3 hcrra svá álidinn dagr at nú cr nattvíg he- dan af, cf oss er líf-tión veitt. Konungr svarar: skil ek Karl at pú ert diarfr madr ok skulut pér víst lifa nátt-lángt, enn hugsit svá ydvart rád at vissari er ydr at morgni daudi enn líf. pat villda ek segir Karl at Ólafr konungr géft oss svá tru kumpanum sem hann veit at ver crum saklausir af hans frátalli. Lídr nú af nóttin ok um myrgi- nin kvomu menn til píngs ok sva kon- ungr Jarísleif. Konungr talar vid Magnús son Ólafs konungs, pá var hann IXíu ve- tra. Konungr mælti svá: petta mál fóstri minn er nú cr at ldæra kémr nockut til ydvar , cdr hvat vilit pér tilieggia um pet- ta mál? hann svarar: lítt hafi pér qvadt mik at málum hér til, enda kann ek lítil málaskil, enn svá lízt mér át seint muni mér vinnas't Noregs ríki ef pessi skal vera atferdin at drepa alla pá er ek nai padan hvat manna sem er. Konungr mælti: eigi skal hvarutveggia giöra vid pik: leita ráda undirpik, enda haía ecki rád pínj sídan lét hann leysa Karl ok hans förunauta. Kon- úngr segir: at konungsson vill at peir hafi allir grid. Karl bad hatin hafa pöck fyrir. Konungr mælti: hér eru per Karl kostir fyrir höndum: sá annar at vera hér í ríki mínu par sem pér líkar, hinn er annar at fara med mér ok vera med hirdinni í vetr, enn at vori mun ek leggia fyrir pik vand- qvædi nockut. Karl svarar: pví em ek vanr at kiósa pat at mér pyckir virdíngar vænna hvat sem eptir kémr, enn til allra vandqvæda em ek vanfærr miök ok mun ydr svá lítast pá er pér reynit. Konungr svarar: pá kann ek eigiá manni at siá, enn kaustu nú pat er mér var nær skapi. Cap. II. Sídan fór Karl til sinna manna ok sagdi peim fegin sögu, ok tóku peir sér vistir domine, tantum elapsum eflr, ut, íí nos ne- caveris, cædis nocturnæ infamia id recte no- tetur.” Refpondit Rex: '’intelligo Carole, te animofum eífe virumj pernox certe vita vobis concedetur, verum id in animum in- ducite, quod die crastino certior vos mors quam vita manetRegerit Carolus: ”Rex utinam Olaus nobis fociis ita veram fidem largiatur, utilli perívafum eít,nos ejusmor- ds prorfus infontes eíTe.” Labitur nox, maneque fequente ad comitium ivere et alii et Rex quoque Jarisleifus. Ibi Rex fe ad Magnum Regis Olai filium,.tum novennem, fe convertens, eum fi<c alloquitur: ”Res, mi alumne, dequahic difceptabitur, Te haud parum attingit; quam ergo de ea feres íen- tentiam? Refpondit ille: ”huc usque me de talibus paruin compellaftis; tenue quoque efl: meum de his judicium; verum fero in pofTesfionem regni Norvegici venturus mi- hi videor, fi hoc fequamur inftitutum, ut omnesindeoriundos,quosnancifciposfimus, fine discrimine interficiamus.” Subjecit Rex:”non id committain, ut ab una parte tua quæram confilia, et ex altera ea non fe- quar.” Dein Carolum ejusque comitesfolvi jusfít. Tum Rex: *’ vulc,inquit, filiusRe* gius, ut omnes abeatis incolumes” Carolo gratumipfi ob hoc animuin teftante, Rex ita fatus'eft: ’propofitæ tibi funt, Carole, duæ conditiones, altera, ut iri regno meo, ubicunque libuerit, commoreris; altera, ue mecum, fatellitio meo adfcriptus, hac hye- memaneas;íed accedente vere confilii ali- cujus,non quidem ex facillinfis, exíequen- di auctor fim ” AtCarolus: ’confvevi,ait,id deligere, unde maximæ, quicunquc demum fueritexitus, exiftimationis mihi fpes fít; ve- rum ad res arduas efficiendas parum mihi fuppetit virkmr, id quod experiendo facile cognofces.” Tum Rex: ”id quideiri virf vultus non'prodit; at tu id, quod mihi maxime in voto eft, elige.” C a p. II. Dein Carolus ad fuos reverfus Iætisfi- mos illis nunties retulit; illi hoíþitia fibi an- qui-

(1) Band
(2) Band
(3) Saurblað
(4) Saurblað
(5) Saurblað
(6) Saurblað
(7) Blaðsíða [1]
(8) Blaðsíða [2]
(9) Blaðsíða [3]
(10) Blaðsíða [4]
(11) Blaðsíða 1
(12) Blaðsíða 2
(13) Blaðsíða 3
(14) Blaðsíða 4
(15) Blaðsíða 5
(16) Blaðsíða 6
(17) Blaðsíða 7
(18) Blaðsíða 8
(19) Blaðsíða 9
(20) Blaðsíða 10
(21) Blaðsíða 11
(22) Blaðsíða 12
(23) Saurblað
(24) Saurblað
(25) Band
(26) Band
(27) Kjölur
(28) Framsnið
(29) Kvarði
(30) Litaspjald