc segja, afc hún
liggur ári efa afc miklu leyti í loptinu. Tegund sú, sem
fyrst var lýst, er í því frábrugfcin hinurn tveimur sífcari,
afc hún kernur afc eins á einstaka barn hér og hvar, á
öllum ársins tímum, og er almennust á þeiin börnum,
sem eru komin af taugaveikum foreldrum; hún er því
eigi sóttnæm og kemur afc eins fyrir endur og sinnum.
Enapturþærtværtegundirnar, sem sífcarvar lýst, eru fjarska-
lega sóttnæmar, og eigi sízt hin þrifcja tegundin, þvíhún
grípur hvervetna hvert barnifc afc öfcru. Sóttnæmi veiki
þessarar, eykst ákaílega í óhreinu lopti, einkum í bafc-
stofum, þar sem margt fólk er saman komifc, og þar sem
eigi er vandlega gætt, afc halda loptinu hreinu. þafc er
því mjög árífcandi, afc halda loptinu vel hreinu og fríju
frá öllum ódaun, þegar veiki þessi fer afc gánga, en þó
verfcur afc varast, afc láta súg koma afc börnunum, eins
og menn líka á allan hátt verfca afc vernda þau vifc inn-
kulsi. þegar veiki þessi kemur á einhvern bæ, þar sem
mikill barnahópur er, þá er ráfclegast afc korna hinum
lieilbrygfcu börnum, á mefcan hún er afc gánga, fyrir á
öfcrtnn bæjum, þar sem veikin cr enn ekki komin, og