5 leitaok íídan hvervetna mn íkipit, ok því meira íem ofs verdr fyri, því hardara íkulu þér nidr koma. Var þá Ieitat þar fem í hug kom, ok fanníl ei. Kóngr géck á land, enn pprfteinn gat enn eptir dvalift, ok mællti vid Odd: nú dugir ydur ei annat enn flytia Finn*íkattinn af íkipinu fram fyri nefid, ok fela þar á landi; þvíat hér mun kóngrkoma ámorgun, ok mun þá þyk- iaft fiá þetta fylfni. Enn ek mun gánga á land adra leid enn kóngr, mun hann þá fídr geyma um at ek hafi eptir dvalift. Enn ek legg þat til ráds med ydur, at þér latit á haf ut þegar ydur géfr, ok þykir von at gángi, ok flytiit ei Finn féit fyrr aptr á íkip- it, enn þér faric þegar, þvíat fvo mun kóngr natrri leggia at ei rekift þér undan, nema þér geymit til alla vega fem beft; miklu er hann rádgari ok þrárri á þat fem hann vill fram fara. Cap. VI. Oddr kvad þorfteini miök vandlaunat lid þat er hann veitti honum. Fór þor- fteinn burt, enn þeir Oddr fluttu féit á land uin kvölldit ok fálu. Enn um morg- uninn kom kóngr ok lét leita í feglinu fem annarftadar um íkiþic, grunadi kóng jafn- an eptir hvar þeir mundu fólgit hafa. Enn er þeir fundu enn ecki, þá mællti Oddr: herra! fegirhann, nú munu þér ei gruna ofs, því hvörr leppr er uppbrotinn á voru íkipi. Kóngr fvarar: ei mun því raun á verda, ok hafa eingir menn ílíkc fpott mér gért, hvenær fem þat verdr golldit. Var Kóngrþá fvo reidr, ac ei mátti ordum vid hann koma. Leid íá dagr, enn er náttadi gérdift vedr byrvænligt, fóru þeir Oddr, ok fluttu Finnféit á íkip. Biugguft þá fem ákafaft, ok höfdu umfiglc fik ádr morg- nadi. Kóngr vaknadi fnemma, ok mællti til fínna manna: Nú þykiumft ek vita ok íiá allc rád þeirra Odds, oK fleiri munu hafa hluc fit; forte, inquit, íolium meum merci- bus Finnicis ftruxiftis, id ergo primum, dein totam navim perfcrutabimur, ec quo majori moleftia id nobis conftat, eo durius in vos confulecur. Examinatum itaque, ubi placebat, fed nil inventum eft. Rege ad terram redeunte, Thorfteinus rurfus paullisper remanfic Oddoque dix« ic: nunc vobis nil fupereft, nifi merces ex navi ultra prominentem terræ lingulam transvehere, ibique celare, cras enim Rex veniet, latibuium veftrum fubolens. Ego vero alia via quamRex terram confcendam, tumque me remanfisfe ferius fufpicabitur* Svadeo ut, ubi contigerit, et ubi venti fe- cundi fpes arriferit, vela in altum detis, ec ne merces Finnicas prius in navim reporte- tis, quam ipfi mox navigare posfítis; nam Rex vires fuas ita intendet, ut, nifi cauds- fími fuerids, elabi non posfitis; atque in iis, quæ fibi propofuit, non minus perti- nax quam callidus eft. Cap. VI. Fatebatur Oddus, haud facile Thor- fteino rependi posfe auxilium, quod ipfí præftidsfet. Difcedente Thorfteino Oddi focii vefpere merces in terram, eas celatu- ri, transtulerunt. Mane fequente venic Rex, velaque, ud alios navis recesfus, jus- fit examinari, nam, quale latibulum fuper- esfe posfec, fedulo fecum fuerac meditatus. Cum ne fic quidem aliquid reperiretur, Oddus ad eum converfus: nunc, ait, oin- nem de nobis fufpicionem fublatam esfe fpero> cum nullus fit in navi noftra pan- nus, quin eum fitis fcrutati. Reíþondit Rex: contrarium docebit experiencia, quan- docunque hanc frandem ulcifci continget; nemo quidem ita, ud tu, me illufít. Erat Rex ira adeo accenfus, uc nemo illum allo- qui auderet. Sic labebatur ille dies. Ve- niente nocte cum ventus fecundus flare in- ciperet, Oddi íocii merces Finnicas in na- vim reportarunt. Tum quam citisfíme fefe B

(1) Band
(2) Band
(3) Saurblað
(4) Saurblað
(5) Saurblað
(6) Saurblað
(7) Blaðsíða [1]
(8) Blaðsíða [2]
(9) Blaðsíða [3]
(10) Blaðsíða [4]
(11) Blaðsíða 1
(12) Blaðsíða 2
(13) Blaðsíða 3
(14) Blaðsíða 4
(15) Blaðsíða 5
(16) Blaðsíða 6
(17) Blaðsíða 7
(18) Blaðsíða 8
(19) Saurblað
(20) Saurblað
(21) Band
(22) Band
(23) Kjölur
(24) Framsnið
(25) Kvarði
(26) Litaspjald