7 sprunglig, Hos alla germanska stammar förekommer ock ordet s3som utmarkande magiska konster. Angelsachserne sade rimian i betydelsen af besvarja. Runstafes voro bos dem magiska karakterer (ty staf iir skrifttecken); runencraflige mdn, mager; helleruna spS- quinna. Háraf ár látt att sluta till betydelsen af Ale- mannernes runstaha, i Keros glosser: nemligen hemliga eller magiska tecken; sádana voro ock sannolikt de eu- logiœ**), för hvilka Kero nyttjar det ofvannámnda ty- ska ordet: alldenstund de voro bref, under sken af en gáfva, skickade af föráldrar och slágtingar, och förbjödos sedan sSsom misstánkta af benediktinermunkarne: af detta slag anser jag áfven Fortunati runa, hvarmed han ville betjena sin hemlighetssökande ván. Gothernas AliorunceJ, eller besvárjerskor och spaqvinnor, áro nogsamt kánda af Jornandes; hvilket ords första del vi med Junius hár- leda af Gothernas Ilali, helvete; helst Sachserne áfven kallat desamma hellerunor d. á. qviunor, som utforska underjordens hemligheter, Att nordboerne med namnet runor företrádesvis afsett besvárjningar eller hvad dit hörer, ár allmánt be- kant. Sá finnas llera slag af inagiska karakterer: Sig- runor, malrunor, aulrunor, hugrunor o. s. v., hvilka Stephanius, i anmárkningarne till Saxo, ur islándska spráket uttyder; af Verelius omhandlas i anmárknin- garne till Hervorsagan andra och fran dessa skiljda ar- ter: naturligt, dS trollsaker funnos af sS mSnga slag. Háraf kallades spSmán bos Svenskarne runokarla; t. ex. i en gammal öfversáttning al' evangelierna, som Ihre eg- de: Hon Joth sik til inghom androm, heaske runokarla, eller trollkarla. Och i en gammal norsk lagbok ráknas runor till öfriga slag af trolleri belagdt med landsförvis- ningsstratf: Ef madr foer mot Spaadom, Runum, Gal- drum. Af denna ordets betydelse har saledes högst san- nolikt benáinningen pS de gamla nordiska bokstáfverna (runor) uppkommit. Ty utan förvSning kunde ej de bar- bariska folken förnimma de till dem nyss förda bokstáf- vernas egenskap, hvarigenom frSnvarande kunde meddela sig, de allidnes rninne bevaras, och mSngfaldiga under- *) VVaclit, gloss. 151-4.

(1) Blaðsíða 1
(2) Blaðsíða 2
(3) Blaðsíða 3
(4) Blaðsíða 4
(5) Blaðsíða 5
(6) Blaðsíða 6
(7) Blaðsíða 7
(8) Blaðsíða 8
(9) Blaðsíða 9
(10) Blaðsíða 10
(11) Blaðsíða 11
(12) Blaðsíða 12
(13) Blaðsíða 13
(14) Blaðsíða 14
(15) Blaðsíða 15
(16) Blaðsíða 16
(17) Blaðsíða 17
(18) Blaðsíða 18
(19) Blaðsíða 19
(20) Blaðsíða 20
(21) Blaðsíða 21
(22) Blaðsíða 22
(23) Blaðsíða 23
(24) Blaðsíða 24
(25) Blaðsíða 25
(26) Blaðsíða 26
(27) Blaðsíða 27
(28) Blaðsíða 28
(29) Blaðsíða 29
(30) Blaðsíða 30
(31) Blaðsíða 31
(32) Blaðsíða 32
(33) Blaðsíða 33
(34) Blaðsíða 34
(35) Blaðsíða 35
(36) Blaðsíða 36
(37) Blaðsíða 37
(38) Blaðsíða 38
(39) Blaðsíða 39
(40) Blaðsíða 40
(41) Blaðsíða 41
(42) Blaðsíða 42
(43) Blaðsíða 43
(44) Blaðsíða 44
(45) Blaðsíða 45
(46) Blaðsíða 46
(47) Blaðsíða 47
(48) Blaðsíða 48
(49) Blaðsíða 49
(50) Blaðsíða 50
(51) Saurblað
(52) Saurblað
(53) Band
(54) Band
(55) Kjölur
(56) Framsnið
(57) Kvarði
(58) Litaspjald