myndlist ollu talsveröum umbrotum með honum. Kúbískar þreifingar koma m. a. fram í myndlist hans frá þessum tíma. Undir lok septembersýninganna sem haldnar voru árin 1947,1948,1951 og 1952 fór aö móta fyrir nýrri stefnu í list Jóhannesar sem kom í Ijós á sýningu sem hann hélt í Listvinasalnum 1954. Hér birtist hrein myndbygg- ing þar sem flöturinn er hreinsaöur af öllu hlutlægu efni og rökhyggja lita og forma og stæröfræðilegar vangaveltur um möguleika myndflatarins ná yfirhöndinni. Flataráferðin er slétt og litir eru háöir ströngu kerfi línunnar og ekkert er því tilviljun háö. Þetta var í anda þeirrar konstrúktífu hugmynda- fræði sem var allsráðandi um þetta leyti í Evrópu. En þessar konstrúktífu tilraunir fullnægðu ekki þeirri listrænu hugsjón sem Jóhannes leitaði eftir í málverkinu. Hér vantaði innhverfari tjáningu. Ljóðræn expressjón losar nú um myndbygginguna og litir og form verða óháð beinum línum og hreinum myndflötum lita. Jóhannes fór nú aðallega að glíma við litinn, eiginleika hans og áferð, þenslu og styrkleika. Hann byggir myndflötinn upp af mismunandi litflötum, sem hafa ríkulega og þykká áferð, og þeir eru settir hver ofan á annan og hver á móti öðrum. Stefna myndflatanna og hrynjandi skapa heildarhreyfingu verksins. En Jóhannes lét ekki þar við sitja, og enn á ný fer að gæta breytinga hjá honum er líða tók á sjöunda áratuginn. Ákveðin form taka að hreyfast á myndfletinum, eins og skeifur, hringar og brot úr hringum. Slík form eiga eftir að knýja mjög á og verða einkennandi fyrir verk hans upp frá því. Þessi form mynda hringlaga heild í miðju flatarins þar sem þau taka á sig ýmsar myndir, gefa mýkt og sveigju í miðflötinn og gæða hann hreyfiafli. Litir eru notaðir í mismunandi blæbrigðum og skapa þannig dýpt í myndflötinn, en eru um leið mettaðir og þrungnir og í þeim kemur fram sterk náttúruupp- lifun. í seinni tíð hafa litirnir orðið sterkari og bjartari og ýmsum litum og litbrigðum er teflt saman. Liturinn er borinn þynnra á en áður. Útlínur formanna eru ákveðnar og myndflöturinn er flatari og geómetrískari en fyrr. Enn sjást bæði hringir og skeifur en einnig oddlaga og bjúg lífræn form með fígúratífu ívafi. Formin eru brotin upp í ótal einingar sem oft umbreytast í ýmsar verur og furðumyndir. Gott dæmi um þetta er konan sem birtist í

(1) Kápa
(2) Kápa
(3) Blaðsíða [1]
(4) Blaðsíða [2]
(5) Blaðsíða [3]
(6) Blaðsíða [4]
(7) Blaðsíða [5]
(8) Blaðsíða [6]
(9) Blaðsíða [7]
(10) Blaðsíða [8]
(11) Blaðsíða [9]
(12) Blaðsíða [10]
(13) Blaðsíða [11]
(14) Blaðsíða [12]
(15) Blaðsíða [13]
(16) Blaðsíða [14]
(17) Blaðsíða [15]
(18) Blaðsíða [16]
(19) Blaðsíða [17]
(20) Blaðsíða [18]
(21) Blaðsíða [19]
(22) Blaðsíða [20]
(23) Blaðsíða [21]
(24) Blaðsíða [22]
(25) Blaðsíða [23]
(26) Blaðsíða [24]
(27) Blaðsíða [25]
(28) Blaðsíða [26]
(29) Blaðsíða [27]
(30) Blaðsíða [28]
(31) Blaðsíða [29]
(32) Blaðsíða [30]
(33) Blaðsíða [31]
(34) Blaðsíða [32]
(35) Blaðsíða [33]
(36) Blaðsíða [34]
(37) Blaðsíða [35]
(38) Blaðsíða [36]
(39) Kápa
(40) Kápa
(41) Kvarði
(42) Litaspjald