Kvæði sungin við gleðileik í Reykjavíkur skóla 20.-22. desemberm. 1849.

(13) Page 5

5 jEptlr gleðlleibiim. Sól t*ó lækki, lengist vetrar nætur, lemji vindar frosti kalda jörð, og vanti ylinn lifna sem að lætur litverp blóm, þá æða veðrin hörð, deyr það sízt, sem allt af vermir ylur, árs á tíma hverjum blómgvað sjest; ef új vill, þá úti stormur bylur, inni getur jþróazt nærri mest. Jiví sá alla hiti fær á huga himinborinn, yndis sólu frá, sem að veitir vonar ljós, ef buga votsöm tára ský, f>á falla á; f>au eru líka það, sem vekja tíðum þægust unaðs blóm í huga manns,