2 Cap. II. A Vandilsíkaga í Jótlandi bua menn íller ok ótruir, ok ad öllu verri ödrum mönnum í því landi. Egill var formadr þeirra um lánga tíma. þegar Magnús hinn gódi Norvegs konúngr brauzt til ríkis í Danmörku, voru Jótar þeir fcm fyrft játudu hanum hlydni okholluftu. Egill af Vandilsíkaga baudft at fylgia Magnúíi konúngi til Noregs, ok giöraft hans madr. Konúngr visíi öll deili á Egli, at hann var ftórættadr ok mikill madr fyrir fér, var þat audfókt af konúngs hendi, féck hannEgli þriú (kip at ráda fyr- ir. Sveinn fonrUIfs jarls, fem Knútr kon- úngr hinn ríki lét drepa, var þá í hird Magnúfar konúngs ok hanum miök áftfölg- inn. Magnús konúngr gaf honum jarls- nafn, ok íkipadi hanum endilánga Dan- mörk til forráda. Egill var eptir med Magn- úfi konúngi í miklum kiærlcikum. Litlu fídar kom íá kvittr upp at Sveinn Ulfsfon hefdi látid géfa fér konúngs nafn, ok lægi fyri Jótlands fídu med íkipaher, at frábæg- ia Nordmönnum, ef þángat vildu fækia. Cap. III. Um fkipti þeirra konúnganna Magn- úfar Sveins ok Haralds máábfa vída í fög- um, ok er oflángt hér um at rita, kémr ei heldr vid þetta efni. Sá vard endir á vidíkiptum þeirra konúnganna Magnúfar ok Sveins, at Magnús hafdi nockrum finn- um figur, en Sveinn konúngr ftöck úr landi. Magnús konúngr íkipadi þá héröd- ip fínum mönnum, en fetti valdsmenn yfir fyílur. Haraldr konúngr bródir Ólafs helga fammæddr geymdi ílcipaher Nord- manna, en Magnús konúngr lá þá á landi upp vid meginn luta herfins vid Sóra á Siálandi. Med Magnúfi konúngi varo í þann tíma þesfir fveitarhöfdíngar: Einar þam- Cap. II. Vendilíkagam, Jutiæ provinciam, in* colebant tum homines, maligni, perfidi, at- que per omnia aliis viris deteriores; hisEgif lus longo temporis fpatio præfectus erat. Ubi Magnus cognomíne Bonus in fo* Jium Daniæ evectus fuit, Juti primi erant, qui obfequium illi fidemque addicebant. Egillus Magno fefc comitem inNorvegiam redeunti obtulit, ejusque fatellitio fe ad- dixit. Rex illum perbene novit, quod fci* licet et nobili gente oriundus, et ipfe vir ftrenuus esfet ; quare oblatam ejus operam lubenter accepit, eumque tribus navibus bellicis præesfe jusfit. Sveno filius Comi- tis Ulfii, (quem Rcx Canutus Opulentus trucidandum curaverat) in aula Regis Mag* ni tum inorabatur, maximaque ab eo be- nevolentia colebatur. Magnus ei nomen Comitis concesfit, ^otamque Daniam re* gendam tradidit. EgiIIus apud Magnum remanfit, benigne admodum ab eo habi* tus. Paulo poftea rumore innotuit, quod Sueno Ulfides Regium nomen fumfisfet. quodque Jutiæ littoribus clasfem fuam præ* tenderet, ad arcendos Norvegos, fi ter- ram inde aggredi vellent. Cap. III. De controverfiis Regum Magni, Svg* nonis et Haraldi Sagas confulere Lector poterit; eas hic defcribere uti longum, ita a re noftra alienum foret. Inter Magnum quidern et Suenonein res ita geftæ funt, ut Magnus a quibusdam præliis victor difce- deret, utqueSveno terrain linqueret. Tum Magnus viros fuos præfecturis atque.to* parchiis præpofuit. Clasfem Norvegorum ducebat Rex Haraldus frater Olai Sancti uterinus; fed Magnus totum exercitum .terrestrem ad Soram in Sialandia dispofitum habebat. Magnum tunc fequebantur hi agminum duces: Einarus Thambaríkelvir, Regis educator et confiliarius, Einarus Nu- me-

(1) Band
(2) Band
(3) Saurblað
(4) Saurblað
(5) Saurblað
(6) Saurblað
(7) Blaðsíða [1]
(8) Blaðsíða [2]
(9) Blaðsíða [3]
(10) Blaðsíða [4]
(11) Blaðsíða 1
(12) Blaðsíða 2
(13) Blaðsíða 3
(14) Blaðsíða 4
(15) Blaðsíða 5
(16) Blaðsíða 6
(17) Blaðsíða 7
(18) Blaðsíða 8
(19) Blaðsíða 9
(20) Blaðsíða 10
(21) Blaðsíða 11
(22) Blaðsíða 12
(23) Blaðsíða 13
(24) Blaðsíða 14
(25) Saurblað
(26) Saurblað
(27) Band
(28) Band
(29) Kjölur
(30) Framsnið
(31) Kvarði
(32) Litaspjald