11 Sá sem ekki vill þigr/ja góð ráð, er verri en dýr; en sd sem ekki pat'f t/óðra ráða mcð, er meiri en rnaður. Vjer ættum ekki að breyta emuiigis eptir iðjuscmi bíflugunnar, heldur cinnig cptir greind hennar: fegar vjer útveljum liið góða, ættum vjer að hafna hinu illa. Sá scm kemur tveim grasstráum til að gróa, þar sem áður grjcri ekki nema eitt, vinnur ættjörðu sinni gagn. J)ú átt að vera virðuglegur, en ])ó ckki dramblátur; viðfcldinn, en ])ó ckki auð- virðilegur; kurtcys, en ])ó ckki tilgcrðar- lcgur. Hvað scm ])ú gjörir á æfi þinni, þá gættu tignar náttúru þinnar, og geymdu vcl virðingu þína. ])rautir lífsins cru þjónustusamir andar, sem guð hefur til þess að stýra með börn- um sínum, og bctra þau. Segðu ckki allt sem þú veizt; gjörðu ekki allt sem þú getur; trúðu ckki öllu sem þú lieyrir; og cyddu ekki öllu scm þú átt. Sá er sannur heimspckingur, sein hefur lært að sigra girndir sínar, og sastta sig við hver helzt lífskjör, scm vera skal. þær unaðsemdir, sein ekki eru saklaus- ar með öllu, vara aldrci eins lengi og sár- indin, sein þær láta eptir sig. Sá sem safnar niiklum auð, gjörir mikið; en sá gjörir ineir, sem gætir vel fcngins ljár. þcir meta látfegurð líkamans of mikils, scin vilja sleppa ráðvendni hjartans fyrir hana. Sá sem kaupir lífið, og lætur skylduna fyrir, kaupir of dýrt. Að fegra eigin yfirsjón, er að bæta á liana; að bæta við annars með bakmælgi, er að gjöra hana að sinni eigin. Ef þú liefur einu sinni vcrið ineð lctingja, þá hefur þú fengið nóg. Sannarlegt góðverk slu'n ætíð, eins og prjállaus fegurð, með sínum eigin ljóma. það er allt svikult, sem hjartað á engan hlutí; og þar cr ætíð hættan vís, sem vissri reglu er ekki fylgt. það cr sannkölluð mæða, scm þú þarft að bcra kinnroða fyrir, og þckkist hún á því marki. Tíininn afmáir heilaspuna hyggjuvitsins, cn staðfestir úrskurð náttúrunnar. Að hjóða reiðum manni ráð, cr að blása á móti bálviðri. Illæðu aldrei sjálfurað fyndninni úr þjer; láttu heldur aðra gjöra það. þegar þú hafnar hjátrúnni, þá gættu þess að hallast ekki að vantrúnni. Meðan rjettlætið breytir ekki eðli sínu, gela bætur fyrir ójöfnuð ckki vcrið nein- um til vanvirðu, heldur til sóma. þar fer optast öll stjórn bezt fram, er bcztu mennirnir ráða. þar sem liatur hefur yfirbönd, hcfur heið- ur eigi viðnám. Að álíta verkið ómögulegt, er vegur til að gjöra það svo. Að breyta eptir bcztu inönnum, er bezta eptirbreýtnin; og áformið citt að vera á- gætur, er ágætt áform. Ánægjaaf góðverki viðhelzt, meðan greind og minni varir. Sá scin getur horft framan í eilífðina þarf cngan hlut að hræðast. Ef vjcr clskuin vizkuna og viljum ná licnni, vcrðmn vjer að lcita hcnnar mcð alúð. það er athöfn cn ckki clli, sem mcta skal eptir ágæti Kfsins. Eins og skugginn fylgir líkamanum, eins , fylgir góður orðstýr góðuin verkum. Ablrei vissi jcg neinn hæða aumingja, nema þann, scm sjálfur var rjettur að liáði hvcrjuin auiningja. Allir gcta látió sjer skiljast, live itmliðn- ar unaðsemdir eru fánýtar; cn hvcrsu fá- mn skilst, að hinar sjcu það cins, sem fyrir liöndum eru! Að gjöra ekkert, Iiggur svo nærri því að gjöra iilt, að millibilið sjest varla. Ilciður cr brothættur, og auður er blómst- ur, scm fölnar undan hverju næturfrosti lukkunnar. Ifappkostaðu að vera frægur, cn kostaðu fyrst Itapps um, að kaupa frægöina með tiltrú. Uppgjörð slcikjulæti erviðbjóður, og til- gerðarfull auðsvcipni andstygð.

(1) Band
(2) Band
(3) Saurblað
(4) Saurblað
(5) Blaðsíða 9
(6) Blaðsíða 10
(7) Blaðsíða 11
(8) Blaðsíða 12
(9) Blaðsíða 13
(10) Blaðsíða 14
(11) Blaðsíða 15
(12) Blaðsíða 16
(13) Saurblað
(14) Saurblað
(15) Band
(16) Band
(17) Kjölur
(18) Framsnið
(19) Kvarði
(20) Litaspjald