Það var í september árið 1990, sem ég flutti hingað á Álftanesið, og eftir eins og hálfs árs búsetu hér, dreif ég mig loks á kvenfélagsfund, þá hálf fimmtug konan. Þegar inn á fundinn kom, leit ég yfir salinn og sá, mér til mikillar undrunar, að af fundarkonum var ég í eldri kant- inum og ég glotti með sjálfri mér þegar ég hugsaði til baka, því þarna sá ég að kvenfélög eru ekki bara fyrir „kellingar". Smátt og smátt varð mér einnig Ijóst, að ég þyrfti ekki að hræðast að þarna yrði aðeins unnið á basar og sungið við gítarundirspil. Á þessum tíma þekkti ég fáa hér, þó lítillega eina konu, sem ég hitti af og til, kvenfélagskonu, sem hvatti mig eindregið til að koma á fund. Hún lýsti fyrir mér ágæti þessa félags, svo sem „ekkert venjulegum vorferðum," og bara öllu því sem þarna væri gert. í janúar 1992 lét ég sem sagt til skarar skríða, læddist ein og óþekkt inn í fundarsalinn og bað um inn- göngu í Kvenfélag Bessastaða- hrepps. Mikið var borðað á þessum fundi, konur reyktu, einb.verjar prjónuðu og allar virtust tala í einu. Mér leist ekki meira en svo á. Ég spurði því sjálfa mig hvort þetta væri félagsskapur fyrir mig? Þessi fyrsti fundur var alla vega gjörólíkur fundum eins og ég hafði oftast setið undanfarin ár, en þeir voru á vinnustað, afar ólíkir þess- um og alls ekkert fjörugir. Ég ákvað að prófa aftur, fór á næsta félagsfund, leið betur, og áður en 17. júní kaffi. varði var ég komin á fulla ferð. Þarna kynntist ég áhugasömum, skemmtilegum og ósérhlífnum konum, sem var gott að vinna með og læra af. Á aðalfundi 1993 gaf ég kost á mér í stjórn félagsins, var kosin varaformaður og þar með búin að skuldbinda mig til að vera formað- ur í a.m.k. eitt ár. Kvenfélag Bessa- staðahrepps er fjölmennt, um 130 félagar, og sem verðandi formanni fannst mér nauðsynlegt að ég þekkti alla félaga í sjón og með nafni, þegar þar að kæmi, ég hafði búið hér stuttan tíma og því vafðist þetta nú dálítið fyrir mér. Nú tók við vinna tvö næstu árin, með hörku duglegri stjórn, stjórn sem vildi láta verkin tala og gerði það svo sannarlega. Á aðalfundi 1995 tók ég svo við formannsstöðunni og hafði þá góðu heilli orðið nokkuð á hreinu, nöfn og andlit félagskvenna. En það var einnig að ýmsu öðru að huga, þegar lagt var úr höfn, og lít- ið miðar ef formaðurinn rær einn á báti. Með mér í stjórn völdust úr- vals konur og stjórnarsamstarfið var sérlega ánægjulegt og átaka- laust í öllum þeim málum sem unn- ið var að. Það sem hæst mun bera í minningunni eftir þetta ár, sem ég gegndi formannsstöðu í Kvenfélagi Bessastaðahrepps, er samheldnin sem ríkti okkar á meðal í stjórninni, svo og hve góð samvinna var við allar þær konur sem völdust til nefndarstarfa og annarra verka þetta ár. Félaginu okkar færi ég árnaðar- óskir á 70 ára afmælinu með von um að starf þess megi áfram verða blómlegt um ókomin ár. Kirkjukaffi. 23

(1) Kápa
(2) Kápa
(3) Blaðsíða 1
(4) Blaðsíða 2
(5) Blaðsíða 3
(6) Blaðsíða 4
(7) Blaðsíða 5
(8) Blaðsíða 6
(9) Blaðsíða 7
(10) Blaðsíða 8
(11) Blaðsíða 9
(12) Blaðsíða 10
(13) Blaðsíða 11
(14) Blaðsíða 12
(15) Blaðsíða 13
(16) Blaðsíða 14
(17) Blaðsíða 15
(18) Blaðsíða 16
(19) Blaðsíða 17
(20) Blaðsíða 18
(21) Blaðsíða 19
(22) Blaðsíða 20
(23) Blaðsíða 21
(24) Blaðsíða 22
(25) Blaðsíða 23
(26) Blaðsíða 24
(27) Blaðsíða 25
(28) Blaðsíða 26
(29) Blaðsíða 27
(30) Blaðsíða 28
(31) Blaðsíða 29
(32) Blaðsíða 30
(33) Blaðsíða 31
(34) Blaðsíða 32
(35) Blaðsíða 33
(36) Blaðsíða 34
(37) Blaðsíða 35
(38) Blaðsíða 36
(39) Blaðsíða 37
(40) Blaðsíða 38
(41) Blaðsíða 39
(42) Blaðsíða 40
(43) Kápa
(44) Kápa
(45) Kvarði
(46) Litaspjald