r 17 hínn svarar engu, en heldur áfram að róa, og í þungu skapi. er bezt að aðrir dæmi“, mælti Ólafur, íleygir sjer fyrir borð, og syndir til lands. Sögðu menn f>ar heföi verið tneiri snerpu- og snarræðis-munur en afls, því Björn hafði verið litlu burðaminni. Björn undi þessu illa, og einhverju sinni skömmu seinna voru þeir í kappróðri, og voru búnir að róa langan veg, en sem þeir voru komnir að skeri nokkru, skamt frá lendingu, hafði Ólafur róið svo fast, að skipið var því nær komið upp á skerið, f>á herðir hann enn meira á og segir: „hendi harðara Björn minn“, rf>að er nú ekki hægt“, sagðiBjörn, „ogverður þú nú að vægja, ef ekki á ver að fara“. 5að var einhverju sinni að Ólafur stipt- amtmaður fór sjóveg frá Innrahólmi suður í Reykjavík, og var Óláfur Pjetursson formaður fyrir skipinu. Jegar f»eir voru albúnir til heim- ferðar aptur og komnir á skip og hásetar í sæti sin, kemur stiptamtmaður og biður f>á að sækja kút einn lítin, er orðið. hafi eptir í sölubúðinnii Ólafur sprettur þegar upp og hleypur til búð- arinnar. Sjer hann þá, að þetta er ekki kútur, heldur full brennivínstunna. Hann þrífur tunn- una, leggur á herðar sjer og heldur í laggirnar; gengur síðan til skips, og leggur' hana í skut- inn. 3?ótti stiptamtmanni og þeim er á skipinu 2

(1) Band
(2) Band
(3) Saurblað
(4) Saurblað
(5) Blaðsíða 1
(6) Blaðsíða 2
(7) Blaðsíða 3
(8) Blaðsíða 4
(9) Blaðsíða 5
(10) Blaðsíða 6
(11) Blaðsíða 7
(12) Blaðsíða 8
(13) Blaðsíða 9
(14) Blaðsíða 10
(15) Blaðsíða 11
(16) Blaðsíða 12
(17) Blaðsíða 13
(18) Blaðsíða 14
(19) Blaðsíða 15
(20) Blaðsíða 16
(21) Blaðsíða 17
(22) Blaðsíða 18
(23) Blaðsíða 19
(24) Blaðsíða 20
(25) Blaðsíða 21
(26) Blaðsíða 22
(27) Blaðsíða 23
(28) Blaðsíða 24
(29) Saurblað
(30) Saurblað
(31) Band
(32) Band
(33) Kjölur
(34) Framsnið
(35) Kvarði
(36) Litaspjald