18 af sednare kopister blifvit utvidgade med ogrundade oeii l’abelaktiga tillsatser.*) Isynnerbet utm'árka Islandarne sig genom sin srnak för genealogier, ty för att fá dessa fullstándiga, skapa de sl'ágtregister, som strácka sig ánda upp till menniskoslágtets vagga: det fanns pá Island in- gen förn'ámligare inan, som icke kunde upprákna sina förfáder ánda till Noach och Adam: denna böjelse máste de likaledes hafva lánat frán Angelsachsarne, ty i de öfriga nordiska lánderna var denna vurm att bilda gene- alogier, icke blott vida mindra allm'án, utan flcra gamla islándska slágtregister öfverensst'ámma dessutom namn för nainn tned de angelsachsiska; Angelsachsarne hafva frán Britterne bekommit denna böjelse att genealogisera, hvilken máhánda lios intet folk gátt sá vida som hos detta; de hade en egen klass af barder, Arwydsweirds eller hárolder, hvilka skulle uppspára deras mera berömda förfáder eller ansedda slágtingar, och uppdraga furstars och ádlingars stamtaílor ánda till Bel, till Æneas, ja till sjelfva Adam.**) Islándarnes historiska arbeten behandla dels frem- mande lánders historia, isynnerhet deras med hviika de stodo i förbindelse, sásom Norges, Orkneyöarnes, dels och förnámligast afse de deras egen ö; de framstálla dennes historia sávál i allmánhet, som serskilda momen- ter deraf, t. ex. kyrkohistorien; isynnerhet gifves det en mángd lefvernesbeskrifningar öfver enskilda personer, dem man anser för historiska; redan af denna inskránkta sfer följer, att framstállningen icke kan utmárka sig genom nágon sárdeles mángfald, och att de islándska historie- författarne lemna den allmánna historien en blott ringa och sparsam belysning, deras aílágsenhet gjorde det för dem dessutom omöjligt att blifva noggrant och fullstán- digt bekanta med tilldragelserna i den öfriga verlden, med hvilken de blott stodo i tillfállig beroring. Kárleken för historien och sagan var nu en gáng váckt och liflig; det var derföre ej underligt att de, för att tillfredsstálla denna böjelse, svármade öfver pá diktningens obegránsade om- ráde, der verkligheten öfvergaf dem. I allmánhet fár man, vid nármare betraktelse af det sátt, hvarpá me- *) Torfæus i ett bref till Sperliitg, Torfíeana i-43. **) Edw. Jones réliclss. 30.

(1) Blaðsíða 1
(2) Blaðsíða 2
(3) Blaðsíða 3
(4) Blaðsíða 4
(5) Blaðsíða 5
(6) Blaðsíða 6
(7) Blaðsíða 7
(8) Blaðsíða 8
(9) Blaðsíða 9
(10) Blaðsíða 10
(11) Blaðsíða 11
(12) Blaðsíða 12
(13) Blaðsíða 13
(14) Blaðsíða 14
(15) Blaðsíða 15
(16) Blaðsíða 16
(17) Blaðsíða 17
(18) Blaðsíða 18
(19) Blaðsíða 19
(20) Blaðsíða 20
(21) Blaðsíða 21
(22) Blaðsíða 22
(23) Blaðsíða 23
(24) Blaðsíða 24
(25) Blaðsíða 25
(26) Blaðsíða 26
(27) Blaðsíða 27
(28) Blaðsíða 28
(29) Blaðsíða 29
(30) Blaðsíða 30
(31) Blaðsíða 31
(32) Blaðsíða 32
(33) Blaðsíða 33
(34) Blaðsíða 34
(35) Blaðsíða 35
(36) Blaðsíða 36
(37) Blaðsíða 37
(38) Blaðsíða 38
(39) Blaðsíða 39
(40) Blaðsíða 40
(41) Blaðsíða 41
(42) Blaðsíða 42
(43) Blaðsíða 43
(44) Blaðsíða 44
(45) Blaðsíða 45
(46) Blaðsíða 46
(47) Blaðsíða 47
(48) Blaðsíða 48
(49) Blaðsíða 49
(50) Blaðsíða 50
(51) Saurblað
(52) Saurblað
(53) Band
(54) Band
(55) Kjölur
(56) Framsnið
(57) Kvarði
(58) Litaspjald