lleilan jiá 'sti'gur í'ieli nm fjöl, freyclandi komi Landsjiiiiíngur, Rdnar dætur med bjartar bríugur á brjótum ser láti bruna kjöl! Ægir feim beina ekki létti, Uns streingir rída Fiskaktetti. Elin Jjig fái aptur sjá, einsog J>ú skyldist lienni frá. :j|: Eg man fiad falleg Elin var, Æ! hún er nú ei leingur stúlka, liaua neinum ei tiáir túlka, meinlegur varstú mörguin fiar. Unnist J»id vel og lifid Ieingi! lukkunnar í og lieidurs geingi! J*ad verdi — bidjura — lukku lén! Lifi Madama Gunnarsen! ;Jj: Ungu nidjar fiín örmum smá elsku sakleysi möt f)ér breida, hvör vill sein fyrst í skaut [>eir skeida, til kossa tilla fær sér á; jiad er hann Pápi minn! fiau mæla, Mamma mín gób! æ hnlik sæla! gledin skin þeirra ásyn á, sein Edens fyrstu búum hjá. :![:

(1) Blaðsíða [1]
(2) Blaðsíða [2]
(3) Blaðsíða [3]
(4) Blaðsíða [4]
(5) Kvarði
(6) Litaspjald