og fá lit á húðina. Þær fóru að Flúð- um og gistu í Skjólborg. Á stjórnarfundi 29.09.83 kom fram tillaga um að fá Þuríði Páls- dóttur til þess að fræða þær um breytingaskeið kvenna, og rætt var um jólabasarinn og skipulag á honum. Á stjórnarfundi í desember var rætt urn og gengið frá ýmsu því, er gefa átti fyrir jólin til góð- gerðarstarfsemi innan hrepps og utan. Konur höfðu verið duglegar við fjáröflun eins og áður. í formannstíð Lilju komst merki félagsins vel á veg, en það var í mótun á þessum tíma. Þess ber að geta, að Lilja og mað- ur hennar Sigurður Sigurðsson, fluttust til Reykjavíkur skömmu eftir að hún var formaður. Það sem hér er skráð, er samantekt úr fund- argerðabók. Lilja biður fyrir góðar kveðjur til félagskvenna og árnar félaginu heilla í nútíð og framtíð. Ásdís Einarsdóttir, Namibíu. Formaður 1984-1985. Ekki átti ég von á, að nærri 10 árum eftir að formennsku í Kven- félagi Bessastaðahrepps lauk, yrði ég beðin um að rifja upp þann kafla ævi minnar sérstaklega, auk þess stödd í annarri heimsálfu og ekki í neinum sérstökum kvenfélagshug- leiðingum. - En reynt skal. Það var í júnímánuði 1980 að ég flutti í Bessastaðahrepp. í minning- unni finnst mér að þetta hafi verið einstaklega gott sumar, sól dag hvern og nýbúið að kjósa nýjan forseta. Ekki man ég hver íbúatala Bessastaðahrepps var þá, en mér fannst sem allir þekktu alla. Ég tók sérstaklega eftir því að menn voru frekar kenndir við konur sínar, en konur við karla sína. Ekki þekkti ég nema eina fjölskyldu í hreppnum í upphafi. Mér var fljótlega gerð grein fyrir því að „allar" konur væru í Kven- félaginu og mælt með því við mig að ganga í félagið. Ekki fannst mér það fýsilegt, því hugmynd mín um kvenfélag var hópur eldri kvenna, sem sæti við hannyrðir og bakaði fyrir basar. Ég var jú ekki nema 28 ára. Ég lét þó til leiðast og gekk í félagið í október 1980. Þá var fund- að á loftinu á Bjarnastöðum eða réttar sagt hluta af loftinu. Það skal játað nú, að ekki leist mér á í fyrstu, en brátt fór ég þó að kunna vel við mig í þessum félagsskap. í janúar 1984 var þess farið á leit við mig að ég gæfi kost á mér til formanns. Ég tók þessu í fyrstu sem hverjum öðrum brandara, en þegar ég fann að full alvara lá á bak við, ákvað ég að láta slag standa. Það er -skoðun mín, að í félags- skap sem þessum geti maður ekki ævinlega skorast undan ábyrgð. Það er afar auðvelt að hafa skoðanir á öllu heima við eldhúsborðið og gagnrýna það sem gert er, en vilja ekki sjálfur standa í forsvari fyrir neinu. Þarna stóð ég svo harla óvænt í janúar 1984 og orðin formaður félagsins, líklega með þeim yngstu, sem það hlutverk hafa tekið að sér. Nú áratug síðar á ég eingöngu góð- ar minningar frá þessum tíma. Samstarf innan stjórnar var gott og miklar úrvalskonur sem með mér störfuðu þar. Fundir fóru fram á loftinu á Bjarnastöðum, en þá var búið að stækka og breyta því í hinn notalegasta fundarstað. Engin bylting var gerð á þessum tveirn árum, heldur starfað með nokkuð hefðbundnum hætti. Við leyfðum okkur þó að sleppa jóla- basar annað árið, því okkur fannst ágóði fyrra árs ekki vera í neinu samræmi við fyrirhöfnina. Við fengum bágt fyrir. Veit ég ekki hvort nein stjórn hefur leyft sér annað eins síðan! Við byrjuðum á því að gera maífundinn að matar- fundi, ekki voru þeir neitt í líkingu við þau herlegheit, sem nú eru orð- in á matarfundinum, en mjór er mikils vísir. Einnig byrjuðum við með „græna markaðinn". Það sem mér er e.t.v. efst í huga, er hversu konur oft blómstruðu í þorrablótsnefndum. Ég var ákaf- lega stolt af „mínum konum" þar sem þær léku frumsamda leikþætti og fóru með ýmis gamanmál eins og þaulvanir leikarar og létu sér hvergi bregða, jafnvel þó mjög fá- klæddar væru. Er tveggja ára formannstíð minni lauk í janúar 1986, var sýnt að ég flytti úr Bessastaðahreppi. Engin ástæða var því til að ég gæfi kost á mér áfram, því maður kemur í manns stað. Ekki fannst mér ástæða til að vera í félaginu lengi eftir brottflutning. Ég hef þó haldið tengslum við félagið, mætt á þorra- blót, oft komið á matarfundina og stundum á desemberfundi. Þessir endurfundir hafa ævinlega verið mér til ánægju. Ég vil nota tækifærið og óska ykkur félögum öllum til hamingju með afmælið og bera fram þá ósk að þátttaka ykkar í störfum félags- ins verði ykkur bæði til yndis og þroska. Gjört í Windhoek, Namibíu 17. nóvember 1995. 13

(1) Kápa
(2) Kápa
(3) Blaðsíða 1
(4) Blaðsíða 2
(5) Blaðsíða 3
(6) Blaðsíða 4
(7) Blaðsíða 5
(8) Blaðsíða 6
(9) Blaðsíða 7
(10) Blaðsíða 8
(11) Blaðsíða 9
(12) Blaðsíða 10
(13) Blaðsíða 11
(14) Blaðsíða 12
(15) Blaðsíða 13
(16) Blaðsíða 14
(17) Blaðsíða 15
(18) Blaðsíða 16
(19) Blaðsíða 17
(20) Blaðsíða 18
(21) Blaðsíða 19
(22) Blaðsíða 20
(23) Blaðsíða 21
(24) Blaðsíða 22
(25) Blaðsíða 23
(26) Blaðsíða 24
(27) Blaðsíða 25
(28) Blaðsíða 26
(29) Blaðsíða 27
(30) Blaðsíða 28
(31) Blaðsíða 29
(32) Blaðsíða 30
(33) Blaðsíða 31
(34) Blaðsíða 32
(35) Blaðsíða 33
(36) Blaðsíða 34
(37) Blaðsíða 35
(38) Blaðsíða 36
(39) Blaðsíða 37
(40) Blaðsíða 38
(41) Blaðsíða 39
(42) Blaðsíða 40
(43) Kápa
(44) Kápa
(45) Kvarði
(46) Litaspjald