Kvæði sungin við gleðileik í Reykjavíkur skóla 20.-22. desemberm. 1849.

(8) Page [4]

Gleðji f)ví hinn þann getur, gefi [>eim styrk er má, hausti því víkur vetur von bráöar fallinn á. Vetrar f)á hfúpur hvítur hvervetna sveipar lanil, og augað úti’ ei lítur unaðar nema grand. Saman og inni una einhuga skulum vjer, minnast f>ess eins og muna, margt livað til gleði ber. Hvað sem oss ber að höndum, hugfallast látum ei — tímans í straumi stöndum, en stríðum á móti ei! Harmi f)á stangast ströngum, stríðanda máttinn f)ver, í leik og sætum söngum sorginni drekkjum vjer.