4 12. Halldór Kr. Friðrilisson: Skýrlng liinna almcnnu málfrœðislogu liugmynda. 32 bls. 8. PrentuS framan vib Islenzlcar réttritunarreglur. Reykjavílt, 1859, ogsérstök, Iteylcjavík, 1864. 13. (C. A. E. Jessen): Dndervisning i Oldnordisk for Begyndere ved Blagard. Kobenhavn, 1865. 48. bls. 8. 14. Guðbrandr Vigfússon: Outlines of grammar, xxxyi bls. 4, prent- uS með hinu fyrsta hefti af B. Cleasby’s Icelandic-English dictionary. Oxford 1869. 4. 15. I.udv. F. A. Wimmer: Oldnordisk Formlære til Brug ved Undervisning og Selvstudium. Ivobenhavn, 1870. x og 134 bls. 8. Af þess- ari mállvsing er út komin bæði j>ýzk og sœnsk pýbing. 16. George Bayldon: An elomentary grammar of the old Norse and Icelandic language. London, 1870. x og 117 bls. 8. 17. par aS auk hefir J. Grimm tekiS íslenzka mállýsing upp í liina pýzku mállýsing sína. Nr. 1 eba mállýsing Bunólfs Jónssonar er hin fyrsta tilraun í pá stefnu, og er hún samin á peim tíma, er ómögulegt var ab rita rétta iýsing á forn- málinu, pvíað pá voru skinnbcekrnar óprentaðar og dreifbar víös vcgar um landið og torvelt fyrir einn mann aS komast yfir margar af peim. Kunnátt- an í norðrianda málum var pá og eigi komin svo langt áleiðis, ab nokkur von gæti veriö um, að polanleg íslenzk mállýsing yrði rituð, par sem öll frum- verk til pess vantaBi. Mönnum var pá og cigi Ijóst, að pess konar mállýsing ætti að styöjast við fornmálið svo sem pað er á elztu skinnbókum. Bók Runólfs Jónssonar lýsir pví að eins málinu, svo scm pað var talað og ritað á íslandi á miðri seytjaudu öld. paö var R. lv. Rask, er skapaði hina íslenzku mállýsing og sýndi í pví liina sömu glöggsæi og pá hina frábæru málkunnáttu, er lýsir sér í öllum peim bókum, er liann samdi. Mállýsing Konrábs Gísla- sonar ber vitni um hina djúpsettu kunnáttu, glöggsæi og nákvæmd höfund- arins, er kemr fram í öllum ritum hans; enn framhald pessa heftis, er nær yfir hljóðfrœðina og noldruð af nafnaboygingunni, er, pví miðr, enn eigi út komið. Wimmors mállýsing er hin bezta af öllum peim íslenzkum mállýs- ingum, sem enn eru út komnar, að undantekinni mállýsingu Konráðs Gísla- sonar, pað sein hún nær. Mállýsing Wimmers styðst við sjálfstœða rannsókn. HLJÓÐVARP. a) pað hljóðvarp, er eftirfaranda i eða j veldr. Wimmer telr pessi hljóðvörp (12. gr.): a breytist í e: tamr, temja, á —- - œ: áss, œsir. o — - y (0, e): sonr, synir; troða, ék troð, treð) hnot, hnotr, hnetr. ó - æ: bót, bœtr. - V■ fullr, fylla. - y: hjoggum, hjuggum, viðtengingarkáttr hygga. u

(1) Band
(2) Band
(3) Saurblað
(4) Saurblað
(5) Blaðsíða 1
(6) Blaðsíða 2
(7) Blaðsíða 3
(8) Blaðsíða 4
(9) Blaðsíða 5
(10) Blaðsíða 6
(11) Blaðsíða 7
(12) Blaðsíða 8
(13) Blaðsíða 9
(14) Blaðsíða 10
(15) Blaðsíða 11
(16) Blaðsíða 12
(17) Blaðsíða 13
(18) Blaðsíða 14
(19) Blaðsíða 15
(20) Blaðsíða 16
(21) Blaðsíða 17
(22) Blaðsíða 18
(23) Blaðsíða 19
(24) Blaðsíða 20
(25) Blaðsíða 21
(26) Blaðsíða 22
(27) Blaðsíða 23
(28) Blaðsíða 24
(29) Blaðsíða 25
(30) Blaðsíða 26
(31) Blaðsíða 27
(32) Blaðsíða 28
(33) Saurblað
(34) Saurblað
(35) Band
(36) Band
(37) Kjölur
(38) Framsnið
(39) Kvarði
(40) Litaspjald