4 med, hafdi Hárekr nógar fakir til þesf þótt Ásmundr dræpi hann, var hann eigi heldr kominn í íátt vid Magnús konung; er þat mitt rád atþú þiggir bod fracnda þíns, ok vægir til vid þann fem valdit hefir meira, mun þá frændfemi yckar æ verda betri ok betri, en at Magnúfi kon/ingi lidnum muntu þiódkonúngr verda bædi hér ok í Nor- egi, mun Sveinn jarl ei fvo brádfengr til áhlaups vid osfþótt dægrum íkipti. Egill af Vandilsíkaga mælti: ord þin Finnr eru vel mælt, en rned lítilli vizku hefir þú tal- at um hríd, væri rád fníallara at fynia bods- ins urn finn, ok fiá til hvers draga vill. pá mælti Haraldr konúngr med þúngum áhyggio-fvip: nú hef ek nockra ftund#hlýdt á tal ydar ok er med tvennu móti. Einar ætlar at Magnús konúngr géri engan mun ockar födur þíns, fer þat fiærri at ek trúi Magnús konúngr muni vinna nídíngsverk á mer. Fjnnr Arnafon fýnir gódvilia finn í þesfu fem ödru, at 'hann vill koma fama á med ofs frændum, ok afftýra vandrædum, en eitt er at trúa öllum gott, ok þat annat, at vandratat er medalhófit, veit ek hvadan alda þesfi rennr undir, en þat er Einar J)ambarílcélfir fóftri Magnúfar konúngs, því hann vill ædftr madr vera í Noregi, ok mér ineiri. En þar þú Egill fyfir mik at etia kappi vid Magnús konúng er hit mefta órád, fva lengi ek hefi ei meiri abla ok ítyrk en þridiúng lands, fem eru Upplönd * ok Vikin fudr, legg mér annat betra rád fva ek megi halda virdíngu minni óflcértri fyrir Magnúfi konúngi, en lægia metnad þambarílcélfirs án þesf vér féum til neyddir at beriaft víd ofurebli lids. Egill þagdi lánga ftund, lokíins hóf hann rædu íina fvo látandi. Cap. I . ' ' ríatum circumveniet; floret multis laudibuá Asmundus, nec fraudem ille aut menda* cium præ fe fert, fed erat in Hareko aliquid juftæ culpæ, cur Asmundus eum occideret, nec ille cum Rege Magno in gratiam redi* erat. Svadeo ergo, ut invitacionem cog* nati tui fequens potentiori cedas; tum ve- ftra amicitia indies íirmior evadet; tum poft Magni obitum, et hic et in Norveg*a monarcha eris; nec tam cito copias cont*'a' here valet Comes Sveno, ut nycthemen fpatio nos aggredi posfit. , Egillus de Ven* dilfkaga hunc in modum locutus eft: bene quidem compofita fuit tua, Finne, oratio; verum tamen parum prudenter hactenus locutuses; follertius confilium erit invita* tionem detrectare, donec, quo res ducant, viderimus. Tunc Rex Haraldus non fine animi follicitudine, in hæc verb? fatus eft* Aufcultavi aliquamdiu veftræ orationi, quæ in duplicem fententiæ diverfitatem abit: cenfet Einarus Regem Magnum nullo dis- crimine me patremque íuum habiturum: verum multum abcft, ut credam Regem Magnum fcelus in me patraturum. Fin- nus Arnæ filius in his ut in aliis fuam exhibet benevolentiam, quod nos cognatos conci- liarevelit, et disfidia avertere; verum aliud eft oinnibus bene credere, aliud cavere ne a via media difcedas. Scio quidem, unde hæc irruat unda, nimirum abEinaro Tham- barfkelvero Magni educatore et cónfilia* rio, qui me fuperior omniumque fupremus csfe cupit. Quod vero Egille me incitas ad certamen cum Rege Magno ineundum, malum adfers confilium, quamdiu non plus virium aut roboris habeo, quam tertiam regionis partem, videlicet Uplandiam et Vikiam auftralem; fuppedita mihi melius confilium, ut dignitatem meam a Rege Magno illæfam fervare queam, utque Thambaríkelveri fuperbiam compefcam, nec tamen coactus fim cum copiaruin vi meá majori certare. Poft longuin filen- tium Egillus hujusmodi orationem habuit. Cap.

(1) Band
(2) Band
(3) Saurblað
(4) Saurblað
(5) Saurblað
(6) Saurblað
(7) Blaðsíða [1]
(8) Blaðsíða [2]
(9) Blaðsíða [3]
(10) Blaðsíða [4]
(11) Blaðsíða 1
(12) Blaðsíða 2
(13) Blaðsíða 3
(14) Blaðsíða 4
(15) Blaðsíða 5
(16) Blaðsíða 6
(17) Blaðsíða 7
(18) Blaðsíða 8
(19) Blaðsíða 9
(20) Blaðsíða 10
(21) Blaðsíða 11
(22) Blaðsíða 12
(23) Blaðsíða 13
(24) Blaðsíða 14
(25) Saurblað
(26) Saurblað
(27) Band
(28) Band
(29) Kjölur
(30) Framsnið
(31) Kvarði
(32) Litaspjald