„fuugar gaftu þrautir mer, þmtenn biarga idia; þat skal hrunden hrina aa þier, sem hefec þier uest at bidia.

Fralmar uilldi faa þann uind, er fyrri gaf honum biarga lind, æpir kom suo ytum hægr, endaz mun hann wm nockur

En Konr ungr kunni rúnar, æfinrúnar ok aldrrunar; meir kunni hann mönnum biarga, cggjar deyfa, œgi lægja

Bað ek ambáttir bunar verða, vilda ck fylkis fiörvi biarga; lctum flióta far lund yfir, unz ek alla sák

En hann bergr 0ngom heldr grandar hann, oc synesc þa biarga, er hann l$tr af at meiþa.

Haldi sá í taugina, til að gjeta dreigiö báía aí landi, bæði þann sem út í stökk, og hinn sem á aí biarga. ef

Biarga gatt nam belia hatt, er brentt uar flagdit strida, hon skrækti þa svo skalf i hia skogr ok follden frida

Dreymdi mic, segir dyri iarll, dagliga modir uarga; uist er betra uisku hiall uises syni at biarga. 18.

Hraut i braut ok huein i liatt hond af biarga meide, stingaz hringa stufar bratt sterkir saman aa greide. 52

Æn hann bergr ’ 10 ængum, helldr grandar hann, ok syniz þa biarga, ær hann lætr af at granda.