loading/hleð
(16) Blaðsíða 6 (16) Blaðsíða 6
i giöfqm, enn rád vil ek áleggia med pér Karl at pu farir varliga, pvíat Alfífa hefir sþurrt af at menn peir eru komnir 1 landit er fé bera undir höfdíngia, ok fordit yckr pví vid konungs fundi ok manna haris. Karl qvad svá vera skyldi ef peir gæti vidséd. Peir faraj padan út tilNidar óss ok tóku sér náttstad hiá einum gildum bónda, hann hét Grímr hinn grái, hann spurdi hverir peir væri? enn peir sögdu til slíkt er peim sýndist. hannsvarar: erut pitt peir men- nirnir er lönd ok pegna vilia ráda undan konungi vorum? ecki pycki mér vid líkli- gir til peirra stórræda, segir Karl, eigi er nema sé nú segirGrímr, enn allan vanda sel ek af hendi mér u'm yckart má!, enn grun mundi ek á ycfer hafa ef mér pætti mikit vid Mggia? enn á pann hátt erud pic sem frá peim hefir sagt verit. Par eru peir um náttina, cnn pegar um morginin var blásit í konungs lúdr ok bodit öllum bændum í einn s'ta.d, pá stód upp gialdker- innok talar svá: pat er koriiit fyrir oss'at menn peir fari um landit at ráda lönd ok pegna undan konungi vorum, ok peir munu nú vera í húsuin Gríms hins grá, okvilium vér med aungu móti at hlaupi í brott fyrr enn konungr kéjnr. pessu játa allir, ok er slidt pínginu, ok fara menn heim í garda sína, ok er Grffnr kom heim í gard sinn mælti hann vid Karh nú fór ecki fiarri pví sem ek sagda í giærkveldi at ek póttumst kénna yckr at frásögn, ok er nú bezt at gánga vid vaskiliga. Karl svarar: hversu villtu pá med fara et vid erum peir mennirnir? Grímr svarar: ecki kénni ek mik at pví at ek hafi verit óvinr Ölafs kon- ungs edr sonar hans, ok pví skuluc pit fara í fridi fyrir mér svá at ek vil ecki tálma ferd yckra. Karl svarar: sva hæfir eigi, pví at nú er uppvíst giört at. vid höfum í pínum húsum verit, okmunu pér kénd völd um ef vid hlaupum íburt, skal nú ok hinn veg til breyta at annar ockar skal vera eptir ok svára konurigi, enn annar ockar skal fara burt ok segia konungs syni lwar féhans er nidr komit, ok hverir hanum hafa fulltíngi heitit, pví achanum liggrpar allc .* !o; verum tibi auctor snm, Carole,'ut cir* cumfþectionem adhibeas, nam Alfifæ fubo- luit, in terram venifle viros, qui largidoni- bus duces ad fuas partes pertrahere ílude- ant; cavete vobis ne in Regem vel Regi ad- dictos incidatis.” Promific 'Carolus fe, íi ipfius curam habere vellent, fibi non defu- turum; inde ergo ad Nidrofiam íe reci* piunt, ibique hibernantapud honoratum ali- quem colonnm Grimum agnomine Grifeum. Quærenti, quinam efient, refponíum quale- cunque dederunt. Tum ille, "eftisne, in- quit, vifi, qui terram civesque Regi noftro fubducere velitis?” ”Non profecto vide- mur riós tali aufui pares, inqnic Carolus; ac enimvero ecce, aicGrimus, veftri caufa om- ni discrimini renuncio; magnam de vobis fufpicióhem l.iaberem, fi rcm valde pericu- íofam crederem; et ad hanc trutinam certé tales eftis, quales illi fuifie dicuntur. Sic noctém ibi transegerunt; mane, ubi ilkixir, buccina Régia fcnuit, omnesque colotiicon- venire jusfi lunt: tum CurgensQneftorRegius fic fari orfus eft: ”relatum nobis eft,grafTari per hanc terrám viros, qui eam civesquc Regi fubducere velint, eosque in domum GrimiGnfeidiverdíTe; hi ne,antequam Rex veneric, aufugiaiK, folicite profpiciendum eft.” Confenfere omnes, finitoque conven- tu quisque ad fua difcefiere. Grimus ubi domum venit, Carolum fic allocutus eft: ”non aliter accidit, quam hefterna vefpcra eventurum præfagire vobis pofie mihi vide- bar, præftatque jam ingenuo id profiteri.” Tuin Carolus: “quomodo, ait,in nos con- fules, fi nos illi viri fumus? ”Refpondic Gri- mus: non mihi conícius fum, meRegisOlai aut ejus íilii inimicum fuifie, ideoque, me quod attinec, falvi eritis, nec veftro itinerí impedimenta objiciam.” Subjecit Carolus: ’’nefas idquidem foret, nuncenim manife- ftum evaíit, nos in tuadomo fuiíle; et finos effugerimus, tibi vis inferetur; eam ergö viam inibimus, ut noftrum alter remaneat Regi refponfuvus, fed alter proficifcatur, indicaturus filio Regio, quibusnam ejusga- zæ datæ fint, et quinam ei auxiluum promi- ferint; ejus enim valde interefi: fcire, ubi fint


Continentur res gestæ Caroli vesæll dicti

Res gestæ Caroli Vesæll dicti, cum historia Regis Magni Boni cohærentes
Ár
1815
Tungumál
Latína
Blaðsíður
26


Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þessa bók, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þessa bók: Continentur res gestæ Caroli vesæll dicti
https://baekur.is/bok/6da8ba6e-1bad-4d60-b54f-aead1a5feadb

Tengja á þessa síðu: (16) Blaðsíða 6
https://baekur.is/bok/6da8ba6e-1bad-4d60-b54f-aead1a5feadb/0/16

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Bækur.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.