delhaf, Ostersjon, då ånnu var en blott irisjti, hvarvid Jutland, Fyen, Seland och hela kransen af stnåoar ånnu sammanhångde med den nordiska kontinenten, helst man också utan denna forutsåttning lått skulle kunna finna den vik af oceanen, som P. kaliar Meritonomon, och omkring hvilken Guttonerne bodde i en stråcka af ISO mil. Hår låg såkert också bernstenson, Abalus, hvars invånare såide bernstenen till deras grannar Tentonernn. Icke alldeles såkert synes det vara, att P. hår också nåmnt Cimbrer (Kimbrerj; men det år nog, att de finnas hår sednare och alltså voro gamla grannar till Teuto- nerne; — och sålunda kunde lått det Danmark, som P. såg, ha blifvit fdrvandladt genoin just densamma ofver- svårnning, som efter Posidonii [fddd 108, ddd SO f. Chr.] vigtiga intyg fordref Teutonerna derifrån och berofvade storsta delen af Cirnbrerna deras hem. Den var det, som 2 sekler efter P. forde begge folkena till de romerska sydlånderna, der de ej framtrådde som erdfrare, utan som utvandrare med hustrur och b:rn samt begårande jord for krigstjenst. Det måtte varit en utomordentlig hån- delse, som kunnat bringa dem till att vandra så många år omkring utan hem, tilis de omsider blefvo en skråck for Rom. Marius frålsade då; men snart behofde.Roin en frålsare Irfin Marius. I Augusti tid blef båttre kåndt, frå ri hvilken kust dessa Cimbrer egentligen hade kommit. Det ankyranska monumentet, hvarpå Augustus kungdr sina bedrifter, talar om en Romartlottas fård mot oster, långt forbi Rhen- mynningarna, hvilken, fdruiodligen under Drusi befal, hår- jade Cimbrer, Charuder, Seinnoner, och fdranledde, att de sande bud till Rom for alt begåra vånskap. Otvifvelak- tigt år det också, att Tiberius seglade uppfiir Klbe och slog låger på aess sodra strand, midt emot holsteinska landet. Då hånde, att på holsteinska sidan, der landets ungdom just stod under vapen, en gubbe helt allena steg i sin båt, som bestod af en enda urhålkad tråstam, så- dana som kiclerboerna ånnu se hos deras grannar i Fller- beck [samt hos fiskrarne i Slien och Flensborgljord], blott drifvande den med sin arms kraft — och, då man tillåt hormm komma i land, lange tyst betraktade Tiberius i hans praktfuila vapendrågt och slutligen helsade honom såsom en gud, den blott en dåre kunde fdrsdka molstå

(1) Blaðsíða 1
(2) Blaðsíða 2
(3) Blaðsíða 3
(4) Blaðsíða 4
(5) Blaðsíða 5
(6) Blaðsíða 6
(7) Blaðsíða 7
(8) Blaðsíða 8
(9) Blaðsíða 9
(10) Blaðsíða 10
(11) Blaðsíða 11
(12) Blaðsíða 12
(13) Blaðsíða 13
(14) Blaðsíða 14
(15) Blaðsíða 15
(16) Blaðsíða 16
(17) Blaðsíða 17
(18) Blaðsíða 18
(19) Blaðsíða 19
(20) Blaðsíða 20
(21) Blaðsíða 21
(22) Blaðsíða 22
(23) Blaðsíða 23
(24) Blaðsíða 24
(25) Blaðsíða 25
(26) Blaðsíða 26
(27) Blaðsíða 27
(28) Blaðsíða 28
(29) Blaðsíða 29
(30) Blaðsíða 30
(31) Blaðsíða 31
(32) Blaðsíða 32
(33) Blaðsíða 33
(34) Blaðsíða 34
(35) Blaðsíða 35
(36) Blaðsíða 36
(37) Blaðsíða 37
(38) Blaðsíða 38
(39) Blaðsíða 39
(40) Blaðsíða 40
(41) Blaðsíða 41
(42) Blaðsíða 42
(43) Blaðsíða 43
(44) Blaðsíða 44
(45) Blaðsíða 45
(46) Blaðsíða 46
(47) Blaðsíða 47
(48) Blaðsíða 48
(49) Blaðsíða 49
(50) Blaðsíða 50
(51) Blaðsíða 51
(52) Blaðsíða 52
(53) Blaðsíða 53
(54) Blaðsíða 54
(55) Blaðsíða 55
(56) Blaðsíða 56
(57) Blaðsíða 57
(58) Blaðsíða 58
(59) Blaðsíða 59
(60) Blaðsíða 60
(61) Blaðsíða 61
(62) Blaðsíða 62
(63) Blaðsíða 63
(64) Blaðsíða 64
(65) Blaðsíða 65
(66) Blaðsíða 66
(67) Blaðsíða 67
(68) Blaðsíða 68
(69) Blaðsíða 69
(70) Blaðsíða 70
(71) Blaðsíða 71
(72) Blaðsíða 72
(73) Blaðsíða 73
(74) Blaðsíða 74
(75) Blaðsíða 75
(76) Blaðsíða 76
(77) Blaðsíða 77
(78) Blaðsíða 78
(79) Blaðsíða 79
(80) Blaðsíða 80
(81) Blaðsíða 81
(82) Blaðsíða 82