NOKKUR ORÐ UM ÍSLENZKT SKRIFLETUR 7. mynd JarSargjöj Kristínar Björnsdóttur 1451. Ejtir PA II nr. 43. Smœkkað. Þat gíorir eg kristín bíorns dottir godum monnum vitarlígt med þessu mínu opnu brefí ath eg gefur olafí jonsssyní / j sín þíonustu laun er hönn hefar míg þeínt uel ok dygiligga vpp áá x vetur. jordina alla reykiar fíord / er ligur j Arnar firdi j ottra dals þingum. med aullum þeim gögnum ok gædum hlutum ok hlunindum Rekum / ok aullum þetm nytium sem jordunne hefur fylgt at fornu ok nyíu ok eg vard fremst eigandí ath. kan / þat ad verda at fyr nefndr olafur eigi aunguan skilgetinn erfingta eptt'r sinn dag. þa skil eg fyrr / nefnda jord aptr vndrr mína erfíngia. epter hans dag. hefur eg full laun ok aull vpp borit fyrír / fyrr nefnda jord suo míg vel anægt'r. þuí skaZ þesse fyr nefnd iord æfínlíg eígn olafs jonsssonar ok haras erf / ingta kuítt ok áá kæru laus fyrir mer ok aullum mínum Rettum eptir komíndum. bidr eg vm mín börn / ath þua se fyrr nefndom olafí til hialp ok goda vm huat er kann med þurfa síerlíga bíorn ok eínar. / war eg þa heil at samuíte enn vsuík j buk er eg gíordi þenna giorníng. Ok til sanninda her / vm setta eg mítt jnsíglí fyrir þetta bref er skrifat war j æd ey j jsa firdí. miduiku dagin / næsta fyrir gudmundar dag biskuyts. þa lidtí war fra híngat burd uors herra iesu christi þushund cccc ok / fímtígír ok eitt aR- það, sem hana táknar, stendur ávallt eitt sér. í íslenzkum handritum finnst hún bundin á fimm vegu, síðan á 14. öld oftast með bókstafnum z, en öll þau bönd tákna upphaf- lega latnesku samtenginguna et, sem er sömu merkingar, enda er gotnesk z aftan við orð stundum höfð til að tákna endinguna et (ið). Það er einnig talið til banda, þegar skammstafanir latneskra smáorða eru notaðar til þess að tákna íslenzk smáorð sömu merkingar, t. d. n — non (eigi), p = post (eftir). Stundum er ekki um það hirt, að latneska orðið sé sömu merkingar og hið íslenzka orð, er tákna skal, svo sem þegar orðið heldur í sambandinu kona heldur kná er táknað með s = sed, sem að vísu getur merkt heldur, en einungis þegar um gagnstæðilega merkingu er að ræða. Náskyldur böndum er sá háttur skammstafana, sem einnig er tekinn eftir latínumönnum, að stafur er skrifaður uppi yfir línu til þess að tákna það, að óritaður sé stafur, sem á undan honum ætti að fara, og stafurinn yfir línunni verður þá ígildi tveggja stafa: a skrifað uppi yfir línu táknar va, e táknar re eða 12

(1) Band
(2) Band
(3) Saurblað
(4) Saurblað
(5) Blaðsíða 1
(6) Blaðsíða 2
(7) Blaðsíða 3
(8) Blaðsíða 4
(9) Blaðsíða 5
(10) Blaðsíða 6
(11) Blaðsíða 7
(12) Blaðsíða 8
(13) Blaðsíða 9
(14) Blaðsíða 10
(15) Blaðsíða 11
(16) Blaðsíða 12
(17) Blaðsíða 13
(18) Blaðsíða 14
(19) Blaðsíða 15
(20) Blaðsíða 16
(21) Blaðsíða 17
(22) Blaðsíða 18
(23) Blaðsíða 19
(24) Blaðsíða 20
(25) Blaðsíða 21
(26) Blaðsíða 22
(27) Blaðsíða 23
(28) Blaðsíða 24
(29) Blaðsíða 25
(30) Blaðsíða 26
(31) Blaðsíða 27
(32) Blaðsíða 28
(33) Blaðsíða 29
(34) Blaðsíða 30
(35) Blaðsíða 31
(36) Blaðsíða 32
(37) Blaðsíða 33
(38) Blaðsíða 34
(39) Blaðsíða 35
(40) Blaðsíða 36
(41) Blaðsíða 37
(42) Blaðsíða 38
(43) Blaðsíða 39
(44) Blaðsíða 40
(45) Blaðsíða 41
(46) Blaðsíða 42
(47) Saurblað
(48) Saurblað
(49) Band
(50) Band
(51) Kjölur
(52) Framsnið
(53) Kvarði
(54) Litaspjald