8 meíir dönsku nafni norskar. Nú veit ek at þérvitit velatnærþví allar þær sögur, er til eru á skinnbókum, og segja frá Norörlöndum, eru á Islandi skrábar. En sumar þeirra eru svá illa ritaBar, svá sem er Fagrskinna, at vel megum vér þær NorBmönnum gefa ok þeim eigna. Er ok Fagrskinna, ásamt Olafs sögu helga, aumligr samsetningr eptir vel rituBum sögum Islendinga. Vel megum vér ok eigna NorBmönnum fleiri rit, þau er ek nú man upp telja, ok minna yBr á nökkura staBi ór þeim, þá eraf megi ráBa, at Norbmenn hafi þau skráb. Vil ek þess heldr geta, enn at nökkurr fáfróbr ís- lenzkr heimskingi haíi þau samit, fyrir því at sá hefBi sét at hánum var þat eigi fært, nema þau yröi ritut á sama hátt ok nú má sjá. Rit NorBmanna telr múnkrinn upp, og eru þau fyrst og framast lög- bækrnar; þá Stjórn, konungs-skuggsjá, Streingleikirnir, Fagrskinna, saga Barlaams ok Jósafats; einnig Alexanders-saga. Núvil ek minna ybr á, at undarlegar skepnur hafa talit múnkinum trú um, at Stjórn se í Noregi skráB. Vil ek þat yBr segja, at Alexanders sögu er ór látínu snúit at boBi Brands byskups á Hólum, ok ritut á sömu bók ok Stjórn; er þat stór bók í arkarbroti, ok öll ritut meBr sömu hendi, nema nökkur blö&, er seinna er viB bætt. En heimskan NorBmanna var svá mikil at þeir sögBu þat lygi er höfundr bókarinnar hafBi um rit sitt skrifat; sögBu þeir frá þessu, ok trú&i múnkrinn því. / Má sanna um tlestar sögur, at þær er á Islandi skráftar, en á fám stendr þat svá berliga sagt sem á Stjórn. Minna vil ek yör ok á þat^er helzt greinir rit NorBmanna frá ritum Islendinga; ræBa ís- lendinga er einföld ok aflmikil,. rit þeirra eru flest eldri og skráB á frelsisdögum lands várs; ræBuháttr á Skuggsjá ok aumligu rusli því er menn kalla Streingleikar, ok íleirum smáritum1), sýnir ]) Svá sem <5r No. 11 í safni Árna Magnússonar, á lOdu bls.: ((Svá var skírr ok hreinn meydtímr heilagrar Mariae ok kaldr frá öllum hita líkamligs losta, at náttúran henriar gat eigi tendrat syndafnjtískinn me5 henni.” — í streing- leikunum er racðuháttr meðr sváfeldu móti: f»á suaraSe henni frúcn: hin fríða min, sag8e htín, máttu sýna mér fingrgullet ? Já frú mín, kuað htín, væl líkar mer at þer seð (4 Mbr. fol. 24 «). —• O hosson hvessu fögr hon sitr me8 bero hári, oc hue gott væri um þat at rgda viS hana, hyggja engi er með mer ne ord huartki afl ckki, hendr skjálfa, fptr bifaz, mer hamstolnum sœmir ængi klæða- búnaðr, ræzla níttar þat at mæla er áðr hug hafða (4 [drama sqojtixov] Mbr. fol. 3h) — Ruí man ec nú mæla við Venerem kuenna gyðju, er bani er lífs

(1) Band
(2) Band
(3) Saurblað
(4) Saurblað
(5) Blaðsíða 1
(6) Blaðsíða 2
(7) Blaðsíða 3
(8) Blaðsíða 4
(9) Blaðsíða 5
(10) Blaðsíða 6
(11) Blaðsíða 7
(12) Blaðsíða 8
(13) Blaðsíða 9
(14) Blaðsíða 10
(15) Blaðsíða 11
(16) Blaðsíða 12
(17) Blaðsíða 13
(18) Blaðsíða 14
(19) Blaðsíða 15
(20) Blaðsíða 16
(21) Saurblað
(22) Saurblað
(23) Band
(24) Band
(25) Kjölur
(26) Framsnið
(27) Kvarði
(28) Litaspjald