58 och med egna barn och egna konungar, och som vid de, stora hogtiderna prydde offerlunden kring sitt fdrn'åmsta afgudatempel med en stor skara bleka och blodiga men- niskoofler; — en folkstam hvars fornåmsta aring och ara bestod i ett vikingalif, som i sig sjelft var ett sy- stematiskt plundrande och miirdande bland ofta fredliga och oskyldiga grannar; — en folkstam, bland hvilken mordbrand och forsåtliga anfall voro vanliga och af all- månna tånkesåttet nåstan gillade; — en folkstam som lagligen utsatte sina barn, dodade sina slafvar och plun- drade sina grannar; — korteligen taladt, en folkstarn, lik alla andra vilda och hedniska folkstammar. Se der den verkliga bilden, sedd vid sanningens dagar! Hum mork, huru ohygglig visar han sig icke i jemnforelse mot det kommande katolska tidehvarfvet 1 Afven det har sina skuggor, många och morka, men också af efter- kommande motståndare nitiskt uppsdkta, mycket for- storade och bjert framdragna. Dock afven med dessa skuggor, huru skdn, huru v'alsignelserik visar sig icke katolicismen i jemnforelse mot hedendomen! Lik hog- tidliga klocktoner Ijuder den intrådande christendomens kallelse till rattvisa, forsonlighet, omsesidig ldrdragsam- het, christelig frid. Barnens ntsåttande forbjudes, slaf- ven får forst skydd och slutligen frihet. Vågar anlag- gas, handeln fridlyses, sjelfhamden forbjudes och den fattige, den lidande, den skeppsbrutne tages i lagens och kyrkans beskydd. Vikingatågen orndopas med sitt ratta namn af plundringsfårder och blifva sedermera afskydda af hvarje ådlare sinne. Havamal ar hogsta exponenten af hedendomens moral och lefnadsvishet. lluru ofta fin- ner man icke i densamma sjelfhåmd, falskhet och oratt- visa fdreskrifna! Jemnfdr detta Havamal med sina mot- stycken, med Syrachs bok eller med Frålsarens bergs- predikan. Henna enda blick i hjertat, forst af Asalåran sedan af Christendornen, skall for alltid vara nog att bota dig från hvarje kånuing af ensidig beundran for den forrå. Én lefnadsvishet så full af hårdhet och egennytta, som den i Havamal, skulle nodvåndigt alstra ett slagte, lefvande och handlande i samma anda. En låra så vis och råttvis, så mild och ren, som ehristendomons, skulle nodvåndigt utdfva ett helsosamt inllytande, åstadkomma en vålgorandc forandring. Mine broder! Vi hafva hort

(1) Blaðsíða 1
(2) Blaðsíða 2
(3) Blaðsíða 3
(4) Blaðsíða 4
(5) Blaðsíða 5
(6) Blaðsíða 6
(7) Blaðsíða 7
(8) Blaðsíða 8
(9) Blaðsíða 9
(10) Blaðsíða 10
(11) Blaðsíða 11
(12) Blaðsíða 12
(13) Blaðsíða 13
(14) Blaðsíða 14
(15) Blaðsíða 15
(16) Blaðsíða 16
(17) Blaðsíða 17
(18) Blaðsíða 18
(19) Blaðsíða 19
(20) Blaðsíða 20
(21) Blaðsíða 21
(22) Blaðsíða 22
(23) Blaðsíða 23
(24) Blaðsíða 24
(25) Blaðsíða 25
(26) Blaðsíða 26
(27) Blaðsíða 27
(28) Blaðsíða 28
(29) Blaðsíða 29
(30) Blaðsíða 30
(31) Blaðsíða 31
(32) Blaðsíða 32
(33) Blaðsíða 33
(34) Blaðsíða 34
(35) Blaðsíða 35
(36) Blaðsíða 36
(37) Blaðsíða 37
(38) Blaðsíða 38
(39) Blaðsíða 39
(40) Blaðsíða 40
(41) Blaðsíða 41
(42) Blaðsíða 42
(43) Blaðsíða 43
(44) Blaðsíða 44
(45) Blaðsíða 45
(46) Blaðsíða 46
(47) Blaðsíða 47
(48) Blaðsíða 48
(49) Blaðsíða 49
(50) Blaðsíða 50
(51) Blaðsíða 51
(52) Blaðsíða 52
(53) Blaðsíða 53
(54) Blaðsíða 54
(55) Blaðsíða 55
(56) Blaðsíða 56
(57) Blaðsíða 57
(58) Blaðsíða 58
(59) Blaðsíða 59
(60) Blaðsíða 60
(61) Blaðsíða 61
(62) Blaðsíða 62
(63) Blaðsíða 63
(64) Blaðsíða 64
(65) Blaðsíða 65
(66) Blaðsíða 66
(67) Blaðsíða 67
(68) Blaðsíða 68
(69) Blaðsíða 69
(70) Blaðsíða 70
(71) Blaðsíða 71
(72) Blaðsíða 72
(73) Blaðsíða 73
(74) Blaðsíða 74
(75) Blaðsíða 75
(76) Blaðsíða 76
(77) Blaðsíða 77
(78) Blaðsíða 78
(79) Blaðsíða 79
(80) Blaðsíða 80
(81) Blaðsíða 81
(82) Blaðsíða 82