aíi allur fjöldi hinna reglulegu lækna, sem til aíi- greiningar frá himiin veí mæíti nefna stórskamta- lækna, hefur frá upphafi lagt mikinn þúst á „Homöo- pathíuna, og þá, er meij hana hafa fariö. þetta má hvorki áiíta röksemd fyrir því, ab fræþi þessi sje byggö á vitleysu, lýgi og svikum, nje heldurætla aS allir mútstöbumenn hennar hafi veriö nje sjeu illfúsir menn, sem fyrirlíti og amist vi?> sjálfum sannleikanum. Ovild þessi hefur nógar abrar og ofur eblilegar orsakir; fyrst er „homöopathían byggb á grundvallarreglu, sem er gagnstæS grund- vallarreglum hinnar almennu læknisfræEi, þeirri nefnilega, sem herra Hjaltalín getur um, aÖ viö hafa þau meSöl í hverjum sjúkdómi, er orsaka áþekkan sjukdóm í heilbrigbum líkama, meoan aö- alreglan í eldri Iæknisfrætinni er: aö vife hafa þau meþöl er verka, sem beinast á móti sjúkdómn- um, svo þegar eldri læknar brúkuííu, t. a. m. magnesíu og önnur sýru-eyíandi meíiöl viö maga- súr, rje&i Halinemann til ab brúka ofurlítiö af háþynntri brennisteinssýru, o. s. frv., ogvareiaÖ kynja þú þetta og annaÖ þess háttar, sem í íljótu áliti sýnist fráleitt og gagnstætt skynsemi og reynslu, gjöröi í fyrstu gamla og reynda lækna uppvæga. Hjerviö bættistþaö, a& Hahnemann var ákeiö- armafcur og óþolinn viö mótsagnir, varÖ því rnjög beiskur viö þá, er risu móti honum; hallaöi í vit- um sínum alhnjög á hina gömlu læknisfræÖi, sýndi

(1) Band
(2) Band
(3) Saurblað
(4) Saurblað
(5) Blaðsíða 1
(6) Blaðsíða 2
(7) Blaðsíða 3
(8) Blaðsíða 4
(9) Blaðsíða 5
(10) Blaðsíða 6
(11) Blaðsíða 7
(12) Blaðsíða 8
(13) Blaðsíða 9
(14) Blaðsíða 10
(15) Blaðsíða 11
(16) Blaðsíða 12
(17) Blaðsíða 13
(18) Blaðsíða 14
(19) Blaðsíða 15
(20) Blaðsíða 16
(21) Blaðsíða 17
(22) Blaðsíða 18
(23) Blaðsíða 19
(24) Blaðsíða 20
(25) Blaðsíða 21
(26) Blaðsíða 22
(27) Saurblað
(28) Saurblað
(29) Band
(30) Band
(31) Kjölur
(32) Framsnið
(33) Kvarði
(34) Litaspjald