(32) Blaðsíða 30
hans má ætíð rekja til hins séða, þess sem snart tilfinningar hans. Allt kemur eðlilega
fram í verkum þessa manns, jafnt hlutir sem ytri hræringar manneskjunnar og
hugsanir.
f augum slíks listamanns eru engin takmörk milli hins ytra og innra mannlífs, enda er
þetta tvennt tengt hvað öðru með ótal þráðum, sem ekki bresta, þó teygðir séu til
hins ýtrasta. Þeir ná frá hinu raunhæfasta til djörfustu sýna draumheimsins. Það
má líkja Picasso við framúrskarandi kafara, sem færir okkur óvænta fjársjóði úr
dj úpunum.
Það væri heimskulegt að álíta þanu mann á flótta frá veruleikanum, sem í algleymi
virðir fyrir sér æfintýraríki stjörnublikandi næturhiminsins. Hitt mun sönnu nær, að
e rhann snýr sér aftur frá þessari sýn til umhverfis síns, sé sjónin skarpari á eigindi
þeirra hluta, er fylla hið daglega líf okkar.
Það ætti ekki að felast nein nýjung í þeirri staðhæfingu, að tilvera listaverks byggist
ekki á því hlutlæga. Því aðeins er verkið háð fyrirmyndinni, að höfundi þess hafi
ekki heppnazt að hefja það yfir lýsingu ytri einkenna hennar. Það listaverk er ekki
ti lfrá neinum tíma, sem snortið hefur djúpt við mannlegum tilfinningum einungis
vegna „motivs“ síns. Vafalaust munu þó ýmsir mótmæla þessu og bera það fram
máli sínu til stuðnings, að hið frásagnarkennda létti almenningi aðgang að listum.
Slíkar röksemdir spretta af lágkúrulegri tegund mannkærleika. Þekkingarskortur al-
mennings er ástand, sem heimskulegir þjóðfélagshættir bera ábyrgð á og stendur til
bóta með bættu skipulagi. Það væri ekki rétt að miða listina við það.
í sjálfu sér er það aukaatriði, hvort listamaðurinn vinnur hlutlægt eða óhlutlægt.
Spurningar þær, sem áhorfandanum er hollt að leggja fyrir sjálfan sig andspænis
verkum hans, eru þessar: túlkar þessi maður æðaslög samtíðarinnar, óskir hennar
og vonir? Er hann miðill þeirra afla, sem hrærast í djúpi vitundar okkar? Er hann
þess megnugur að tjá okkur í ótal breytilegum formum sprottnum úr fegurðardraum-
um hans, lífsreynslu sína og kenndir?
Síðustu verk Picassos gefa greið svör við slíkum spurningum. Nærvera fyrirmyndar
verður hégómi einn hjá þeirri orku andans, sem gefur þeim mál og líf.
30
(1) Kápa
(2) Kápa
(3) Blaðsíða 1
(4) Blaðsíða 2
(5) Blaðsíða 3
(6) Blaðsíða 4
(7) Blaðsíða 5
(8) Blaðsíða 6
(9) Blaðsíða 7
(10) Blaðsíða 8
(11) Blaðsíða 9
(12) Blaðsíða 10
(13) Blaðsíða 11
(14) Blaðsíða 12
(15) Blaðsíða 13
(16) Blaðsíða 14
(17) Blaðsíða 15
(18) Blaðsíða 16
(19) Blaðsíða 17
(20) Blaðsíða 18
(21) Blaðsíða 19
(22) Blaðsíða 20
(23) Blaðsíða 21
(24) Blaðsíða 22
(25) Blaðsíða 23
(26) Blaðsíða 24
(27) Blaðsíða 25
(28) Blaðsíða 26
(29) Blaðsíða 27
(30) Blaðsíða 28
(31) Blaðsíða 29
(32) Blaðsíða 30
(33) Blaðsíða 31
(34) Blaðsíða 32
(35) Kápa
(36) Kápa
(37) Kvarði
(38) Litaspjald
(2) Kápa
(3) Blaðsíða 1
(4) Blaðsíða 2
(5) Blaðsíða 3
(6) Blaðsíða 4
(7) Blaðsíða 5
(8) Blaðsíða 6
(9) Blaðsíða 7
(10) Blaðsíða 8
(11) Blaðsíða 9
(12) Blaðsíða 10
(13) Blaðsíða 11
(14) Blaðsíða 12
(15) Blaðsíða 13
(16) Blaðsíða 14
(17) Blaðsíða 15
(18) Blaðsíða 16
(19) Blaðsíða 17
(20) Blaðsíða 18
(21) Blaðsíða 19
(22) Blaðsíða 20
(23) Blaðsíða 21
(24) Blaðsíða 22
(25) Blaðsíða 23
(26) Blaðsíða 24
(27) Blaðsíða 25
(28) Blaðsíða 26
(29) Blaðsíða 27
(30) Blaðsíða 28
(31) Blaðsíða 29
(32) Blaðsíða 30
(33) Blaðsíða 31
(34) Blaðsíða 32
(35) Kápa
(36) Kápa
(37) Kvarði
(38) Litaspjald