21 fjerde aro de isíandska sángérna alitfdr ringa, för att bevisa nSgot för de tider, hviika man genom dem vill iiafva be- ivsta; isynnerhet iiro de egentiigt historiska sSngernas Slder oeh ursprung probiematiska: iios dem trafl'ar man afven den oínstandigheten, att mestadels författarne iiro namngifnc, iivilket i afsecnde pá andra sSnger. som till alla dolar iiro bibebSllna, annars aldrig iir fallet; detta stridér ocksa alldeles mot rnturen af den egentliga í'oik- poekien, der sSngerna viil utbreda sig och fortlefva nS- gon tid, men författarnes namn omhöljas af glömskans mörker. Omisskiinneligt ar dct, att de nordiske hislorieför- fattarnes niirinaste andamSI var, icke att undervisa, útan att underhaila; till öch med de biiste bland dem lade sig derföre mindre vinning om att utleta hvad som verkligen hade passerat, iin att samla hvad som skulle hafva pas- serat. Berattelser, som en gáng voro i ornlopp, införde de, utan att narmare pröfva om de voro sanna ellér upp- diktade, oeh iiit det sig göra, att genom vandningar och omkliidningar göra dem mera retande och interessanta, sS hlef icke lieller sSdant uraktlStet. i)et förstSs likvai att man vid detta förlarande ícke alltid fSr lörutsiitta, att de med afsigt framstallde falska förogifvanden; Det uppkom ur dcn Ssigt, soin historieförfattarne hade om saken, ocli det syntcs dem jiassando för att lillfredsstiilla nyfikenheten och för att tjena till tidsfördrif; hvad de förtiilja maste derfiire verkligen af dem blifvit trodt, ellor Stminstono haft nagon troviirdig persons auktoritót; Snorre har haröfver ett miirkviirdigt vttrandc i historien om Harald HardrSdo*): ”mánga af hans bcdrifter aro icke bcskrifna; delta kommer al' vSr ovisshet, och íör det ári- dra, emedan vi icke vilja i böckerna införa obeslyrkta sagor, ehuruval vi hafva hört mycket méra förtaljas, och det synes oss battre, att man hadanefter tillaggér nSgot, an att man mSste borttaga nagot.” SS mycket nu S den ena sidan detta Snorres yttrande bekraftar det *) L. 50 8. 90 ed. Havn. IV'úv jag mi ányo belralttar detta stallc, falla mig fuljancle ord i ögoncn, livilha inivga dcii is- íaiidska shaldclionslcns insliiánlitlict: ”Uan« hisíoria licstár till. största dclcn nf sángcr, dcm Iino oeli lians KÍincr crköllo nf det islandska folket,” hvarförc kan ocksá var dcttas stora gyii- narc.”

(1) Blaðsíða 1
(2) Blaðsíða 2
(3) Blaðsíða 3
(4) Blaðsíða 4
(5) Blaðsíða 5
(6) Blaðsíða 6
(7) Blaðsíða 7
(8) Blaðsíða 8
(9) Blaðsíða 9
(10) Blaðsíða 10
(11) Blaðsíða 11
(12) Blaðsíða 12
(13) Blaðsíða 13
(14) Blaðsíða 14
(15) Blaðsíða 15
(16) Blaðsíða 16
(17) Blaðsíða 17
(18) Blaðsíða 18
(19) Blaðsíða 19
(20) Blaðsíða 20
(21) Blaðsíða 21
(22) Blaðsíða 22
(23) Blaðsíða 23
(24) Blaðsíða 24
(25) Blaðsíða 25
(26) Blaðsíða 26
(27) Blaðsíða 27
(28) Blaðsíða 28
(29) Blaðsíða 29
(30) Blaðsíða 30
(31) Blaðsíða 31
(32) Blaðsíða 32
(33) Blaðsíða 33
(34) Blaðsíða 34
(35) Blaðsíða 35
(36) Blaðsíða 36
(37) Blaðsíða 37
(38) Blaðsíða 38
(39) Blaðsíða 39
(40) Blaðsíða 40
(41) Blaðsíða 41
(42) Blaðsíða 42
(43) Blaðsíða 43
(44) Blaðsíða 44
(45) Blaðsíða 45
(46) Blaðsíða 46
(47) Blaðsíða 47
(48) Blaðsíða 48
(49) Blaðsíða 49
(50) Blaðsíða 50
(51) Saurblað
(52) Saurblað
(53) Band
(54) Band
(55) Kjölur
(56) Framsnið
(57) Kvarði
(58) Litaspjald