1G Ett' stycke dornes ofta efter långden, och Knut d. store hotade skalderi Loftung, som besjungit honom i en efter hans tyeke nog kort sSng, med dbden, så vida han ej foljande dagen godtgjorde sitt fel *). 10) Ordet skalder hårledes antingen af skal, klokhet, vishet, eller af skalla; det fanns dock hos de nordiska foiken ej ett dylikt institut, som hardernes hos de vålske; skalderne utgjorde icke någon forening, såsom Meistersån- garne, utan enhvar, som inspirationen, hvilken skulle vara starkast i nymånaden **), fattade, egnade sig åt kon- sten. Derfdre funnos skalder bland alla stand; åfven de tappraste hjeltar sjongo skaldestycken. Sednare syssel- satte sig presterna nåstan uteslutande med skaldekonsten; men forut måtte forhåIlandet varit ungefår enahanda som hos finnarne. Norges konungar hade åfven sina egna hof- skalder, som understundom stodo i hugt anseende samt voro furstarnes rådgifvare och fdrtrogne, val mindre for sina poetiska talenter, an ofverhufvud for sin skicklig- het och sina insigter. De fiesta skalder voro från Island; Sverige och Danmark har nåstan icke frambragt några skalder. Man har en gamrnal fdrteckning ol'ver ett stort antal skalder, kallad skaldatal***), men hvilket blott innehåller namn och ofverhufvud år af foga vigt på kri- tikens våg; om deras lif och tid veta vi litet eller alls intet: att de skalder, som besjungit den eller den kungen, ej alltid varit desammes samtidige, år klart. Den åldste skald år Thiodolfr or Hvini på Harald Hårfagers tid; några, t. ex. Bragi hinn gamli, Bjirki o. s. v., såttas vål tidigare, men tillråckliga grunder fattas derfor. Deras verk åro for långesedan forlorade; vi kånna dem endast af tiilfåitiga anforanden i sagorna, serdeles i Heimskringla. Men vi åro i fullkomlig ovisshet, om dikterna verkligen tillkomma de skalder, som de tillegnas: på sin hojd kan man endast medgifva, att Sturleson och andra sagoforfat- tare tillskrefvo dem dessa. I många sagor år det allde- *) Åfven om stalden Erpur den lutande berattas, alt ban frå'lsat sitt lif med en sang. Man ban håraf sluta till skulder- nas frihet i iimnens behandling och i allinanbct. Uttj'.s anm. **) Magnus Olavii i Stepbanii notæ in Saxoneni, p. 12. ***") Åfven aftrycbt i Peringskiiilds upplaga af Sturleson

(1) Blaðsíða 1
(2) Blaðsíða 2
(3) Blaðsíða 3
(4) Blaðsíða 4
(5) Blaðsíða 5
(6) Blaðsíða 6
(7) Blaðsíða 7
(8) Blaðsíða 8
(9) Blaðsíða 9
(10) Blaðsíða 10
(11) Blaðsíða 11
(12) Blaðsíða 12
(13) Blaðsíða 13
(14) Blaðsíða 14
(15) Blaðsíða 15
(16) Blaðsíða 16
(17) Blaðsíða 17
(18) Blaðsíða 18
(19) Blaðsíða 19
(20) Blaðsíða 20
(21) Blaðsíða 21
(22) Blaðsíða 22
(23) Blaðsíða 23
(24) Blaðsíða 24
(25) Blaðsíða 25
(26) Blaðsíða 26
(27) Blaðsíða 27
(28) Blaðsíða 28
(29) Blaðsíða 29
(30) Blaðsíða 30
(31) Blaðsíða 31
(32) Blaðsíða 32
(33) Blaðsíða 33
(34) Blaðsíða 34
(35) Blaðsíða 35
(36) Blaðsíða 36
(37) Blaðsíða 37
(38) Blaðsíða 38
(39) Blaðsíða 39
(40) Blaðsíða 40
(41) Blaðsíða 41
(42) Blaðsíða 42
(43) Blaðsíða 43
(44) Blaðsíða 44
(45) Blaðsíða 45
(46) Blaðsíða 46
(47) Blaðsíða 47
(48) Blaðsíða 48
(49) Blaðsíða 49
(50) Blaðsíða 50
(51) Blaðsíða 51
(52) Blaðsíða 52
(53) Blaðsíða 53
(54) Blaðsíða 54
(55) Blaðsíða 55
(56) Blaðsíða 56
(57) Blaðsíða 57
(58) Blaðsíða 58
(59) Blaðsíða 59
(60) Blaðsíða 60
(61) Blaðsíða 61
(62) Blaðsíða 62
(63) Blaðsíða 63
(64) Blaðsíða 64
(65) Blaðsíða 65
(66) Blaðsíða 66
(67) Blaðsíða 67
(68) Blaðsíða 68
(69) Blaðsíða 69
(70) Blaðsíða 70
(71) Blaðsíða 71
(72) Blaðsíða 72
(73) Blaðsíða 73
(74) Blaðsíða 74
(75) Blaðsíða 75
(76) Blaðsíða 76
(77) Blaðsíða 77
(78) Blaðsíða 78
(79) Blaðsíða 79
(80) Blaðsíða 80
(81) Blaðsíða 81
(82) Blaðsíða 82