(10) Blaðsíða 6
6
cn eigi skaltú heldur gjöra {>jer upp fá-
vizku, }>ví það er fyrirlitlegt.
Dygðin er heilbrigði og fríðleiki sálarinnar.
Mótlætið fær ljeðan sárasta brodd sinn
hjá óþolinmæði vorri.
I>ú mátt rciða }>ig á það, að sá maður
getur ekki verið dygðugur sjálfur, sem aldrei
þykist hafa hitt fyrir dygðugan mann.
]>að er eitthvert töframagn í sambúð
kvenna, sein hefur lag á því, að spekja
hina óstýrilátu, sefa hina hroðalegn og herða
upp hina huglausu.
Sæll er sá, sem á trúan vin í neyð sinni;
cn sælli er ]>ó hinn, sem eigi þarf vinar við.
Almenningsálitið citt er lögmætur grund-
völlur stjórnarinnar.
Illynntu að frækorni viðkvæinninnar, og
mun það bcra blómlega ávexti góðgjörða-
seminnar.
Hlustaðu ckki á ncilt illt um vin þinn,
og talaðu ckki neitt illt um óvin þinn.
þekkingin getur orðið að heimsku, ef
greindin vakir ekki yfir henni.
Sá, sem lifir samkvæmt skynseminni, verð-
ur aldrei snauður; sá, sem hagar sjeríhvert
sinn, eins og lundin býður honum, verður
aldrci ríkur.
það cr ekki staðurinn, scm manninn gjör-
ír merkan, heldur maðurinn, sem staðinn
gjörir svo.
Sá, sem ekki vill heyra áminningar vinar
síns, verðskuldar atyrði óvinar.
þungar stunur ýfa sár hjartans, og blíð-
leg orð hugga harmþrungin anda.
það er heimska að minnast á það, sem
vjcr gleymuin sjálfuin oss fyrir.
þolinmæði cr bezta ráð bæði við ást og
ógæfu.
Vizka prýðir auðlegðina og skýlir fátækt-
inni.
Ef þú vilt stæra þig, þá stærðu þig af
góðverkum.
Sá, sem þiggur velgjörning, ætti ælinlega
að vera minnugur þess, ef hann annars vill
heita góður maður.
Sá, scin gjörir velgjörning, ætti að gleyma
því óðar, cf hann ekki vill votta óveru-
lund.
Varastu bóklestur um nætur, ef þú vilt
halda heilsu þinni og skilningi.
það er torveldara að yfirbuga girndir,
en yfirvinna óvini.
Sá, sem vill höndla ánægju, verður fyrst
að leita að sakleysi.
Losti er leiðarsteinn til eymdar og eyði-
leggingar.
Kjassaðu hvorki, nje kepptu við konu í
viðurvist ókunnugra; annað er heimska,
liitt vitleysa.
Iðjulaus og útsláttarsöm stúlka er viss
með að verða óþrifin kona, og kaldlynd
móðir.
Kvennamaður clskar aldrci; og þar sein
enda ljettúð ræður, þar er sjaldan ástin
hrein og heit.
„Fljótur að cta, fljötur að vinna“ er sögn
eins gömnl og fjöllin; og aldrei var neitt
orð sannara.
það, sem er elskað afhjarta, það er syrgt
af lijarta.
Að kefja niðurbráða reiði, er bæðikarl-
mannlegt og guðdómlegt.
Ofundin er eins og eldingin, það á bezt
við hana svartasta myrkur.
Dragðu það ekki til annars dags, sem
gjöra átti í dag.
Horfðu æfinlega framan í menn, þegar
þú ávarpar þá, og tíðast, þegar þeir tala
til þín.
Engin stór borg getur til lengdar verið
í friði: eigi hún ekki í stríði út í frá, þá
hefur hún fjandmenn heima fyrir.
Ekkert innrætir oss betur hóglæti, en sú
reynsla, að vjer erurn sjálfum oss ónógir.
Hreinskilnin bætir úr mörgum brestum.
Að styggja eklti, er hið fyrsta stig til að
þókknast.
Dylgjur gjöra saklausustu verk tortryggi-
leg.
það er engin sú staða til í lífinu, að eigi
sje árvekni húsmóðurinnar í öllum búskap-
arefnum ómissandi, til þess að heimilinu
vegni vel.
Án þreklyndis áformar enginn stórræði,
og afrekar enginn neitt það, sem erfiði er
í og áhætta.
Iljartað hefur ekki eins opnar dyr fyrir
neitt, eins og fyrir smjaðrið, því það svæfir
alla verði, eins og sumir töfradrykkir.
Maður fyrirgefur svik, en glcymir þeiin
aldrei.
Sá er mesti ógæfumaðurinn, sem álítur
sjálfan sig að vera það.
Smjaður er cins og svikknir peningar;