55 11 (í 183.) Sá, scm syndga muu, er verri en sá, semhefir syndgaíi. Sjá dæmi Péturs. 18 (í 184.)Náttúruspi]líng skyndileg og almenn kefir aungr-an staíi, heldur uppruna synd og jafnvel erf%asynd; Jiví eptir trúarjátníngunni í fræílunum játumvér, ae guí) ► kafi skapaí) oss, gefií) oss alla limi, J)ar meí) skyn og skilníngarvit, og ati hann ollu })essu enn nú vie makt lialdi. I frummáliuu er Jaaí); rationem & omnes sensus mihi dederit, & adhuc sustentet. Skynsemin (ratio) veríiur því a?) vera óbrjáluí), og án hennar getur ekkert og ekki sjálft guíis ore) lijálpab oss. Pram- vegis stendur í Ágshorgartrúarj. XIX.: „Um orsök syndarinnar kenna þeir (söfnuþir vorir), alj þó a?> guí) skapi náttúruna og viþhaldi henni, þá sé orsók syndarinnar vilji hinna vondu, þa% er dj öfulsins og hinna óguídegu, sem án guþs aftstoþar snýr sér frá gut)i“, o. s. frv. Ilér í sýnist mér einúngis talaí) um siþferþisspillíngu, en einga náttúruspiilíngu, og er náttúruspillíngunni neitaþ, meþ því aíi segja, aí) guí) Viþhaldi náttúrunni. At) upprunasyndin sé ekki náttúruspiilíng heldur upprunaheimskan frá eilífþ, sem talaíi er um hér a'b framan í 164. er. og skýríngunni þar yfir (70.), sýuir.Ágsborgartrúarj. II. mck þessum oríium: „Einnig kenna J)eir (söfnuíiir vor- ir), aí) allir menn frá falli Adams, sem eptir náttúrunni æxlast, fæþist meí) synd, þaí) er, án ótta guþs, án trausts til guí;s og meí) girnd, og aí) þcssi veiki eia. upprunans galli sé sannarieg S)iid, er fordæmi og baki þeim eilífan dauía, sem ekki endurfæþast fyrir skírn og heilagan anda. þeir álasa Pelagíusfylgjendum og óíirum, sem segja, aþ upprunagaílinn sé ekki synd, og sem til aí> gjöra lítií) úr verþskuldan og velgjörníngum Krists, standa fast á því, aj) macurintt af eigin kröptum skynseminnar geti réttlæzt fyrir gu7i“. Jáctta eru trúarreglubókarinnar orí), eptir Lindbergs latínsku útgáfu, 1830. Af þessu er auþsætt, aft uppruna- syndin er innifalin í vöntun vissra gæíia: guibsótta, guþstrausts, og réttrar stjórn- ar eþa háttalags á girndinni (163.) ; því girnast má þao, sem rétt er. En vegna upprunaheimskunnar heflr æskan ekki kunnáttu né viija tii at) setja girndina í rétt lag. Aí) upprunaheimskan sé. erfþasynd, segir 164. er., þar hún kaliast óíial frá ei 1 íí(j, og ac; af henni komi gjöranlegu syndirnar, stendur í 165. er., eþa aþ hennar sanna dúttir sé syndin. Hér er þá vöntun andlega iífsins, sem byggjast skal ofan á hií) náttúrlega, 1. Kor. 15, 45. — 47. Sá náttúrlegi macurinu átti aí) koma fyrst, og síþan sá andlegi, síþan segir postuiinn met) fullum orþum: „Eins

(1) Band
(2) Band
(3) Saurblað
(4) Saurblað
(5) Blaðsíða [1]
(6) Blaðsíða [2]
(7) Blaðsíða [3]
(8) Blaðsíða [4]
(9) Blaðsíða 1
(10) Blaðsíða 2
(11) Blaðsíða 3
(12) Blaðsíða 4
(13) Blaðsíða 5
(14) Blaðsíða 6
(15) Blaðsíða 7
(16) Blaðsíða 8
(17) Blaðsíða 9
(18) Blaðsíða 10
(19) Blaðsíða 11
(20) Blaðsíða 12
(21) Blaðsíða 13
(22) Blaðsíða 14
(23) Blaðsíða 15
(24) Blaðsíða 16
(25) Blaðsíða 17
(26) Blaðsíða 18
(27) Blaðsíða 19
(28) Blaðsíða 20
(29) Blaðsíða 21
(30) Blaðsíða 22
(31) Blaðsíða 23
(32) Blaðsíða 24
(33) Blaðsíða 25
(34) Blaðsíða 26
(35) Blaðsíða 27
(36) Blaðsíða 28
(37) Blaðsíða 29
(38) Blaðsíða 30
(39) Blaðsíða 31
(40) Blaðsíða 32
(41) Blaðsíða 33
(42) Blaðsíða 34
(43) Blaðsíða 35
(44) Blaðsíða 36
(45) Blaðsíða 37
(46) Blaðsíða 38
(47) Blaðsíða 39
(48) Blaðsíða 40
(49) Blaðsíða 41
(50) Blaðsíða 42
(51) Blaðsíða 43
(52) Blaðsíða 44
(53) Blaðsíða 45
(54) Blaðsíða 46
(55) Blaðsíða 47
(56) Blaðsíða 48
(57) Blaðsíða 49
(58) Blaðsíða 50
(59) Blaðsíða 51
(60) Blaðsíða 52
(61) Blaðsíða 53
(62) Blaðsíða 54
(63) Blaðsíða 55
(64) Blaðsíða 56
(65) Blaðsíða 57
(66) Blaðsíða 58
(67) Blaðsíða 59
(68) Blaðsíða 60
(69) Blaðsíða 61
(70) Blaðsíða 62
(71) Blaðsíða 63
(72) Blaðsíða 64
(73) Blaðsíða 65
(74) Blaðsíða 66
(75) Blaðsíða 67
(76) Blaðsíða 68
(77) Saurblað
(78) Saurblað
(79) Band
(80) Band
(81) Kjölur
(82) Framsnið
(83) Kvarði
(84) Litaspjald